ضرورت تطبیق حقوق دامپزشکان در ایران با استانداردهای بینالمللی
دکتر جواد شایانخواه
آیا میدانید میانگین حقوق دامپزشکان در کشورهای توسعهیافته چقدر است؟
آیا احساس میکنید حقوق شما متناسب با زحماتی است که میکشید؟
آیا از قوانین حمایتی، مانند قانون تسری حقوق، و نحوه اجرای آن اطلاع دارید؟
آیا امنیت شغلی شما به اندازهای است که بتوانید با خیال راحت برنامهریزی بلندمدت کنید؟
اگر در مناطق محروم کار میکنید، آیا پاداش و مشوقهای مناسبی دریافت میکنید؟
دامپزشکان، از جمله افرادی هستند که نقش کلیدی در تأمین سلامت حیوانات، انسانها و محیط زیست ایفا میکنند. با این حال، وضعیت حقوق و مزایای این قشر متخصص در ایران همواره یکی از موضوعات چالشبرانگیز بوده است. بسیاری از دامپزشکان ایرانی نسبت به شرایط کاری و درآمدی خود گلایه دارند و معتقدند این وضعیت فاصله زیادی با استانداردهای بینالمللی دارد. این مقاله به تحلیل دقیق این موضوع، مقایسه با کشورهای دیگر و ارائه راهکارهای پیشنهادی برای بهبود شرایط میپردازد.
وضعیت حقوق دامپزشکان در ایران
- میانگین حقوق: دامپزشکان در بخش دولتی ایران به طور میانگین بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان درآمد دارند، در حالی که این مبلغ در بخش خصوصی بسته به نوع قرارداد و حجم کار، بین ۱۰ تا ۵۰ میلیون تومان متغیر است.
- مزایا و بیمه: بسیاری از دامپزشکان خصوصی فاقد بیمه و مزایای مناسب هستند. در حالی که در بخش دولتی نیز اجرای ناقص قوانین حمایتی، از جمله قانون تسری حقوق، مشکلات متعددی را ایجاد کرده است.
- ساعات کاری: دامپزشکان ایرانی بهطور میانگین ۵۰ تا ۶۰ ساعت در هفته کار میکنند که بالاتر از استاندارد جهانی است.
وضعیت حقوق دامپزشکان در سایر کشورها
- ایالات متحده: دامپزشکان در آمریکا درآمدی معادل ۸۵,۰۰۰ تا ۱۲۰,۰۰۰ دلار در سال دارند و از مزایایی نظیر بیمه سلامت، برنامه بازنشستگی و تعطیلات با حقوق بهرهمند هستند.
- اروپا (آلمان و سوئد): دامپزشکان در این کشورها بین ۶۰,۰۰۰ تا ۹۰,۰۰۰ یورو در سال درآمد دارند. ساعات کاری آنها معمولاً کمتر از ۴۵ ساعت در هفته است.
- هند: درآمد سالانه دامپزشکان بین ۶,۰۰۰ تا ۱۰,۰۰۰ دلار است. دولت هند با ارائه وامهای حمایتی و امکانات آموزشی تلاش کرده وضعیت آنها را بهبود بخشد.
مقایسه ایران با استانداردهای بینالمللی
1. درآمد: درآمد دامپزشکان ایرانی، حتی با در نظر گرفتن تفاوت نرخ ارز، بهمراتب پایینتر از کشورهای توسعهیافته است.
2. مزایا: در ایران، بسیاری از دامپزشکان از بیمههای کامل سلامت و بازنشستگی محروماند، در حالی که این موارد در کشورهای پیشرفته الزامی است.
3. امنیت شغلی: دامپزشکان ایرانی، بهویژه مسئولین فنی و بهداشتی، امنیت شغلی کافی ندارند. تبصره ماده ۱۹ قانون نظارت بهداشتی دامپزشکی به کارفرما اجازه میدهد قرارداد را بهصورت یکطرفه فسخ کند.
4. ساعات کاری:
ساعات کاری در ایران بیشتر از استاندارد جهانی است اما این ساعات اضافی در حقوق منعکس نمیشود.
راهکارهای پیشنهادی برای بهبود وضعیت دامپزشکان در ایران
1. اجرای کامل قانون تسری حقوق در بخش دولتی
- اجرای صحیح قانون تسری فوقالعاده حقوق کارکنان دامپزشکی میتواند به کاهش نارضایتیها کمک کند. این قانون باید شفاف و جامع در تمام استانها اجرا شود و نظارت مستقل بر اجرای آن صورت گیرد.
2. اصلاح تبصره ماده ۱۹
- اصلاح تبصره ماده ۱۹ قانون نظارت بهداشتی دامپزشکی ضروری است. فسخ قرارداد مسئولین فنی و بهداشتی تنها باید با نظارت مستقیم سازمان نظام دامپزشکی و بر اساس دلایل قانونی امکانپذیر باشد.
3. بهبود شرایط دامپزشکان بازنشسته
- افزایش حقوق بازنشستگی: متناسب با تورم و هزینههای زندگی.
- صندوقهای حمایتی: ایجاد صندوقهای ویژه برای حمایت مالی از دامپزشکان بازنشسته.
- ارائه خدماتی مانند بیمه درمانی تکمیلی و تخفیفهای ویژه.
4. تسهیلات مالی و مسکن
- وامهای حمایتی: ارائه وامهای کمبهره یا بدون بهره برای راهاندازی کلینیکهای دامپزشکی یا خرید تجهیزات.
- مسکن: تشکیل تعاونیهای مسکن دامپزشکان و ارائه وامهای مسکن ویژه.
5. حمایت از دامپزشکان بخش خصوصی
- الزام کارفرمایان به ارائه بیمه و مزایای شغلی کامل برای دامپزشکان خصوصی.
- ارائه مشوقهای مالیاتی و یارانه برای شرکتهای خصوصی که دامپزشکان را استخدام میکنند.
6. تشویق به کار در مناطق محروم
- ارائه مزایای ویژه مانند حقوق بالاتر، وام مسکن و تسهیلات رفاهی برای دامپزشکانی که در مناطق محروم فعالیت میکنند.
7. حمایت از فارغالتحصیلان جوان
- ارائه تسهیلات مالی و آموزشی برای ورود فارغالتحصیلان جدید به بازار کار.
- برگزاری دورههای مهارتی برای آمادهسازی دامپزشکان تازهکار.
8. هماهنگی بین بخش دولتی و خصوصی
- تنظیم یک حقوق پایه یکسان برای دامپزشکان در تمام بخشها.
- اجرای قوانین حمایتی مشترک برای جلوگیری از تبعیض.
علی ایهالحال، دامپزشکان در ایران با مشکلات جدی در زمینه حقوق، مزایا و امنیت شغلی مواجهاند. فاصله بین شرایط موجود و استانداردهای بینالمللی نشان میدهد که اصلاحات گستردهای در سیاستهای حقوقی و معیشتی این قشر ضروری است. اجرای قانون تسری، اصلاح تبصره ماده ۱۹ و ارائه تسهیلات مالی و رفاهی میتواند راهگشای بهبود شرایط باشد.
در پایان، از خوانندگان گرامی، بهویژه دامپزشکان و سایر رده ها اعم از کارشناسان و تکنسینها و کارکنان و... دعوت میکنم نظرات، تجربیات و پیشنهادات خود را درباره راهکارهای ارائهشده با این مقاله تحلیلی به اشتراک بگذارند. نظرات شما میتواند راهگشای تغییرات مثبت در این حوزه برای دامپزشکی کشور باشد، انشالله.
اولا سطح درامد در کشور ما در هیچ رسته شغلی قابل قابل مقایسه با کشور های توسعه یافته نیست
دوما مشکل درامد به صورت عمده در بخش خصوصی وابسته به عرضه و تقاضا است
در کشوری که سطح دامی اندک، درامد مردم پایین و فارغ التحصیل بسیار فراوان ( الگوی مشابه کشورهای کمونیستی) دارد شما قادر به تطبیق حقوق حتی در نزدیکی های یک کشور سرمایه گذار نیستید بنابراین چون پایه مشکل دارد موارد پیشنهادی شما در حد حرف میماند
موفق باشید
چقدر عجیبه به خاطر نوشته یک دوست دیگه اینقدر اشفته میشین اگر نوشته خودتون نقد میشد که باید بستری میشدید احتمالا
....................... موفق باشین