پروبیوتیک‌ها و پره‌بیوتیک‌ها، تنظیم‌کننده میکروب‌های دستگاه گوارش - دکتر مرتضی اکبری

پروبیوتیک ها و پره بیوتیک ها، تنظیم کننده میکروب های دستگاه گوارش

دکتر مرتضی اکبری

امروزه با افزایش بیماری های گوارشی استفاده از غذاهایی که این مشکلات را کاهش می دهند، احساس می شود. این غذاها میکروب های مفید دستگاه گوارش را به صورت مستقیم تحریک می کنند و باعث تحریک رشد میکروب های مفید روده به صورت انتخابی (پره بیوتیک) شده و یا با اضافه کردن این میکروب ها به دستگاه گوارش (پروبیوتیک) نقش خود را ایفا می نمایند.

"بیفیدو باکتریا" و "لاکتوباسیل ها" مهمترین میکروب های هدف روده بزرگ می باشند. استفاده از پروبیوتیک ها و پره بیوتیک ها به شرطی که فرد سالم باشد هیچ ضرری برای او نخواهد داشت.

پروبیوتیک ها:

فولر اولین تعریف مشخص را در خصوص پروبیوتیک ها اعلام کرد: یک مکمل غذایی حاوی میکروب سازنده که توازن بار میکروبی روده را به نحو مطلوبی تحت تاثیر خود قرار می دهد.

تعریف دیگری از پروبیوتیک ها توسط فائو وWHO  انجام گردید: میکروارگانیسم های زنده ای که به مقادیر کافی به یک میزبان سالم تجویز می گردند.

هر دو تعریف اشاره به زنده بودن سویه ها هنگام مصرف مواد غذایی دارند. این نیاز کلیدی برای کارآیی پروبیوتیک ها می باشد.

پروبیوتیک ها باید ایمن و عاری از هرگونه مواد سمی باشند. مطالعات متعددی در مورد مزایای فرآورده های غذایی حاوی پروبیوتیک در انسان انتشار یافته است. در این بررسی ها می توان نقش مهم پروبیوتیک ها را در پیشگیری و احتمالاً درمان برخی از بیماری ها مشاهده کرد. با جستجو در پایگاه pubmed می توان بیش از 7000 مقاله را در خصوص مزایا و اثرات مفید پروبیوتیک ها و پره بیوتیک ها بر اساس شواهد علمی یافت.

پروبیوتیک ها معمولاً سویه های باکتری تولید کننده اسید لاکتیک می باشند که عمدتاً گونه های لاکتو باسیلوس و بیفیدوباکتریوم را در بر می گیرند. دیگر باکتری های بالقوه  ای که دارای خواص پروبیوتیک می باشند، شامل باسیلوس کواگولانس، اشرشیاکولی و ساکارومیسس می باشند.

محصولات پروبیوتیکی:

عمده ترین محصولات هدف جهت غنی سازی فرآورده های لبنی، ماست و پنیر می باشند. این کاربرد به ریشه ی تاریخی آن بر می گردد. زمانی که ایمونولوژیست روسی مچنیکف در سال 1907 مشخص کرد که لاکتوباسیل موجود در ماست نقش مهمی در طول عمر افراد مصرف کننده دارد، این پیشنهاد سر منشأ نظریه پروبیوتیک ها بود. پیشرفت های تکنولوژیک باعث ایجاد محصولات متنوع پروبیوتیکی به شکل قرص و کپسول گردیده که با ماندگاری بیشتر و مصرف راحت تر همراه است. این فراورده ها به شکل اسپری یا تکنولوژی انجماد خشک تولید می شوند که سبب می گردد باکتری بدون هیچ تهدیدی زنده بماند.

انتخاب ویژگی ها:

عمدتا محققان موافقند که پروبیوتیک ها با عبور از دستگاه گوارش فوقانی در مقابل PH کم، مواد صفراوی و آنزیم های پانکراتیک زنده می مانند. البته ممکن است بعضی از پروبیوتیک ها نتوانند این شرایط را تحمل کنند و زنده بمانند. یکی دیگر از خصوصیات پروبیوتیک ها ایمن بودن می باشد. از سایر ویژگی های مهم پروبیوتیک ها می توان از امکان زنده ماندن باکتری در مقادیر زیاد، همچنین ماندگاری بالای آن ها نام برد.

پروبیوتیک ها و دستگاه گوارش:

عمده فعالیت های باکتری های پروبیوتیک در دستگاه گوارش می باشد. بیشتر مطالعات پروبیوتیک ها بر محور سلامت انسان تمرکز دارد. این مبحث به 2 بخش اختلالات عفونی و غیر عفونی تقسیم می شود. هرچند پروبیوتیک ها اثرات پیشگیری بیماری را با کاهش احتمال بروز آنها نشان می دهند، لیکن استفاده از پروبیوتیک ها باید بر این اساس استوار باشد که چه موقع پروبیوتیک ها را استفاده کنیم. آیا باید افراد سالم این محصولات را دریافت کنند؟ پاسخ بلی است، در صورتی که مصرف کننده بخواهد مشکلات گوارشی خود را کم کند.

اختلالات غیرعفونی:

پروبیوتیک ها در طیف وسیعی از اختلالات معده ای - روده ای به ویژه اسهال، IBS ، IBD موثر می باشند. پروبیوتیک ها علائم بیماری IBS  را کاهش می دهند. ماهونی و همکارانش گزارش کردند که نشانی و علائم بیماری های گوارشی با مصرف پروبیوتیک ها کاهش پیدا می کند. مصرف بیفیدوباکتریوم اینفانتیس باعث عادی شدن سطح اینترلوکین 10 و اینترلوکین 12 (سیتوکین پیش التهابی) می گردد. این نسبت در بیماران مبتلا به IBS در مقایسه با افراد سالم پایین تر است. در یک مطالعه 2 سوکور که به مدت 4 هفته توسط هورول و همکارانش در 362 فرد بیمار بالغ انجام شد، 1 تا 3 دز میکروب باسیلوس اینفانتیس سویه 35264 به صورت تصادفی به افراد تحت مطالعه داده شد. در 10⁸  CFU نتایج بهتری در ارتباط با دردهای شکمی، نفخ و گاز نشان مشاهده گردید.

در مطالعات کار آزمایی بالینی از 298 بیمار مبتلا به سندروم IBS که ایکولای دریافت کرده بودند پیشرفت قابل توجهی در التیام درد در گروه درمان مشاهده شد.

سندروم IBD همانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو وpouchitis  در گروه اختلالات آماسی کولون و روده طبقه بندی می گردند. درگیری میکروبی و مداخلات توسط پروبیوتیک ها می تواند در کاهش علائم بیماری نقش موثری داشته باشد.

در ارتباط با عود بیماری کرون مطالعه ای بر روی 32 نفر انجام گردید. در این بررسی افراد تحت مطالعه مخمر sacharomycess  boluardi  رابه همراه فولامین طی دوره  درمانی خود دریافت می کردند. نتایج این تحقیق نشان داد برگشت پذیری بیماری به طور معنی داری کاهش پیدا کرده بود.

در مطالعه ای که بر روی 34 بیمار مبتلا به بیماری کرون انجام شد مشخص گردید افرادی که S. boluardi مصرف کرده بودند در مقایسه با گروه پلاسبو از پیشرفت در درمان برخوردار بودند.

در بیماری کرون برخی از تحقیقات تاثیرپروبیوتیک ها بر بهبود بیمار را نشان ندادند. به منظور بررسی اثربخشی بالینی پروبیوتیک ها ترکیبی از 4 گونه لاکتوباسیل و 3 گونه بیفیدوباکتریوم و استرپتوکوکوس پروفیلوس بر روی 34 بیمار مبتلا به کولیت پیشرونده مورد آزمایش قرار گرفت. ارگانسیم های پروبیوتیک از 11 بیمار جدا گردید که در 3 نفر از آنها نشانه های بهبودی پدیدار بود.

مطالعات دیگر نشان داد که VSL3 در بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو باعث افزایش بهبودی آن ها می گردد. در ارتباط با pouchitis جیونپتی و همکارانش کاهش بروز این بیماری را در گروه بیماران درمان شده (10%) در مقایسه با گروه دارونما (40%) (در 40 نفر از بیماران پس از آناستوموز حفره مقعدی جهت درمان کولیت اولستراتیو) مشاهده کردند.

سیمورا و همکاران اثربخشی مخلوط این پروبیوتیک ها را در 36 بیمار مزمن درمان نشده با آنتی بیوتیک، که یک دز در روز  VSL3بیشتری دریافت نموده بودند تایید کردند.

گرسی لینک اثرات بیشتری از بهبود را در بیماران مبتلا به pouchitis  پس از تشکیل حفره متعاقب دریافت لاکتوباسیلوس رامنوسوس ( (LGG در مقایسه با افرادی که این پروبیوتیک را دریافت ننموده بودند، مشاهده کرد.

اختلالات عفونی:

پروبیوتیک ها جهت مدیریت اختلالات به کاربرده می شوند. این رهیافت نشان دهنده این وضعیت می باشد که ممکن است پروبیوتیک ها درپیش گیری از بیماری ها مفید باشند. مسافران، بیماران بستری در بیمارستان و افراد مسن، جمعیت با ریسک بالا می باشند که ممکن است از اثرات پروبیوتیک ها بهره برند.

شواهد نشانگر این است که درمان با پروبیوتیک ها اسهال حاد عفونی را در بالغین و کودکان التیام می بخشد. چندین متا آنالیز در مورد تاثیر درمان اسهال پس از تجویز پروبیوتیک ها نشان داده است بهترین پروبیوتیک دراین زمینه  LGG  می باشد.

در یک مطالعه کارآزمایی بالینی که در آن 123 کودک بین 1 تا 36 ماه مبتلا به اسهال حاد،LGG  را به میزان CFU 5×10⁹  به شکل خوراکی مصرف کرده بود نشان داد طول دوره اسهال روتاویروسی به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است، اما در موارد با منشأ باکتریایی این نتیجه حاصل نگردید.

در یک مطالعه دیگر که بر روی 39 کودک انجام شد، گروه مصرف کننده LGG دارای طول دوره اسهال کوتاه تر و افزایش سطح ایمونو گلوبولین ها بودند.

 گوانادالینی و همکاران مطالعه ای بر روی 287 کودک 1 تا 3 ماهه انجام دادند آنها به کودکان مبتلا به اسهال ترکیب LGG را خوراندند. این وضعیت سبب کاهش 1 روزه طول دوره ی بیماری گردید.

شاید بیشترین استفاده تحقیقاتی پروبیوتیک ها مرتبط با بیماری  )AADاسهال ایجاد شده توسط آنتی بیوتیک ها) باشد متا آنالیزی که توسط زاجوسکا و همکاران انجام شد نشان می دهد s. boluardi. باعث کاهش  احتمال اسهال در بیماران می گردد. یک متا آلیز دیگر نمایانگر این است که s. boluardi  و گونه های لاکتوباسیلوس می توانند به صورت بالقوه ای از بروز AAD پیشگیری می نمایند.

از مطالعات دیگر در خصوص نقش پروبیوتیک ها، ارتباط مترونیدازول و وانکومبسین و آنتی بیوتیک های به کار برده شده برای درمان بیماری CDIS  می باشد.CDIs  عارضه ای است که در اثر تجویز آنتی بیوتیک ایجاد می شود و می تواند منجر به کولیت گردد. مطالعات نشان داده است که پروبیوتیک ها نقش موثری در پیشگیری از CDIs ایفا می نمایند، اما تعداد آن ها برای درمان  CDIs  محدود می باشد. تجویز پروبیوتیک ها به عنوان استراتژِی کاهش بیماری در مسافران نیز توصیه شده است. در یک متا آنالیز که بر روی 94 مطالعه انجام شد نشان داد پروبیوتیک ها اثر مهمی در پیشگیری از بیماری اسهال مسافرتی TD دارند.

دیگر اختلالات:

در مدل های حیوانی ارتباط بین مصرف پروبیوتیک ها و سرطان کولون مشاهده گردید. در زمان های طولانی تمرکز اصلی تحقیقات در خصوص پروبیوتیک ها بر روی درمان اختلالات گوارشی استوار بود. هرچند که همچنان پروبیوتیک ها دارای اثرات پیشگیری از بیماری های آلرژیک مثل اگزمای آتوپیک می باشند.

خطر نسبی نمایانگر این است که پروبیوتیک ها ازاسهال مسافرتی TDپیشگیری می کنند. چندین پروبیوتیک (بولاردی و ترکیب لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم) به طور معناداری در درمان بیماری دارای کارآیی می باشند و متعاقب تجویز آنها واکنش های شدید گزارش نگردید.

پره بیوتیک ها:

یک رهیافت دیگر برای افزایش باکتری ها در روده انسان وارد کردن پره بیوتیک ها به رژیم غذایی می باشد. محققان دریافتند که گونه های میکروبی با تغییرات اندک رژیم غذایی مثل مصرف کربوهیدرات های غیر قابل هضم دچار تغییر می شوند. پره بیوتیک ها غذای غیرقابل هضم می باشند که به صورت مفیدی بر روی میزبان اثرگذار است و رشد یا فعالیت یک یا تعداد محدودی از باکتری ها را در کولون تحریک می کنند، به طوری که باعث سلامت فرد می گردد.

عمده علاقه محققان در خصوص پره بیوتیک های جدید بر اساس اولیگوساکارید های غیر قابل هضم –پلی ساکاریدی دارای زنجیره کوتاه که حاوی 2 تا 20 واحد ساکاریدی می باشد استوار است. انواع آنها شامل فروکتان های اینولینی، گالاکتو اولیگوساکاریدها (Goss )، ایزومالتو اولیگوساکاریدها (IMOS )، گزیلو اولیگوساکاریدها (Yos )، اولیگو ساکاریدهای سویا ( (SOSS، گلوکو اولیگوساکارید و لاکتوسوکروز می باشند.

میکروب های هدف پره بیوتیک ها گونه های بیفیدو باکتریوم و لاکتوباسیلوس می باشند. مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که پروبیوتیک ها قادر به تغییر اجتماع میکروبی گردیده و تاثیر مثبتی بر روی دستگاه گوارش انسان دارند و باعث افزایش پاسخ های غیر اختصاصی سیستم ایمنی بدن می شوند.

مطالعات مداخله ای نقش مثبت پره بیوتیک ها را برروی اکولوژی میکروبی دستگاه گوارش انسان نشان داده است.

انواع پره بیوتیک ها:

 فروکتو اولیگوساکاریدها ( (FOS : جزء گروه های الیگوساکاریدی بیفیدوژن از لحاظ حجم تولید و استفاده می باشند. FOSها پلیمرهای دی فروکتوز می باشند که به وسیله باندهای بتا-(1-2) الحاق یافته اند .مولکول های یا درجه پلیمریزاسیون (DP ) بین 3 و5، الیگوفروکتوز وبا درجه DP بین 2و 60 اینولین نامیده می شوند.

FOS  به طور طبیعی در گیاهانی مثل پیاز، سیر، موز، کاسنی و گوجه فرنگی وجود دارد.  FOSها به اسیدیته معده و آنزیم های گوارشی انسان (سوکراز، مالتاز، ایزومالتاز یا لاکتاز) و آلفا آمیلاز و ترشحات پانکراتیک مقاوم هستند.  FOS حاصل از کاسنی در بین سایر پره بیوتیک ها بیشتر مطالعه شده است.

وانگ و جیسون اثرات پره بیوتیکی FOS را با سایر کربوهیدرات ها مقایسه کردند. طی این مطالعه رشد باکتریایی و تخمیر توسط بیفیدوباکترها در حضور FOS افزایش یافت. در حالی که جهت ایکولای و کلستریدیوم پرفرنجس در سطح نسبتا پایین تری بود. در مطالعه دیگری جیسون و وانگ اثرات بیفیدوژنی اولیگوفروکتوز را در کشت های مرحله اول تلقیح شده با باکتری  مدفوع انسانی را تعیین کردند. در این بررسی FOS غنی شده برای بیفیدو باکتری با اینولین و سوکروز مقایسه شد.

افراد بالغ سالمی که روزانه 15 گرم FOS مصرف می کنند به طور معنی داری دارای میزان بیفیدوباکتری بالاتری بودند. مطالعات دیگر نیز نتایج مشابهی را نشان داد و افزایش جمعیت بیفید باکتری در آن ها مشخص بود.

 هارسن مطالعه ای بر روی 14 نفر داوطلبی که روزانه 9 گرم در روزاینولین به مدت 2 روز مصرف کردند انجام داد. در این مطالعه کیفیت جمعیت های میکروبی با استفاده از روش  FISH  سنجیده شد که نمایانگر افزایش معنی دار بیفیدو باکتری، کاهش گروه باکتری های رکتال و کلستریدیومی بود. این تحقیقات نشان داد اینولین و FOS می توانند به عنوان پره بیوتیک  طبقه بندی شوند چون تمام شرایط ذکر شده را داشتند. این مطالعات از اهمیت ویژه ای برخوردار بود چون براساس تحقیقات ملکولی انجام گرفتند.

 گالاکتو اولیگوساکاریدها:

Goss  شامل بتا (6-1) و (4-1)B  گالا پیرانوریل می باشد که به یک گلوکو  پیرانوزیل انتهایی از طریق یک باند گلیکو سید آلفا (4-1) اتصال یافته است.Goss  در شیر تخمیر یافته وجود دارد و نتیجه فعالیت استارترها می باشد. این اولیگوساکاریدها از لاکتوز توسط بتا گالاکتوزیداز ساخته می شوند و منجر به تشکیل خانواه دی ساکاریدها تا هگزا ساکاریدها می گردند. محصولات نهایی آنها بسته به منبع آنزیم متفاوت می باشد.

این اولیگو ساکارید آنزیم گالاکتوز را از بتا گالاکتوزیداز به یک پذیرنده حاوی گروه هیدروکسیل  منتقل می کند. مطالعات آزمایشگاهی مشخص کرد که Goss رشد بیفید باکتر را در محیط های کشت مخلوط حمایت می کند و تعداد باکتری های بیماری زا را کاهش می دهد.

در مطالعاتی که بر روی افراد بالغ سالم انجام گردید نشان داده شد که با مصرف مقادیر مختلف Goss  بیفیدوباکترهای موجود در مدفوع تحریک می شوند. در مطالعه ای 12 داوطلب که دارای تعداد غیر طبیعی بیفیدو باکتری مدفوعی بوده اند نشان داده شد که مصرف Goss  باعث افزایش بیفیدو باکتری ها می گردد. هرچند که وقتی مصرف Goss قطع می شود تعداد بیفید باکتری ها به مراحل اولیه خود برخواهد گشت. در بعضی موارد افزایش جمعیت بیفیدو باکترها همراه با کاهش باکتروئیدس می باشد.

لاکتولوز:

لاکتولوز (4-  -o 5-B- دی گالاکتوپیرانوزیل –دی فروکتوز) به عنوان پره بیوتیک شناخته می شود (در دزهای کمتر ازایجاد حالت مسهلی ) وبه وسیله ایزومریزاسیون لاکتوز تولید می گردد.در یک مطالعه 2 سوکور نشان داده شد که لاکتولوز تعداد بیفیدوباکترو لاکتوباسیل را افزایش می دهد. در مطالعه دیگر افزایش معنی داری در خصوص افزایش بیفیدو باکتر پس از تجویز لاکتولوز نشان داده شد.

پره بیوتیک های جدید:

اخیراً در اروپا وآمریکا 2 پره بیوتیک مهم در تولید غذاها استفاده می شود (Gos,Fos ) هرچند تنها چندین شکل از آنها به عنوان Fos یا Gos مورد آزمایش قرار گرفته اند.

ایزومالتو اولیگوساکاریدها:

IMOS  به وسیله فرآیند 2 مرحله ای توسط نشاسته تولید می شود(با استفاده  از آلفا آمیلاز، پولولاناز و آلفاگلوکوزیداز) و به صورت مخلوطی از 6-1 آلفا گلوکوزیدهایی هم چون ایزومالتوز، ایزومالتوریوز، پانوز و ایزومالتوتتراکوز می باشند. مطالعات در خصوص خالص سازی کشت ها نشان داده اند که بیفیدوباکتریا IMOS را سریعتر از دیگر باکتری های روده  متابولیزه می کند. دیگر مطالعات نشان می دهد که IMOS  قادر به کاهش اعضا کلستریدیوم پرفرینجنس و آنتروباکتریاسه ها می گردد اما آن ها تعداد بیفیدوباکتری ها را افزایش می دهند. حداقل دز موثر IMOS برای افزایش تعداد بیفیدباکتری ها 8 تا 10 گرم در روز می باشد.

اولیگوساکارید های سویا:

Sos ها منبع آلفا گالاکتوزیل جدا شده از سویا در هنگام تولید پروتئین می باشند. اولیگوساکاریدها رافینوز تری ساکارید و استاکیوز تتراساکارید می باشدکه جز اولیگو ساکارید های غیر قابل هضم می باشند و می توانند به کولون برسند.

مطالعات آزمایشگاهی مشخص کرده است کهSos  رشد بیفیدوباکتریا را تحریک می کند. غذاهای حاوی soss  در افراد سالم میزان بالاتری از بیفیدوباکتریا را استخراج کرده است.

گزیلو اولیگوساکاریدها:

Xos ها از زنجیره های ملکول گزیلوز می باشند که به وسیله باندهای بتا 4-1 شامل گزیلوتریلوز و گزیلوتترائوز اتصال یافته اند. Xos ها از گزیلان ذرت به دست می آید. Xos  به وسیله انزیم 4-1 گزیلاناز به XOS هیذرولیز می شود. Xos ها به وسیله ی بیفیدوباکتری ها متابولیزه می گردد. مطالعات نشان می دهد که Xos   به وسیله بیفیدوباکتری ها تخمیر می شود و هنگامی که میزان Xos  در رزیم غذایی 6% باشد اسید چرب با زنجیره های کوتاه تر تولید می شود.

پلی دکستروز:

پلی دکستروز کربوهیدراتی است که از گلوکز ایجاد می شود و در بدن به طور نسبی متابولیزه می شود. در دستگاه گوارش پلی دکستروز اضافه می شود و اثرات آن بر میکروب های کولونی به وسیله FISH و درصد گوانین و سیتوزین سنجیده می شود. به نظر می رسد پلی دکستروز اثر تحریکی بر روی بیفیدوباکتری های کولونی دارد و در غلظت های مختلف 1% و 2% اثر خود را اعمال می کند. مطالعات نشان داده اند زمانی که پلی دکستروز با لاکتیتول ترکیب می شود باعث کاهش در آمین ها و اسیدهای زنجیره چرب و افزایش تولید بوتیرات می گردد.

مانو اولیگوساکاریدها:

مانان محصولی از قهوه می باشد تبدیل مانان به مانوالیگوساکاریدها (Moss) به وسیله هیدرولیز دمایی صورت می پذیرد. مطالعه ای که بر روی  Moss صورت گرفته است نشان می دهد مقادیر مصرف 3 تا 5 گرم در روز این ماده سبب تحریک رشد لاکتوباسیل ها می گردد.

مطالعات اخیر:

از سال 2000 جیسون و همکاران تحقیقات گسترده ای بر روی ماده پره بیوتیکی Gos  انجام دادند. این ماده متعاقب مصرف بدون تغییر، به کولون جایی که منبع انرژی برای باکتری های ساکارولیتیک بوده می رسد.

Gos  از آنزیم بیفیدوم سویه 41171 سنتز می شود. Gos  از مخمرها یا باسیل ها ساخته می شود. هر چند که Gos  ساخته شده از مخمرها یا باسیل ها هدف عمده متابولیسم Gos می باشد، ژنوم این سویه به صورت سکانس شده می باشد.

اخیرا پره بیوتیک های قهرمانان وورزشکاران مورد آزمایش قرار گرفته است. این رهیافت برساس این هیپوتز می باشدکه مصرف پره بیوتیک ها ریسک گاستروآنتریتر را کاهش می دهد و باعث افزایش کارآیی عمل ورزشکاران می شود.

تحقیقات نشان داده است که میکروفلور دستگاه گوارش انسان های چاق در مقایسه با افراد لاغر متفاوت است. 

این یافته ایده ای برای افزایش رشد میکروفلور روده در افراد چاق ومبتلا به دیابت می باشد. مطالعه ای در این خصوص در افراد با سندروم متابولیک به وسیله میکروب های بی مونو در حال انجام است.

نتیجه گیری:

همیشه غذاهای کاربردی مورد توجه وعلاقه علم تغذیه بوده اند. این عوامل راه را برای پیشرفت مدیریت سلامت در بعضی شرایط و در برخی بیماران به ویژه غذاهایی که حاصل برآیند روده ای معده ای است را باز کرده است. شیوه عمل پروبیوتیک ها با پره بیوتیک ها متفاوت است. پروبیوتیک ها میکروب های زنده در غذاها می باشند در حالی که پره بیوتیک ها مواد غنی شده با منشاء متفاوت هستند.

آنچه می توان گفت استفاده از این محصولات از سال 2000 با استفاده از آخرین تکنولوژی ها رو به پیشرفت بوده است. تکنولوژی های مولکولی  برای ارزیابی عملکرد میکروب های گوارش از لحاظ متابولیکی و پروبیوتیکی مورد استفاده قرار می گیرند. کاربرد پروبیوتیک ها وپره بیوتیک ها به تعیین دقیق مکانیسم اثر آنها بر می گردد. محققان می بایست اثر بخشی بالینی این محصولات را در مطالعات جدید بررسی نمایند.