بخش دولتی زیرساخت و توانایی حمایت از مسئولین فنی بهداشتی را ندارد/ کسی که نگاه تک‌روی داشته باشد، شکست می‌خورد

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: انجمن صنفی مسئولین فنی و ناظرین بهداشتی دامپزشکی استان اصفهان، آن گونه که دبیر آن می‌گوید، از سال ۷۹ پایه‌گذاری شده و از همان دوران با فراز و نشیب‌های بسیار کار خود را پیش برده است. از سال ۱۳۸۹ که ماجراهای مربوط به ماده ۱۹ و شرکت نظام سبز سلامت شکل گرفت، فعالیت‌های این انجمن نیز روند صعودی به خود گرفته و با جدیت، پیگیر این مسأله شد که ماده ۱۹ به خوبی اجرایی شود.

 «مهندس سیدعباس حسینی» یکی از افرادی است که از بدو تشکیل انجمن صنفی مسئولین فنی استان اصفهان جزء هیات موسس و هیات مدیره دوره اول بوده و امروز نیز دبیری این انجمن را بر عهده دارد.

حکیم مهر: آقای مهندس، به سال‌های نزدیک به ۱۳۸۹ بازگردیم که نقطه عطفی در فعالیت‌های انجمن صنفی مسئولین فنی استان اصفهان به شمار می‌رود. آن سال‌ها چگونه بود؟

آن سا‌ل‌ها فعل و انفعالاتی انجام گرفت که ما مجبور شدیم در انجمن دخالت بیشتری کنیم. متاسفانه به نظر می‌آید که داستان ماده ۱۹ مانند بیشتر اتفاقات جاری در کشور، یک ایده بسیار عالی بود که درگیر یک اصلاح خیلی بد شد. ضمن احترام به همه انسان‌هایی که تلاش کردند این ماده را در قالب شرکت نظام سبز سلامت اجرایی کنند، می‌توان گفت که این تشکیلات مثل یک فرزندی بود که به شکل ناقص متولد شده و هر چه جلوتر می‌رفت، عیوب آن بیشتر مشخص شد. ما هم بالطبع کار خود را تا جایی انجام دادیم و در یک برهه زمانی متوجه شدیم که نباید در ادامه مسیر، منتظر قانون و دستورالعمل و اتفاقات دیگری باشیم. به این نتیجه رسیدیم به جای اینکه منتظر باشیم تا یک روز آسانسور سالم باشد و ما را از طریق یک میانبر با سرعت زیاد به طبقات بالا برساند، خودمان آرام و پله به پله بالا بیاییم. این نگاه کلی ما بود که آن را عملیاتی کردیم و از سال ۸۹ به بعد به تدریج جلو آمدیم و به نقطه امروز رسیدیم، اگرچه هنوز تا ایده‌ال ها فاصله داریم.

حکیم مهر: نقطه‌ای که امروز در آن ایستاده‌اید، کجاست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

انجمن مسئولین فنی استان اصفهان بیش از ۶۲۷ عضو دارد و در سال حدود ۳۵۰ قرارداد منعقد می‌کند. ما امروز به جایی رسیدیم که بیش از ۹۰ درصد مبالغ و میزان حقوق دریافتی همکاران مطابق تعرفه‌های سازمان دامپزشکی و سازمان نظام دامپزشکی است.

حکیم مهر: به نظر می‌رسد که در این زمینه موفق عمل کرده‌اید. نظرتان در مورد عملکرد انجمن سایر استان‌ها و بخصوص پایتخت چیست؟

بنده البته خود را در جایگاهی نمی‌بینم که بخواهم در مورد یک استان دیگر اظهار نظر کنم. اما آنچه مشخص است و من بارها هم گفته‌ام، در یک سال و نیم اخیر اختلاف نظرهایی با دوستانی که در تهران بودند و ما با آنها ارتباطاتی داشتیم، احساس می‌کردیم.

حکیم مهر: چه اختلاف نظرهایی؟

نگاه ما این است که همه باید یک رویه رو به جلو داشته باشند و اگر کسی نگاه تک‌روی داشته باشد، شکست می‌خورد؛ به صرف اینکه من در تهران هستم، کافی نیست و باید قواعد بازی این کار را هم بلد باشم.

حکیم مهر: قواعد بازی چیست؟

اولین قاعده این کار این است که یک استانی که لااقل ۳ برابر استان اصفهان مسئول فنی مشغول به کار دارد، باید ۲۵۰۰ عضو داشته باشد که حتما ۱۸۰۰ نفر آنها عضو فعال باشند. از این تعداد لااقل ۱۵۰۰ نفر در ارتباط با انجمن باشند و هیچی که نباشد، هزار نفر عضو فعال و مشارکتی داشته باشد. اگر قرار است که این انجمن صنفی، نماینده قاطبه اعضای تهران باشد، لااقل باید نصف به علاوه یک فعالین این حوزه در این مجموعه عضو باشند؛ یعنی باید یک شناسنامه کاری در آنجا داشته باشند. اما من به جرأت می‌توانم بگویم که در دوره قبل، تعداد اعضای استان تهران کمتر از ۵۰ نفر بود. ۵ عضو هیات مدیره داشت که در میانه‌های راه ۲ نفر از این اعضای هیات مدیره، یا مسئول فنی همان استان نبودند یا مسئول فنی بهداشتی نبودند.

موضوع دیگر اینکه در دی ماه سال گذشته زمان فعالیت انجمن صنفی تهران به شکل قانونی تمام شد. وقتی شهریور ماه سال ۹۳ عمر سه ساله انجمن اصفهان تمام شد، ما حتی نتوانستیم چک‌های انجمن را پاس کنیم؛ بانک حساب ما را بست و گفت که پول شما بلوکه است. چطور است که زمان فعالیت انجمن صنفی تهران از دی ماه سال گذشته تمام شده و هیچ فعل و انفعالی در آن انجام نشده است. البته من تلاش دوستانم در استان تهران را نادیده نمی‌گیرم. اما لازم است استان اصفهان را مثال بزنم که در فعالیت‌های آن تک‌روی معنایی نداشته و هرچه بوده، حاصل نگاه و خرد جمعی بوده است. دکتر حکیمانه، دکتر نصر و سایر دوستان دیگر که از اساتید ما هستند، با سابقه زیادی که دارند، در تک تک موارد با هم مشورت می‌کنند.

به کلیه دوستان خود نیز که در استان‌های دیگر نسبت به بنده لطف دارند، تماس می‌گیرند و راهنمایی می‌خواهند و من مدیون اعتماد آنها هستم، می‌گویم که اگر نگاه ما جمعی نباشد و تنها به این فکر کنیم که خودمان دیده شویم، مطمئناً خودمان هم دیده نخواهیم شد.

حکیم مهر: به غیر از راهکار نگاه مشورتی، چه راهکار دیگری برای بهبود فعالیت‌های انجمن صنفی مسئولین فنی تهران پیشنهاد می‌دهید؟

خواهش من این است که خود همکاران عزیز و مسئولین فنی شاغل در استان تهران اهمیت بیشتری بدهند. من شاهد تلاش‌های پایگاه خبری حکیم مهر در انتخابات اخیر در راستای مشارکت بیشتر بودم. اگر قرار باشد خودمان به کار خود اهمیت ندهیم و فکر کنیم آنجا که هستیم بهترین جا است، باید بدانیم یک روز دچار خلل و گسست می‌شویم.

ماده ۳۴ کاملاً نگاه حمایتی بخش دولتی را از ما جدا می‌کند. اگر به ماده ۳۴ موشکافانه نگاه کنیم، می‌بینیم که نباید انتظار داشته باشیم که بخش دولتی قیم و حامی به لحاظ عملکرد ما باشد. دیر یا زود بخش دولتی و نگاه حاکمیتی مرز خود را با ما مشخص می‌کند و ما جزء تشکیلات و مجموعه کننده کار هستیم. ما شرکتی هستیم که برای آن کار می‌کنیم و دیر یا زود جزء آن مجموعه خواهیم شد. اگر ما فکر می‌کنیم که کارفرما نیرو می‌گیرد و زمانی که بخش دولتی می‌گوید چرا اینجا این تخلف را کردید، می‌تواند بگوید این نیرویی است که خودتان گذاشتید و خودتان از او بخواهید، اشتباه است و سازمان دامپزشکی کشور دیگر زیر بار این کار نخواهد رفت. سازمان دامپزشکی یک قدم عقب می‌آید و می‌گوید که کارفرما، خودت نیرو را انتخاب کن و مسئولیت، عوارض و عواقب آن نیز بر عهده خود توست. بیمه مسئولیت حرفه‌ای ما که در حال تشکیل است، نیز در همین قالب است. این نگاه ۵ سال پیش که آقای بخش دولتی، از ما حمایت کن و ما برای تو این کار را می‌کنیم، تمام شد. من کاری به این ندارم که درست است یا غلط؛ به هر حال یک قانون در حال اجراست.

اگر بخواهیم خیلی عاقلانه به آن نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که بخش دولتی زیرساخت و توانایی حمایت از ما را ندارد. از طرفی کارفرمایان ما هم توقعات خود را دارند. لذا آنچه مسلم است در این میان تشکیلاتی خواهد بود که به صورت سازمان مردم نهاد فعالیت کرده و از ما در مقابل کارفرما حمایت خواهد کرد و در مقابل بخش دولتی نیز تلاش خواهد کرد تا حقوق قانونی ما را پیگیری کند. این تشکیلات در کوتاه مدت و به شکل تخصصی‌تر، انجمن‌های صنفی‌ هستند که به پشتوانه قانونی نظام دامپزشکی می‌توانند پررنگ تر باشد. اگر قرار باشد به این تشکیلات اهمیت ندهیم و آن را بزرگ نکنیم، نمی‌توانیم زیر سایه درختی که آن را بزرگ نکرده‌ایم، بنشینیم.

من این خواهش را از دوستان دارم که این مساله را به صورت آینده نگری مورد نگاه قرار دهند. همکار و برادر عزیزم با سابقه زیاد که مسئول فنی فلان مجموعه استان تهران هستید؛ بدانید که الان ممکن است مشکل شما حل شود، اما دیر یا زود دچار خلل خواهید شد. همه مسئولین فنی باید این را بدانند.

حکیم مهر: به‌عنوان حرف آخر...

جا دارد از همکارانم در هیأت مدیره انجمن صنفی که از ابتدای تأسیس تاکنون در کنار ما بودند تشکر ویژه کنم. به‌ویژه از دکتر حکیمانه و دکتر نصر یادی کنم و از حمایت‌های بی‌دریغ مدیران کل آقایان دکتر حسینی ناژواتی و دکتر شهرام موحدی و زیر مجموعه‌های ایشان. همچنین تشکر فراوان می‌کنم از پایگاه خبری پربار حکیم مهر که بی‌طرفانه نسبت به انعکاس وقایع  حوزه دامپزشکی همت مضاعف دارد.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.