حکیم مهر: رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان اردستان از ثبت حضور و زیستِ گونه نادر «رودک عسل خوار» برای نخستین بار توسط یکی از اهالی روستای اونج در این شهرستان خبرداد.
به گزارش حکیم مهر به نقل از مهر، «حسین شواخی» اظهار داشت: ثبت اینگونه جانوری در مناطق تحت مدیریت شهرستان اردستان یک اتفاق و رویداد خوب و امیدبخش برای تداوم شرایط زیستی حیات وحش شهرستان است.
وی افزود: مناطق و زیستگاههای حوالی روستای اونج شهرستان اردستان یکی از مناطق بکر و مناسب برای زیست گونههای کم نظیر جانوری است.
رئیس اداره محیطزیست شهرستان اردستان خاطرنشان کرد: رودک عسل خوار از گونه پستانداران ایران است، برخلاف اکثر پستانداران، رنگ پشت آن سفید یا خاکستری متمایل به زرد و رنگ پهلوها و زیر بدن کاملاً سیاه است. در ناحیه سر، نوارهای سیاه و سفید وجود ندارد.
شواخی ادامه داد: بارزترین ویژگی ظاهری رودک عسلخوار این است که برخلاف سایر جانوران روی بدنشان روشنتر از زیر بدن است، بهطوریکه رنگ بدن سیاه بوده و نوار سفید رنگی از بالای چشمها تا انتهای دم امتداد دارد.
به گزارش مهر، رودک عسل خوار گونه تکزی است اما ممکن است در گروههای کوچکی که حداکثر سه عضو داشته باشد، زندگی کند. بسیار پنهانکار بوده و شبها در گستره خانگی خود به فعالیت میپردازد. با ناخنهای قوی خود سوراخهایی میکند و یا در سوراخهای طبیعی، شکاف سنگها و سوراخ درختان لانه میسازد. برای یافتن عسل از درختان بالا میرود.
به علت ایجاد بوهای بسیار تند و تهوعآور از غدههای زیر دم، داشتن دندانهای تیز و آروارههای قوی، پوست کلفت و چرم مانند و حالت تهاجمی به او لقب جنگجوی بدون رقیب دادهاند. رودک قادر است در پوست خود که بسیار شل است بچرخد و با این عمل میتواند حتی حیوانی را که پشت گردنش را گرفته است گاز بگیرد.
منطقه حفاظت شده کهیاز در ارستان دارای کوهها، دشتها و تپه ماهورهای مختلف است. از مهمترین دشتهای منطقه میتوان به دره باغ و انجیله و از مهمترین ارتفاعات آن به کهیاز و کوه سیاه اشاره کرد. منطقه کهیاز یکی از زیستگاههای کویری کشور محسوب میشود که به دلیل داشتن حداقل تعارضات و مستثنیات و برخورداری از ویژگیهای خاص توپوگرافی، زیستگاه مناسبی برای بسیاری از گونههای جانوری و گیاهی ارزشمند محسوب میشود.
این منطقه زیستگاه بسیاری از گونههای جانوری نادر و با ارزش از جمله جبیر، پلنگ، هوبره و احتمالاً یوزپلنگ آسیایی میباشد.
کهیاز در سال ۱۳۸۹ به عنوان منطقه حفاظت شده ارتقا سطح یافت. این منطقه با وسعت ۹۲ هزار هکتار در پنج کیلومتری شرق شهرستان اردستان واقع شده است.