جوابیه نظام دامپزشکی استان قم درخصوص یادداشت توهین‌آمیز «انقلاب نیوز» درباره دامپزشکان

 

حکیم مهر: در پی انتقاد شدید پایگاه خبری «انقلاب نیوز» از راه‌اندازی کلینیک‌های دامپزشکی در شهر قم و نام بردن از دامپزشکان به عنوان منحرفان و عوامل ضدفرهنگی (اینجا)، رئیس شورای نظام دامپزشکی استان قم با ارسال جوابیه ای که نسخه ای از آن را به فرماندار قم و پایگاه خبری تحلیلی حکیم مهر ارسال نموده اند، به این اظهارات پاسخ گفت.

به گزارش حکیم مهر، متن این جوابیه به شرح زیر است:

به نام خدا

پدیده نگهداری حیوانات اهلی و طیور در محیط خانه ها، از دیرباز و تا چندی پیش مرسوم بوده است. مردم مرغ، خروس، گوسفند، گاو، سگ نگهبان، گربه و ... را به عنوان دارایی خانواده محسوب می کردند، اما در روند نوگرایی سبک زندگی، تولید انبوه دام و طیور طبق قوانین جاری کشور به عهده مراکز واقع در خارج از شهر گذاشته شده است.

گرچه سگ که حیوانی با داشتن استعداد های خاص می باشد، هنوز هم در فضاهای ویژه مثل سگ پلیس، سگ هلال احمر، سگ نگهبان و ... خدوم جامعه است. این حیوان مثل سایر جانداران در مسیر حیات، بیمار می شود و بیماری های مشترک با انسان نیز دارد، نیاز به نگهداری، پیشگیری از بیماری ها و مداوای تخصصی دارد و هم اکنون، هیچ شهر و روستایی از نگهداری سگ مفید، منع نشده است. گرچه احترام به احکام شرع مقدس اسلام در زمینه نگهداری این حیوان در خانه و سایر اماکن ضرورتی قابل احترام و اجتناب ناپذیر در کل جامعه مسلمانان و نه فقط در شهر قم می باشد و نام مقدس این شهر به عنوان خاستگاه اصلی انقلاب اسلامی بوده و ضرورت تکریم حوزه مقدسه علمیه به عهده همه افراد جامعه اسلامی است.

نگاهی به وضعیت حاضر، نشانگر آن است که این حیوان توانسته انگیزه های خاصی را در افراد برای نگهداری خود به وجود آورد و گرایش قشر خاصی از جامعه و تغییر ذائقه آنان در نگهداری این حیوان، مسئله ای قابل بررسی و تحلیل است. در جامعه حاضر مسائلی مثل جراحی زیبایی بانوان، گرایش به غذاهای خاص فست فود و فرنگی، نوع پوشش و لباس به خصوص جوانان و نوجوانان، استفاده غیر مفید از فضای مجازی و اخیرا خرید و نگهداری حیواناتی مثل سگ، پدیده ای است که به تدریج در حال هنجار شدن و سپس تبدیل شدن به یک پدیده یا معضل فرهنگی است، اما همه این موارد، معلول علت های خاص خود است و پزشک جراح زیبایی، مالک فست فود، طراح و فروشنده لباس های غیر مرسوم و دامپزشک، در این میان نقش تاثیر گذاری ندارند؛ اما در این مسیر مرتبا در تیررس افرادی هستند که نسبت به فرهنگ متعالی جامعه حساسیت خاصی دارند. گرچه داعیه ی حفظ فرهنگ متعالی جامعه توسط آنان قابل دفاع است، اما بهتر است، این پدیده ها را عنوان یک پدیده ی ناخواسته فرهنگی – و نه شغلی – نگریست و به جای مقابله شدید با معلول ها، پیجوی علت اصلی شد و سپس مقابل علت اصلی گارد گرفت و انرژی خود را معطوف به مقابله با علت ها نمود.

سوال این است که آیا متولیان فرهنگی جامعه صلاح می دانند با معلول ها مقابله کنند یا برنامه مدون و منطقی برای مقابله با علل اساسی پیدایش این پدیده ها دارند؟

بدیهی است برای جلوگیری از پیدایش هرگونه بیماری اجتماعی، ابتدا اقدام به پیشگیری لازم است و همواره پیشگیری کم هزینه تر از درمان است. بنابراین اگر قبل از حدوث یک پدیده فرهنگی نامناسب، علت های موجد این پدیده ها شناسایی و برای مقابله با آن ها برنامه ریزی منطقی انجام گیرد، نتیجه ثمربخش تر خواهد بود.

سؤال این است که چرا یک شهروند متعادل، همگردی با یک سگ را در یک پارک با همگردی با فرزندش، همسرش، والدینش و دوستانش ترجیح می دهد؟ این امر به دامپزشک مربوط نیست و به انگیزه های فردی، بهداشت روانی، برداشت های شخصی و مسائل فرهنگی جامعه مربوط است. از این رو نیاز به فرهنگسازی داریم. ما می توانیم با تربیت صحیح ذهن جوان دختر و پسر، انگشتان وی را برای استفاده صحیح از فضای مجازی و گام های وی را برای قدم زدن صحیح در خیابان و پارک آماده کنیم تا انتخاب های مناسب و ارزشمندی را داشته باشند و منتظر آثار مثبت این برخورد عالمانه باشیم.

 بررسی های اجمالی نشان می دهد، برنامه جامع و مانع فرهنگی، برای حل اساسی مشکلات اجتماعی ضورت دارد و اکنون دامپزشک متعهد و خدوم که در محیط کار همواره در معرض شدیدترین آفات، بیماری ها و سنگینی کار می باشد، عامل و علت اصلی این پدیده شناخته شده است. انسان های تحصیل کرده، متخصص و زحمت کشی که متعهدانه در راه تامین بهداشت مواد غذایی جامعه و بستر سازی برای توسعه روش های بهینه جهت پرورش دام و طیور، پیشگیری و مداوای بیماری های مشترک انسان و دام و بیماری های حیوانات اقدام می کنند، اکنون مورد اتهام قرار می گیرند. آیا با حذف علم دامپزشکی و یا حذف دامپزشک و یا حذف مطب ها و درمانگاه های دامپزشکی در سطح جامعه به کجا خواهیم رسید؟

«بدیهی است اقدام برای هر یک از موارد بالا دستاوردی به جز توسعه شدید بیماری های حیوانات، زیان های مالی، حیثیتی و ورشستگی برای تولیدکنندگان صنعت دام و طیور نداشته و توسعه روزافزون بیماری های مشترک انسان و دام (که سالیانه باعث مرگ تعداد زیادی از هم وطنان میهن عزیزمان می شود)، ایجاد جو نامساعد بین مردم، به خاطر نحوه برخورد ناموزون با اینگونه مسائل، مهاجرت متخصصین دامپزشک به شهرهای مستعد گسترش شغل دامپزشکی، افزایش پنهان کاری ناخواسته توسط دامپزشکان و تضعیف قدرت نظارت بر عملکرد دامپزشکان حادث می شود»

راز بزرگ پیدایش پدیده هایی مثل مد گرایی، جراحی زیبایی انسان ها، گرایش به غذاهای خاص و انگیزه برای  نگهداری حیوانات، در موضوع انتقال فرهنگ ها قابل بررسی و تحلیل است، نه فضاهای شغلی خاص.

 به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری «تهاجم فرهنگی» است که مشکل اساسی ماست و مقابله با آن به عهده متولیان امور فرهنگی جامعه است.

به نظر می رسد برای حل این گونه مشکلات راه حل هایی وجود دارد از جمله:

الف) واگذاری مسئله به کارگروه های بخش فرهنگی و بخش دامپزشکی (در سطح واحد های ذیربط) که مسئله را بررسی، تحلیل و نتیجه گیری نموده و قوانین مربوط را تصویب و برای اجرا به کل کشور ابلاغ نمایند.

ب) آموزش، که در جهان امروز برای فرهنگ سازی حرف اول را می زند. تهیه برنامه های رادیویی و تلویزیونی و تخصیص بخشی از فضای مطبوعات به مسائل و احکام شرعی و نکات بهداشتی نگهداری حیوانات خانگی پاسخگوی خوبی برای این مسئله می باشد و به جای تخریب، نقش سازنده و بسیار مطلوبی خواهد داشت و می تواند در مقوله پیشگیری از توسعه امور فرهنگی ناخواسته بسیار تاثیرگذار باشد. ما می توانیم با آموزش، فرهنگ سازی کنیم و منتظر نتیجه عالی آن نیز باشیم.

انجام پژوهش های فرهنگی روی این مسائل بسیار ثمربخش است و می تواند راهنمای خوبی برای جامعه دلسوخته فرهنگ اسلامی باشد تا به جای گارد گرفتن در مقابل معلول ها، علل اصلی و واقعی هنجارهای ناخواسته را شناسایی و تحلیل نمایند و ارزش و اعتبار دامپزشکی و دامپزشک را که «سربازان گمنام بهداشت جامعه» به شمار می روند خدشه دار نشود و بتوانند با ارائه خدمات ارزنده به جامعه اسلامی که مورد تکریم جامعه و تایید خداوند متعال باشند. انشاالله