محققان با بررسی تاثیر شاخص توده بدنی در میزان سرعت و چالاکی 474 گونه از حیوانات، موفق به کشف عامل اصلی سرعت بیشتر حیوانات با وزن متوسط شدند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، سرعت و چالاکی در دنیای حیوانات تعیین‌کننده جایگاه شکارچی و طعمه است. به طور طبیعی انتظار می‌رود که با افزایش توده بدن سرعت نیز افزایش یابد، اما در شرایط واقعی و در دنیای حیوانات، افزایش وزن بدن به معنای سرعت بیشتر نیست.
در این مطالعه برای اولین‌بار محققان با بررسی 474 گونه از حیوانات در گروه‌های حرکتی دوندگان، پرواز کنندگان و شناگران دریافتند که در هر سه گروه، گونه‌های با وزن متوسط، از نظر سرعت در صدر گروه قرار می‌گیرند.
رابطه بین سرعت و توده بدنی همواره برای دانشمندان بحث برانگیز است، چرا که جانوران بزرگتر دارای اندام‌های حرکتی قدرتمندتر و بلندتری برای حرکت از یک نقطه به نقطه دیگر هستند، همچنین عضلات حرکتی جانوران بزرگتر توانایی بیشتری در تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی دارد، پس چرا در طبیعت بزرگتر بودن به معنای سریعتر بودن نیست.
محققان با بررسی رابطه پنهان بین حجم توده بدنی و میزان سرعت دریافتند که در میان عضلات بدن جانوران برخی از تارهای ماهیچه‌ای مسئول انقباض سریع و انتقال حرکت لحظه‌ای هستند .
در واقع با توجه به تاثیر منفی افزایش توده بدنی به معنای افزایش اینرسی و افزایش انرژی مورد نیاز برای شتاب گرفتن و رسیدن به حداکثر سرعت، لذا تارهای ماهیچه‌ای در حیوانات سنگین‌تر به سرعت انرژی در دسترس را مصرف کرده و خسته می‌شوند.
محققان برای دسترسی به جامعه آماری کامل‌تر، تقریبا همه حیوانات شناخته شده را مورد مطالعه قرار دادند. کوچکترین جاندار مورد بررسی در اندازه میکروسکوپی به وزن 30 میکروگرم و بزرگترین آنها نهنگ آبی با وزن 120 تن است.
منبع: ساینس نیوز
