تلخندهای یک دامپزشک (۱۳)
روز جهانی دامپزشکی (۲۰۱۹)، فراتر از یک تبریک...
دکتر میرجلال سیدرسولی
علیرغم عدم درج مناسبت روز جهانی دامپزشکی در تقویم ملی کشور، چند سالیست به لطف فضای مجازی و گسترش استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی، این مناسبت نیز (حداقل در سطح جامعه دامپزشکی کشور و لااقل در حد لسانی!) بولد شده است و همگی واقف گشته‌ایم که همه ساله از سوی جامعه جهانی دامپزشکی، آخرین شنبه ماه آوریل به نام روز جهانی دامپزشکی نامگذاری می‌شود و امسال نیز این مناسبت، مقارن با هفتم اردیبهشت و بیست و هفتم آوریل ۲۰۱۹ است که به شعار «ارزش و جایگاه واکسیناسیون» مزین گشته است. لیکن حقیر سراپا تقصیر قصد دارد در این یادداشت، فارغ از موضوع شعار امسال، یادآور مطلبی شود از جنسی دیگر.
به یاد داریم که بحثهای صنفی در حوزه‌های مختلف و بویژه قبل از انتخابات چهارمین دوره انتخابات شوراهای استانی نظام دامپزشکی داغ بود و موضوعات مختلفی نظیر بحث الحاق به وزارت بهداشت، دانشکده‌های فاقد صلاحیت پذیرش دانشجو، پذیرش بیش از ظرفیت مجاز دانشجو توسط برخی دانشگاهها، تعدد فارغ‌التحصیلان بیکار، مشکلات مربوط به قراردادها و حق و حقوق و بیمه مسئولین فنی - بهداشتی، مشکلات حوزه دارو - درمان، عدم قرارگیری دامپزشکی در زمره مشاعل سخت و زیان‌آور و... مورد بحث قرار می‌گرفت. اوج بحثها را در نزدیکی انتخابات شوراها شاهد بودیم که باعث شد حتی برخی افراد در معیت اذناب و اعوانشان با اکانتهایی حقیقی و گاه فِیک (!) درصدد پاسخگویی و حتی تخریب رقیبان برآیند! لیکن پس از فروکش کردن تب انتخابات، بحثهای سازنده (و حتی حملات مخرب!) بسیار کمتر شده است و فعالان صنفی حوزه دامپزشکی مصداق این بیت شاعر هفت اقلیم عشق، حضرت عطار گشته‌اند که:
بسی گفتیم و خاموشی گزیدیم
ز گویایی به خاموشی رسیدیم...
و اما دلیل چیست؟
ناامیدی از اصلاح امور؟ ناتوانی بعلت عدم حضور در پیکره اجرایی؟ بی‌توجهی دست‌اندرکاران به منتقدین منصف و نقدهای مصلح؟ و یا ...؟
صد البته در این بین به برخی از دلسوزان این رشته توسط معدودی از فاتحان عرصه‌های مختلف و از جمله انتخابات اخیر نظام دامپزشکی، انگهایی نظیر اپوزیسیون و تخریبچی و... نیز چسبانده شد که شاید در خشک شدن قلمها موثر بوده باشد، لیکن سکون و سکوت را نباید برتافت! چرا که گرچه ما نسل آرزوهای منکوب شده بودیم که یا به آرزوهایمان نرسیدیم و یا اگر رسیدیم خیلی دیر رسیدیم، لیکن نباید روا بدانیم که نسلی دیگر به سرنوشت ما دچار گردند. باشد که شاهد بالندگی رشته شریف و مهجور دامپزشکی باشیم. ان‌شاءالله...
به قول قیصر ادب ایران:
نه از مهر و نه از کین می‌نویسم
نه از کفر و نه از دین می‌نویسم
دلم خون است، می‌دانی برادر؟
دلم خون است، از این می‌نویسم...
دکتر میرجلال سیدرسولی
۶/اردیبهشت/۱۳۹۸
حکيم مهر با دکتر رسولی پیمان برادری بسته اید! این فرمایش شما چه ربطی داشت جناب دکتر شروین؟ اینکه نقطه نظرات یک دلسوز دامپزشکی منتشر بشه تا شاید باعث فرج خیری بشه از نظر شما مشکلی داره؟ در اینکه این متن ، سخنی بجا است ، بحثی نیست . اما نکته در این است که چگونه !؟ یا در واقع با چه ساز و کاری و سازماندهی بحث ها را شروع کنیم ؟ 
