«دکتر علیمحمد اویسی»؛ مردی که در حافظه تاریخی دامپزشکی کشور باقی خواهد ماند
یازدهم بهمن ماه ۱۳۸۰، دامپزشکی کشور فقدان بزرگمردی از جمع دامپزشکان کشور را به نظاره نشست که امیدها به وجودش بسته بود.
او فارغ التحصیل دانشکده دامپزشکی ارومیه بود و پس از فارغ التحصیلی و طی دوره خدمت، راهی شهرستان ایذه در خوزستان گشته بود. نحوه کار و فعالیت او در یکی از محرومترین شهرهای ایران در آن ایام، بارقه امیدی در دل همکارانش ایجاد کرد که دامپزشکی با دانش و پر شور در عشق به هموطنانش پا به عرصه خدمت گذاشته است. حضورش در سرزمین آفتاب داغ، از او انسانی آبدیده ساخت که زندگیش را وقف خدمت به یکی از محرومترین اقشار کشور یعنی دامداران نماید که البته رسیدن به این سطح از تعهد و مسئولیت پذیری، بی شک مرهون همنشینی با مردمانی عزیز بوده که حافظه ما از آنان چیزی جز مهربانی و گرمی در روابط انسانی و ایثار و از خودگذشتگی در عرصه اجتماعی در یاد ندارد.
علیمحمد اویسی، گرمای دلچسب جنوب کشور را در عرصه خدمت رسانی دامپزشکی به عنوان تحفه ای ارزشمند با خود به شمال کشور و استان گیلان آورد و آن را به وسعت دیدی دریایی پیوند زد تا بیش از پیش بزرگ و بزرگتر شود.
ایام حضورش در استان گیلان و در قامت معاونت فنی اداره کل دامپزشکی گیلان با نوآوری و اقدامات بدیع در عرصه دامپزشکی همراه بود، بطوریکه آن زمان که پیشنهاد مدیر کلی دامپزشکی استان قزوین را پذیرفت، از او مدیری مدبر و با دانش و مجرب ساخته بود که موفقیت و ارتقای تشکیلات دامپزشکی در استان نوپای قزوین را مسجل ساخته بود.
او معمار بنایی مستحکم در ساختار استانی تشکیلاتی گشت که تا مدت ها در عرصه دامپزشکی کشور زبانزد عام و خاص بود و شاگردانش در تمام این مدت پاسدار اندیشه های ناب و حافظ دستاوردهای بزرگش در عرصه میدانی بودند.
اینک در هفدهمین سالگرد ناباورانه فقدانش، با یادآوری حضور پررنگش در عرصه دامپزشکی کشور، علیرغم کوتاهی زمان آن، انرژی دوباره برای ادامه راه گرفته و یادش را گرامی می داریم و نجوایمان آنست که :
عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را، تا دگر مادر گیتی، چو تو فرزند بزاید
دکتر سید بهمن نقیبی / یازدهم بهمن ماه ۱۳۹۷