حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: تعصب خاصی نسبت به اجرای صحیح ماده ۱۹ آییننامه نظارت بهداشتی دامپزشکی دارد و بهای فراوانی هم در راه تلاش برای اجرای آن پرداخته است. «دکتر سیامند حسینزاده» که به واسطه مصاحبههای جنجالیاش در صدا و سیما به چهرهای محبوب در صنف دامپزشکی تبدیل شده، معتقد است که مردم باید مسائل در لفافه را بدانند. آنها باید بدانند بهداشت مواد غذایی که مصرف میکنند در چه وضعیتی است و بندهای که حقوقم را از کارفرما میگیرم، چطور میتوانم ضامن سلامت این ماده غذایی باشم؟
حکیم مهر: آقای دکتر، نظر شما در خصوص اجرای ماده ۱۹ آییننامه نظارت بهداشتی دامپزشکی چیست؟
ماده ۱۹ یکی از مهمترین مسائل در حوزه دامپزشکی است که متاسفانه طی این سالها به روند مطلوبی نرسیده است ظاهراً دست نظام دامپزشکی در ارزشیابیها کوتاه تر شده و صدور پروانه مسئولین فنی بهداشتی به طور کامل در دست سازمان دامپزشکی است. متاسفانه این مشکل وجود دارد و تابحال هرقدر سعی کردیم راهی برای حل این مسئله پیدا کنیم، پیشرفت مطلوبی حاصل نشده است.
حکیم مهر: بله، اتفاقاً انتقادات شما در برنامه گفتوگوی ویژه خبری و گزارشات خبری بیست و سی سروصدای زیادی به پا کرد. همچنان برای ادامه اعتراضات برنامهای دارید؟
در حال حاضر شرایط کشور به گونهای است که شاید نتوان هر حرفی را عنوان کرد، اما یقیناً بیتفاوت نیستیم و منتظریم ببینیم این موضوع به کجا خواهد رسید و چه در صورت اجرای ماده ۱۹ و چه عدم اجرای آن مردم بایستی همه چیز را بدانند. با طرح همین مسائل و مشکلات در حوزه بهداشت مواد غذایی بود که آن برنامه گفتوگوی ویژه خبری ایجاد شد و بعدها سایر برنامه ها و گزارشات خبری.
حکیم مهر: آیا حقیقت دارد که بعد از طرح این انتقادات، اخراج شدید؟
بله، حقیقت است. مدیر وقت کشتارگاه گفت که به خاطر این مصاحبهها نمیخواهیم با ما کار کنید.
حکیم مهر: شما هم پذیرفتید؟
بله، مقاومتی نکردم.
حکیم مهر: چرا؟
چون قصد نداشتم از تلاش برای اجرای ماده ۱۹ کوتاه بیایم.
حکیم مهر: از نظر شما رسانهای کردن مشکلات دامپزشکی، چقدر به فرایند حل آنها کمک میکند؟
مردم باید چیزی را که در لفافه است، بدانند. آنها باید اولاً با یکی از وظایف دامپزشکان یعنی نظارت بر بهداشت بخش عظیمی از غذای مصرفی خودشان که در دست دامپزشکان است آشنا شوند؛ ثانیا بدانند بهداشت مواد غذایی که مصرف میکنند در چه وضعیتی است و بندهای که حقوقم را از کارفرما میگیرم، چطور میتوانم ضامن سلامت ماده غذایی مصرفی مردم باشم؟ یک مسئول فنی که برای خود تشکیل خانواده داده و خرجی میدهد، اگر کارفرما به مدت دو ماه حقوق او را ندهد، چه اتفاقی برایش میافتد؟ متاسفانه کارفرما هر زمان که دلش بخواهد، میتواند قرارداد فرد را تمدید نکرده و این فرد را اخراج کند. خب، با این وضعیت آیا این فرد میتواند سلامت ماده غذایی مردم را تضمین کند؟ لذا مردم باید بدانند و من معتقدم که باز هم این مسائل باید رسانهای شود و سعی میکنیم دوباره اقداماتی در این زمینه انجام دهم.
حکیم مهر: پس اعتقاد به حساس کردن افکار عمومی در مسائل دامپزشکی دارید؟
به هر حال موضوع سلامت ماده غذایی مردم است. ما که نمیخواهیم اذهان عمومی را تشویش کنیم. من میگویم سلامت مواد غذایی مردم باید تضمین و تامین شود، لذا مردم باید بدانند و حق طبیعی آنان است که بدانند چه چیزی را مصرف میکنند.
حکیم مهر: گذشته از این مباحث، پیشنهاد یا نظر شما در مورد ماده ۱۹ چیست؟ چه اتفاقی باید بیفتد؟
من حد وسط صحبت نمیکنم و میگویم که ماده ۱۹ باید اجرا شود و مسئول فنی بهداشتی نباید مستقیماً از کارفرما حقوق بگیرد. اینکه دائما بخواهند لقمه را بچرخانند، فایدهای ندارد. باید ارتباط مالی قطع شود. درست است که اینها دست سازمان دامپزشکی است، اما ناظر را باید نظام دامپزشکی معرفی کند و کارفرما نباید کوچکترین دخالتی در انتخاب مسئول فنی بهداشتی داشته باشد.
کارفرما باید قرارداد را فقط با نظام دامپزشکی و یا سازمان دامپزشکی و یا هر روشی که مانع ارتباط مالی مستقیم می شود ببندد و در قرارداد درج شود که نظام دامپزشکی فلان شخص را به عنوان مسئول فنی بهداشتی معرفی کرده است. این اصلاً کار سختی نبوده و مانند طرحهای پزشکی است. اگر هم در جایی کمبود نیرو باشد که فکر نمیکنم اینطور باشد، میتوانند از شهرهای دیگر نیرو بفرستند، لذا کارفرما نباید هیچگونه اختیاری در انتخاب مسئول فنی بهداشتی داشته باشد.
حکیم مهر: بحث انتخابات سازمان نظام دامپزشکی در پیش است. نظر شما در این خصوص چیست؟
همانطور که میدانید در دوره ریاست دکتر صفری بر سازمان نظام دامپزشکی، صدور پروانه به دست نظام افتاد که البته روند درست هم همین است و مانند سازمان نظام پزشکی شده است، ولی سازمان دامپزشکی هم پروانه صادر می کند، مانند پروانه فروش دارو داروخانه ها؛ در صورتی که دارو کالا نیست که پروانه فروش برای آن صادر شود یا پروانه های فعالیت درمانی؛ در صورتی که در پزشکی فقط یک پروانه توسط سازمان نظام پزشکی صادر می گردد، یعنی این مساله باید در مرکز پژوهش های محلس و توسط همکارانی که در آنجا داریم یا هیئت دولت بررسی شود. وظیفه سازمان مشخص است؛ سازمان دامپزشکی باید کارهای اجرایی بزرگ را انجام دهد و نظام باید متشکل از منتخبین بخش خصوصی دامپزشکی باشند. صدور پروانه، رسیدگی به جرایم صنفی و دفاع از صنف دامپزشکی و حق و حقوق اعضای دامپزشکی به عهده نظام دامپزشکی است. در واقع نظر من این است که نظام دامپزشکی باید از منتخبین بخش خصوصی باشد.
حکیم مهر: اما به نظر میرسد حضور یک یا دو نفر از بخش دولتی در ترکیب شورا، موازنه آن را بهتر حفظ کند.
من فکر می کنم یک نفر به عنوان نماینده مدیر کل هم بهتر است در نظام باشد. بخش خصوصی باید سعی کند نظام دامپزشکی کشور را تقویت کند تا بتواند از بخش خصوصی دفاع کند. قرار نیست از سازمان دامپزشکی یا شبکههای دامپزشکی، به تخلفات کلینیسینها رسیدگی کنند. ارتباطی به آنها ندارد، چون آنها وظایف بزرگتری دارند. رسیدگی به کشتارگاهها، گاوداریهای صنعتی و خوراک دام و طیور و پیشگیری از بیماریهای مشترک وظیفه آنهاست. خط اول پیشگیری خیلی از بیماریها و مشکلات حوزه انسانی سازمان دامپزشکی است. وظیفه آنها رسیدگی به اینهاست، نه اینکه به دنبال این باشند که کلینیسین چند دوز دارو تجویز کرد و آیا باعث شد که دامداری از نحوه تزریق او متضرر شود یا نه؟ رسیدگی به آنها کار نظام دامپزشکی است. لذا به نظر من منتخبین نظام دامپزشکی استانها باید بیشتر از بخش خصوصی باشند. چون افراد بخش دولتی مشکلات بخش خصوصی را به درستی نمیدانند.
بایستی حتما مسئولین فنی بهداشتی در شورای نظام دامپزشکی استانها حضور داشته باشند. چون بهتر میتوانند به حل مشکلات ماده ۱۹ رسیدگی کنند. ما از خیلی از افرادی که واقعا برای نظام دامپزشکی مفید هستند، خواهش کردیم که دوباره برای انتخابات اعلام نامزدی کنند. افرادی مانند رؤسای کنونی نظام دامپزشکی استان های آذربایجان غربی، اصفهان و قزوین و بعضی استان های دیگر که جسارت لازم را دارند؛ چون نظام دامپزشکی نیازمند افراد جسور است که از اجرای کار درست و به حق ابایی نداشته باشند. به طور خلاصه رئیس نظام دامپزشکی استان مستقل از بخش دولتی باشد.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
من هم از شما ممنونم.
اتفاقا" یکی از بزرگترین مشکلات دامپزشکی ایران وجود همین نظام دامپزشکی فرمایشی و بدون پشتوانه اداری و مالی و حتی قانونی است . این نظام دامپزشکی به این شکلی که دارد و داشته فقط تاکنون باری بوده اضافی بر دوش نحیف دامپزشکان و دامپروران و بماند که تا کنون چه داستانهایی داخلی هم داشته از ماجراهای انتخاب روساء نظام و حقوقهایشان و عدم شفافیت مالی اش تا ماجرای نظام تهران و اخیرا" هم دوستان حتما" در جریان اخبار مازندران هستند !!!و غیره . منظور یک مجموعه کوچک با سابقه ای کم، ولی تا دلتان بخواهد داستان دنبال داستان .
دامپزشکی و حتی دامپروری کشور نه فقط در ایران بلکه در تمام دنیا نیازمند کمکها و حتی سوبسیدهای دولتی است البته بعضی جاها کمتر و بعضی بیشتر .
بدون شک دامپزشکی ایران نیازمند یک سازمان دولتی اصلاح شده بر اساس اصول علمی و نه سیاسی است ، تا شانسی برای احیاء و حفظ دامپروری و دامپزشکی کشور وجود داشته باشد وگرنه ایجاد دو سازمان موازی و اغلب رودروی هم برای یک دامپزشکی نه فقط چاره کار نیست و نبوده فقط بر معضلات این جامعه دامپزشکی نه چندان قوی و در مجموع کم درآمد هر روز بیشتر از دیروز افزوده و خواهد افزود .
باشد که دوستان از سر کم تجربگی و هیجان بیاناتی و ابراز نظراتی بر خلاف مصالح حتی خودشان نداشته باشند .