رمز جاودانگی؛ راز ماندگاری ...!!!
دکتر سید بهمن نقیبی
تمامی ما در عمر خود با انسان‌هایی برخورد داشته و یا خواهیم داشت که تاثیرپذیری از آنان سبب شکل‌گیری شخصیت اجتماعی‌مان می‌گردد. این واقعیت در برهه‌های مختلف زندگی کمابیش مصداق دارد؛ هر چند کمیت و کیفیت آن می‌تواند متناسب با دهه عمرمان متفاوت باشد. معلمین زمان دانش‌آموزی، اساتید دوران دانشجویی، همکاران و به‌ویژه مقامات مافوق در محل کار و حتی افراد معمولی در جغرافیایی که در آن زندگی می‌کنیم، درجات متفاوتی از تأثیرگذاری را بر ما داشته و دارند و نوع رفتار ما در اجتماع برآیند درجات الگوبرداری از رفتار و منش آنان می‌باشد و البته که تاثیر تربیت خانوادگی و تا حدودی ذات هر انسان در این میان نقشی مهم و اساسی دارد.
به عنوان یک کارمند شاغل در بخش دولتی، اعتقاد دارم که نوع رفتار ما در اجتماع و محیط کاری تا حدود زیادی بازتابی از رفتار و کردار همکاران و به‌ویژه مقاماتی بوده که مافوق ما محسوب شده و در مسیر شغلی و قرار گرفتن در همان موقعیت اداری، ناخودآگاه منعکس‌کننده بخش‌هایی از رفتارهای ایشان در شخصیت خود هستیم.
نمی‌دانم نامش را تقدیر یا شانس بنامم که آغاز خدمتم در تشکیلات دولتی دامپزشکی مصادف شد با مدیریت بزرگمردی که هر لحظه با او بودن، در حکم تلمذ در محضر استادی متبحر و کاربلد بود. او اسوه‌ای کم‌نظیر از الگوی مدیریتی بود که عشق به خدمت در حرفه سخت دامپزشکی را علی‌رغم تمامی کمبودها و ناملایمات در وجودمان شعله‌ور ساخت؛ به ما آموخت که چه مسئولیت سنگینی در قبال آحاد جامعه داریم، آنجا که ارتقای بهداشت عمومی هدفی مهم در مسیر شغلی ماست و حفظ و صیانت از سرمایه دامی با هدف تامین معیشت و اشتغال پایدار در تعداد قابل توجهی از افراد جامعه، رسالت شغلی ما محسوب می‌گردد. به ما یاد داد که جایگاه ارباب‌رجوع، آقایی است و ما در هر مسئولیت و رده اداری یک وظیفه بیشتر نداریم و آن خدمت صادقانه و متعهدانه است. از او آموختیم که مصالح عمومی بر منافع شخصی ارجحیت دارد و قرار گرفتن در مسیر ارتقای شغلی و پذیرش مسئولیت‌های اداری در راستای شیفتگی خدمت است و نه تشنگی قدرت؛ به ما یاد داد که ناگزیر به تجهیز خود به علم روز دامپزشکی هستیم، نه برای فخرفروشی و احتباس اطلاعات، بلکه برای فزونی خدمت عالمانه به مردمی که ولی‌نعمتمان هستند و ما از او به طور عملی آموختیم که هر گاممان آورده‌ای داشته باشد برای هموطنانمان ...
سخن از «دکتر علی‌محمد اویسی» است؛ نخستین مدیر کل دامپزشکی استان قزوین که زاده استان مرکزی بود و دانش‌آموخته رشته دامپزشکی از ارومیه که بلافاصله پس از اتمام تحصیلات، خدمتش را از محروم‌ترین نقاط کشور آغاز و در ادامه مسیر خدمتی به گیلان و سپس قزوین آمد و در حالی‌که انتظار بهره‌مندی فزون‌تر از خدماتش در جایگاه‌های اداری بالاتر بود، در روز پنجشنبه یازدهم بهمن ماه ۱۳۸۰ و در حالی‌که هنوز ۳۷ بهار بیشتر از عمرش نگذشته بود، در حادثه‌ای باورناپذیر، از کوه‌های پوشیده از سفیدی برف زمستانی در شهر آوج و حوالی صلوة ظهر، سفر بی‌بازگشتش به آسمان لایتناهی را آغاز کرد تا شاهدی همیشگی بر این اصل باشد که «رمز جاودانگی» طول عمر نیست و ثابت کرد که «راز ماندگاری» ماندن در قلب انسان‌هایی است که او را از عمق وجودشان دوست دارند و یادش را برای همیشه و نامش را همواره زنده نگاه می‌دارند.
پنجشنبه ۱۱ بهمن‌ماه ۱۴۰۳
چقدر زیبا و به جا از مشی مدیران در برابر ارباب رجوع فرمودید آقای دکتر عزیز، جنابعالی خودتان یکی از مصادیق انسایت هستید، در جایگاه های مختلف و در دوران مختلف مدیریت، مصداق بارز یک مدیر توانمند، مردم، به روز، جسور و با اخلاق بوده اید. ای کاش امثال شما در سازمان های دولتی بیشتر وجود داشتند، قطعا کشور شرایط بهتری را تجربه میکرد. | مقایسه کنید با مدیران اخیر ................ واویلا 
با سلام وعرض ادب واحترام
روحشان شاد فارغ التحصیلان هر دانشگاهی هنری دارند.ارومیه به تربیت مدیران با اخلاق.گرمسار، تهران مدیران رفیق باز معروفند. | چه ربطی به دانشگاه محل تحصیل داره؟راجع به کرج و کرمان و اهواز نظری نداری؟ خداوند این مرد مهربان و مدیری توانا را مورد امرزش قرار دهد افتخار هم شهری بودن و همکاری در قزوین با این بزرگوار راداشتم خدا رحمتشون کپه 
با درود و سلام به روان پاک مرحوم آقای دکتر اوویسی ، برای دوست و همکار فقیدمان طلب علو درجات داریم. متشکر از دکتر نقیبی عزیز که یادی از مرد عمل دکتر اویسی کرد . جنسی که الان به زحمت گیر میآید . ولی تا بخواهی مرد حرف فراوان است . خدارحمت کنه به خدمتگذارانی که عمر خویش را در خدمت به مردم می دانند بخصوص دکتر اویسی وهمچنین رحیم آقابراری که بشخصه شاهد زحمات ایشان درمنطقه محروم طارم سفلی بودم وآرزوی سلامتی دارم برای اساتیدی که افتخار شاگردی آنهاراداشتم، آقایان دکتر صفری،دکتر نقیبی ودکتر زینالی خدابهشون سلامتی بدهد. بنده هم سعادت داشتم که حدود یکسال از خدمت خویش را در اداره کل دامپزشکی استان قزوین ، از وجود این مرد بزرگ و مدیر توانمند بهره جویم روحش شاد و یادش گرامی باد. 
ضمن سپاس از جناب آقای دکتر نقیبی که یاد همکار عزیزمان مرحوم دکتر اویسی را زنده نمودند و به درستی ایشان را توصیف نمودند بی شک یکی از مدیران زحمتکش و پیشرو را سازمان دامپزشکی از دست داد یادش گرامی باد | دکتر جان چرا طرح و برنامه و بودجه سازمان اینقدر دچار تحلیل و بی انگیزگی شده است ، چرا توانایی به تصویر کشیدن واقعیت های امروز جامعه و حرفه را ندارد نکند وظایف رفته اند و فقط صندلی های خشک و خالی باقی مانده اند ضمن تشکر از جناب آقای دکتر نقیبی عزیز که حق مطلب رو در مورد مرحوم دکتر اویسی ادا کردند ؛ از آنجا که بنده نیز افتخار همکاری با ایشان و در دوره آنها را داشته ام ، ذکر موارد ذیل را خالی از لطف نمی دانم. | ضمن تشکر از نوشته وزینت دکتر امیدواریان به اشتباه منفی خورد روحش شاد این بزرگ مرد، من دانشجوی ایشون در دانشگاه ابهر بودم به قدری دکتر فروتن وخاکی بود که مارو باماشین خودش سوار میکرد میرسون قزوین توی سرماهای اون زمان واستاد بسیار خوش اخلاق وباسواد انشااله که خدا قرین رحمتش کنه ((بهرحال آنچه هم اکنون در دامپزشکی در حال وقوع است مشابه پدیده مزمن خشکسالی است که چنانچه سالهای بعد از آن، ترسالی های فراوان هم رخ دهد ، دیگر امکان احیای حفره های فرونشسته را نخواهد داشت و ظرفیتهای ایجاد شده قبلی قابل باز آرایی نخواهد بود.)) چقدر زیبا و دل نشین بود و نام مدیران کل استان قزوین دکتر اویسی، دکتر صفری، دکتر امیدواریان دکتر نقیبی،و دکتر زینالی خوب یا بد درخشیدند. فقط این نکته مدیران اسبق، فعلی و آینده در نظر داشته باشند که خواهی نخواهی عمر می گذرد و بازنشسته، کارشناس خواهیم شد و خاطرات خوب بر یادگار بگذاریم تا از ما به خوبی یاد کنند... دوران طلایی بنظر من دوران دکتر صفری بود. امیدوارم دوستان و مدیران نامبرده نیز سری بر حکیم مهر بزنند و خاطرات خویش با دکتر اویسی و احیانا نکات روشنی دارند بیان کنند تا دفترچه خاطراتمون را از نو بازنویسی کنیم. از خوبی هاشون و همچنین از کمی و کاستی هاشون | یک نکته جالب در استان قزوین در مدیریت‌های افراد مختلف ،تقریبا عدم تغییرات سریع و بی دلیل رییس ادارات است مگر ارتقا پیدا کرده باشن یا از استان خارج شده اند و جالب تر اینکه دامپزشکی قزوین در دوران طولانی در سازمان دامپزشکی سرآمد بوده است مگر اینکه به گفته شما بنده حقیر! سازمان هم به آدمهای دور قاب چین بها بدهد. | الان که بحث قزوین نیست برار . الان موضوع یک تفکر هست بنام کار کردن و نه نام در کردن قزوین پرچمش بالاست خیلی وقته . از اویسی تا نقیبی و همین الان یادش گرامی باد. چقدر زیبا آقای دکتر یاد و خاطره همکارش را گرامی می دارد آفرین بر شما سلام
آن مرد رفت