دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان؛ از کاهش شدید کیس‌ها تا تجهیزات فرسوده/ دامپزشکی در ساختار وزارت علوم در حال له شدن است

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: مدت زمان اینترنی دانشجویان دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان در برخی دروس نسبت به رشته پزشکی خیلی کوتاه است. از نظر دانشجویان این دانشکده، چه لزومی دارد که این همه مدت در دروس علوم پایه بمانیم و وارد بیمارستان نشویم و این همه زمان از دست بدهیم؟

آنها می‌گویند: «همچنین تعداد زیادی رشته‌ متفاوت در داخل رشته دامپزشکی هست که می‌توانستند جدا شده و خودشان رشته‌های مجزایی شوند و در حیطه‌های تخصصی خود کار کنند. مساله دیگری که وجود دارد این است که در خیلی از دروس ما، مطالب تکرار می‌شوند و تعاملی بین دروس نیست.»

به منظور بررسی میدانی این مسائل و واکاوی سایر مشکلات دانشکده‌، پایگاه خبری تحلیلی حکیم مهر به سراغ دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان رفته‌ است و با تعدادی از دانشجویان به گفت‌وگو نشسته که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:

اولین مشکل قدیمی بودن چارت است

«اولین مشکل آموزشی دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان قدیمی بودن چارت است.» این را یکی از دانشجویان این دانشکده به حکیم مهر می‌گوید: «چارت آموزشی دانشکده نیاز به یک بازنگری اساسی و تغییر دارد. مثلا در فارماکولوژی بالینی دانشکده، خبری از بالین نیست و در بحث علوم پایه وقتی که بعد از پیش‌درمانگاهی وارد بیمارستان می‌شویم، بچه‌ها به شدت در فارماکولوژی ضعف دارند؛ غیر از اینکه چارت باید عوض شود، یک بازنگری اساسی هم باید در آن رخ دهد.»

وی در ادامه ضمن گلایه از افزایش افسارگسیخته تعداد ورودی‌ها از سال ۹۹، تصریح می‌کند: «دانشکده و همچنین کلاس‌های ما به اندازه این اضافه ظرفیت، فضا ندارند و امکانات پاسخگوی این تعداد زیاد دانشجو نیست که این مساله باعث کاهش کیفیت آموزشی می‌شود.»

مدت زمان اینترنی در برخی دروس خیلی کوتاه است

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان اضافه می‌کند: «مدت زمان اینترنی دانشجویان در برخی دروس نسبت به رشته پزشکی خیلی کوتاه است. مثلا چه لزومی دارد که ما این همه مدت در دروس علوم پایه بمانیم و وارد بیمارستان نشویم و این همه زمان از دست بدهیم؟ همچنین تعداد زیادی رشته‌ متفاوت در داخل رشته دامپزشکی هست که می‌توانستند جدا شده و خودشان رشته‌های مجزایی شوند و در حیطه‌های تخصصی خود کار کنند. مساله دیگری که وجود دارد این است که در خیلی از دروس ما، مطالب تکرار می‌شوند و تعاملی بین دروس نیست. مثلا بحثی که در بافت‌شناسی مطرح می‌شود، همان را دوباره فیزیولوژی و بعد از آن آناتومی تکرار می‌کند. ای کاش این تعامل وجود داشت و چارت به نحوی طراحی می‌شد که اگر قرار است یک مبحث را آناتومی بگوید، بافت‌شناسی و فیزیولوژی آن را هم در پیش‌درمانگاهی بگویند. اگر این تعامل میان اساتید بیشتر می‌شد، خیلی بهتر بود.»

دو نفر از اساتید انفصال از خدمت شدند که ضربه بزرگی به ما می‌زند

وی یکی از معضلات جدید آموزشی دانشکده را مساله انفصال از خدمت یک ساله دو نفر از اساتید خود معرفی می‌کند و توضیح می‌دهد: «معضلی که در بحث آموزشی هم در رابطه با بیمارستان و هم در آموزش و پژوهش وجود دارد این است که دو نفر از اساتید ما به نام‌های دکتر علومی و دکتر اختردانش که سرآمد دامپزشکی کرمان و ایران هستند، انفصال یک ساله از خدمت خوردند و این واقعا صدمه زیادی خصوصا به ما دانشجویان خواهد زد و واقعا حیف است که خودمان به خودمان این طور آسیب بزنیم.»

عمر مفید دستگاه‌ها گذشته است

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان در ادامه به مشکلات پژوهشی این دانشکده اشاره و خاطرنشان می‌کند: «یکی از مشکلات اساسی ما در حوزه پژوهش این است که بودجه‌ای که تخصیص داده می‌شود، خیلی کم است و در بودجه پایان‌نامه هم از لحاظ یک‌سری دستگاه‌ها مشکل داریم؛ دستگاه‌هایی که مستهلک و قدیمی هستند و عمر مفید آنها گذشته است.»

وی درخصوص وضعیت تناسب امکانات دانشکده با تعداد ورودی دانشجویان، اظهار می‌کند: «تا زمان ورودی‌های ما، امکانات دانشکده مشکلی نداشت و تعداد دانشجویان با امکانات همخوانی داشت. اما از ورودی سال ۹۹ به بعد، با توجه به اینکه تعداد دانشجوها خیلی زیاد شد و هر سال ۵۰ نفر در ماه مهر و ۵۰ نفر در ماه بهمن جذب می‌شوند، امکانات به آنها نمی‌رسد. مثلا در بحث آناتومی اگر دو میز بگذارند، ۲۵ نفر باید پای این میز و ۲۵ نفر پای سالن تشریح باشند که حالا اگرچه آنها را گروه گروه تقسیم می‌کنند که بهتر شود اما باز هم جوابگوی این همه تعداد ورودی نیست.»

کیس‌ها کاهش شدید داشته‌اند

یکی دیگر از دانشجویان دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان در گفت‌‌وگو با حکیم مهر، ضمن گلایه از کاهش شدید تعداد کیس‌ها در بیمارستان دانشکده، می‌گوید: «روزگار نه چندان قدیم همین دانشکده و مثلا چند سال پیش، تعداد کیس‌ها خیلی بیشتر بود. امروز وضعیت طوری شده که خود هیات‌‌مدیره جدید دانشکده جلسه انتقادی می‌گذارند و البته کار درستی می‌کنند. خود آنها از خیلی از مشکلات دانشکده مطلع هستند و یک‌سری قول‌ها و راهکارها ارائه دادند و قرار شد آنها را اجرایی کنند.»

وی می‌افزاید: «یکی از وعده‌ها این بود که چون تعداد کیس دام بزرگ خیلی کم شده بود، یک بیمارستان سیار دامپزشکی در روستاهای اطراف احداث کنند که این کار را هم انجام دادند و ما برای اولین بار بیمارستان سیار دامپزشکی داشتیم. اما یکی از مشکلات بیمارستان این است که هماهنگی‌ها خیلی سخت و طولانی است و از طرفی ساعت‌های بیمارستان با ساعات معمول یک بیمارستان همخوانی ندارد. اینکه بیمارستان از ساعت ۸ تا ۱۴ کار کند و عصر و شب غیرفعال باشد، به بیمارستان نمی‌خورد. از طرفی تجهیزات آزمایشگاهی و بالینی بیمارستان خیلی مستهلک هستند و بیشتر از عمر مفید خود کار کردند. بیمارستان‌های مستقر در شهر نسبت به ما که یک بیمارستان ریفرال هستیم، بسیار مجهزتر هستند. لذا ما باید خیلی بیشتر از این تجهیز می‌شدیم، چون امکانات بیمارستان روی تعداد کیس‌ها تاثیر بسزایی دارد.»

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرمان درخصوص آینده رشته دامپزشکی تصریح می‌‌کند: «از آنجا که رشته دامپزشکی خیلی متفاوت و علایق آن بسیار گسترده است، اگر کسی از همان اول بداند که چه چیزی می‌خواهد و در همان حیطه مورد علاقه خود پیش رود، مشکلی نخواهد داشت، چون نه تنها رشته دامپزشکی اشباع شده بلکه همه رشته‌ها از نظر بازار کار اشباع هستند. لذا موفقیت یک دامپزشک بستگی به تلاش، اطلاعات و سرمایه اولیه او‌ دارد و از این طریق می‌تواند برای خود آینده‌ای بسازد.»

دامپزشکی در ساختار وزارت علوم در حال له شدن است

وی در ادامه ضمن گلایه از اینکه رشته دامپزشکی در وزارت علوم جدا افتاده و ساختار این رشته خیلی متفاوت از سایر رشته‌های دانشگاه است، خاطرنشان می‌کند: «ما از لحاظ اینکه دوره کارورزی و دستیاری داریم و نوع پایان‌نامه‌ها، واقعا نسبت به سایر رشته‌های دانشگاه از سوی مسئولین درک نمی‌شویم و این مساله خیلی مشکل‌ساز است. دامپزشکی در ساختار وزارت علوم در حال له شدن است و ای‌کاش این دانشکده به جایی که به آن تعلق داشت، می‌رفت. البته این بحث در دانشگاه مطرح نیست، بلکه در وزارتخانه مطرح است. اگر تعامل میان اساتید در دانشکده بیشتر می‌شد، اتفاقات خیلی بهتری می‌افتاد و ما خیلی بهتر می‌توانستیم پیش برویم. البته با وجود این همه بی‌مهری، باز هم اساتیدی هستند که با جان و دل کار می‌کنند و مایه می‌گذارند.»