گاوها معمولا در برنامه‌ریزی روزمره خود نمی‌توانند نظر دهند. شیردوشی نوبت اول اغلب هنگام طلوع آفتاب انجام می‌شود که در آن گاوها را به سمت ایستگاه‌های شیردوشی به صف می‌کنند. بعد از آن نوبت غذا خوردن و بعد استراحت است. سپس شیردوشی مرحله دوم ( و شاید چرخ زدن در مراتع). در تجارت کشاورزی این سیکل ممکن است دو تا سه بار در روز تکرار شود که در آن گاوها به اجبار باید از برنامه‌ریزی کشاورزان پیروی کنند. اما چه می‌شود اگر خود حیوان تصمیم بگیرد که روز خود را چگونه بگذراند؟ تعداد دفعات شیردوشی و نوبت غذا و استراحت را خودش تعیین کند؟
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایانا، «آدالستین هالگریمسون» به همراه برادرش «گاردر» مزرعه‌ای را در شمال ایسلند٬ در نزدیکی شهر آکوریری اداره می‌کنند. آنها بوسیله ربات‌هایی که در دامداری خود قرار داده‌‌اند پاسخ این سوال‌ها و سوال‌های دیگری را دریافته‌اند که ممکن است به ذهنتان نرسیده باشد.
در سال ۲۰۰۷ برادران هالگریمسون دامداری خود را بازسازی کردند و یک میلیون و چهارصد و شصت هزار دلار روی تکنولوژی‌های جدید مانند ربات‌های شیردوش٬ سیستم خودکار غذادهی و ربات‌های تمیزکننده سرمایه‌گذاری کردند. اینار اورن آدلستاینسون٬ پسر آلدالستین می‌گوید این سرمایه‌گذاری خیلی زود نتیجه داد. در عرض یک سال میزان تولید شیر ۸۰ تا از گاوهای این مزرعه به میزان 30 درصد افزایش یافت٬ میزان عفونت به شدت کاهش پیدا کرد و در نتیجه هزینه‌های مزرعه از 18هزار دلار در سال به کمتر از 4هزار دلار کاهش پیدا کرد.
موفقیت خانواده هالگریمسون تنها به یک فاکتور ساده مربوط می‌شود: گاوهای آنها خوشحال‌ترند.
وقتی که گاوی تمایل به شیردوشی داشته باشد٬ به وسط دامداری به سمت یکی از سه ماشین شیردوش خودکار می‌رود. سپس وارد دستگاه می‌شود-دستگاه شامل اتاقک در داری است که یک گاو در آن جا می‌گیرد- تا در مرحله اول پستان‌هایش بازرسی و شست‌وشو شوند. سپس رباتی تجهیزات مربوطه را وصل می‌کند تا در زمانی که گاو از شیرینی مخصوص میل می‌کند٬ شیرش را بدوشد. این شیرینی‌های توپی خوشمزه از ذرت٬ ویتامین و مواد معدنی مختلفی تهیه شده‌اند. تمام این روند 10 دقیقه یا کمتر طول می‌کشد.
در ورودی دامداری همیشه باز است مگر آنکه شرایط آب و هوایی اجازه ندهد. گاوها آزادانه می‌توانند در مرتع به چرا بروند. اگر دلشان بخواهد می‌توانند روی تشک‌های فومی به قطر 5 سانتی که در یک طرف دامداری مرتب چیده شده‌اند استراحت کنند. دستگاه ماساژی وجود دارد که پشت حیوان را می‌خاراند. علوفه و یونجه تازه همیشه در دسترس است که بوسیله سیستم خودکار خوراک‌دهی تامین می‌شود.
ربات‌هایی هم دائما روی زمین می‌چرخند تا آن را تمیز کنند. زمین این دامداری دارای کف سوراخدار است که بوسیله آن فضولات دام جمع‌آوری می‌شود به صورت خودکار به عنوان کود برای مزرعه مورد استفاده قرار می‌گیرد. سیستم تهویه هوا بوسیله تجهیزاتی که روی سقف دامداری قرار دارند کنترل می‌شود و پنجره‌ها را به صورت اتوماتیک باز و بسته می‌کند تا همیشه هوای تازه در جریان باشد (اینار می‌گوید وجود هوای تازه بسیار مهم است). دستگاه کامپیوتری دیگر هم به گوساله‌ها شیر می‌دهد.
اینار می‌گوید مزرعه‌های دیگری هم هستند که از سیستم‌های کامپیوتری استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها از اوایل دهه 90 به صورت تجاری به فروش می‌رسند. اما هالگریمسون اولین مزرعه‌ای است که تمام این تکنولوژی‌ها را در یک مکان نصب کرده است. کشورهای غرب اروپا همیشه در زمینه استفاده از تکنولوژی جدید پیشرو بوده‌اند اما نفوذ این سیستم‌ها به بازار آمریکا روند کندتری داشته است. یکی از دلایل آن این است که جمعیت دام دامداری‌های آمریکای شمالی معمولا به هزار راس می‌رسد و در نتیجه استفاده و نگهداری از این سیستم‌ها هزینه بسیاری در پی خواهد داشت.
پخش شدن شایعه ربات‌های این مزرعه توجه گردشگران را هم به خود جلب کرده است. در سال 2011 اینار و همسرش تصمیم گرفتند رستورانی در آن محل باز کنند تا بتوانند خدمات بیشتری به گردشگران ارائه دهند.
این رستوران موسوم به Kaffi Ku در طبقه بالای دامداری بنا شده و دارای پنجره‌های بلندی است که می‌توان از بالا دام را تماشا کرد. مواد غذایی رستوران از محصولات این مزرعه تامین می‌شود-مانند خورش گوشت و همبرگر٬ شکلات داغ و شیرینی‌هایی که شیر دام در آنها بکار رفته- و منبع درآمد دیگری برای مزرعه به شمار می‌رود.
این تجهیزات یک سری اطلاعات از قبیل ساعت شیردوشی٬ کیفیت شیر هر پستان٬ کمبود ویتامین و مواد معدنی و میزان تولید شیر در اختیار قرار می‌دهند. اینار می‌گوید داشتن این اطلاعات به شناخت بیشتر و بهتر از دام کمک می‌کند. او می‌گوید: «همیشه همه به شوخی می‌گویند کشاورزانی که از این تکنولوژی‌ها استفاده می‌کنند می‌توانند بیشتر سفر کنند٬ در صورتی که اداره کردن مزرعه مکانیزه بسیار وقت‌گیر است. تنها تفاوت این است که کشاورزان می‌توانند تمام وقت خود را به مراقبت از دام خود بگذرانند. میزان کار متفاوت است. راحت‌تر است و بیشتر خوش می‌گذرد».
به گاوها هم بیشتر خوش می‌گذرد. اینار می‌گوید: « حرکت آنها محدود نمی‌شود. با یکدیگر تعامل دارند٬ دوست پیدا می‌کنند و دارای سلسله مراتب هستند. می‌توانید با شخصیت و شیوه رفتاری آنها آشنا شوید».
وقتی کشاورزان می‌توانند مسئولیت خود را روی دوش ربات‌ها بیاندازند یعنی استفاده از آنها موفقیت‌آمیز بوده است. اینار تخمین می‌زند که اداره این دامداری که شامل 150 راس گاو است قبلا به شش کشاورز نیاز داشت اما دو نفر آن را اداره می‌کنند.
پس در پاسخ به سوال‌هایی که اول گزارش پرسیدیم باید بگوییم که بیشتر اوقات گاوها دوست دارند چهار بار دوشیده شوند (در اکثر مزارع دو بار در روز دوشیده می‌شوند). در ضمن هر کدام از آنها اسم دارند؛ سنتی که از قبل در دامداری‌های ایسلند رواج داشته است.
