حدود یک سال است که مسئولان باغ وحش تهران در تلاشند با
استفاده از روش‌های مختلف پلنگ ایرانی -گونه به شدت در معرض خطر انقراض- را در
محیط بسته تکثیر کنند. برای این منظور نیز حدود دو سال گذشته یک قلاده پلنگ نر
ایرانی از کشور پرتغال به باغ وحش تهران منتقل شد اما به گفته مسئولان باغ وحش،
تاکنون این طرح موفقیت‌آمیز نبوده است.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، «محمد کرمی» رییس اداره
نظارت بر امور حیات وحش حفاظت محیط زیست استان تهران درباره چرایی موفقیت
آمیز نبودن اقدامات انجام شده برای «تکثیر در اسارت» گونه‌های در حال انقراض منتقل
شده به ایران از جمله گاسپار - پلنگ ایرانی انتقال داده شده از کشور پرتغال -
اظهار کرد: «تکثیر در اسارت» گوشتخواران مانند «پلنگ»، «یوز پلنگ» و «شیر» شرایط
خاصی را برای تحقق لازم دارد. حیوانی که در اسارت به سر می‌برد، به‌نوعی رام شده
است و از دست افرادی که هرروز با آن در ارتباط هستند، غذا می‌خورد و نمی‌تواند
شکار کند بنابراین حیوان در شرایط عادی که در محیط طبیعی وجود دارد، قرار نمی‌گیرد.
وی گفت: باید برای تکثیر گونه‌های مختلف حیوانات بخصوص «گونه‌های
در حال انقراض» و «گونه‌های منقرض شده در حیات وحش» از روش‌های دیگری نیز می‌توان
استفاده کرد، اگر از روش‌های دیگر استفاده شود، شاید بتوانیم این گونه‌ها را
بار دیگر معرفی کنیم.
رییس اداره نظارت بر امور حیات وحش حفاظت محیط زیست استان
تهران در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: در برخی کشورهای دیگر از طریق محصور کردن
حیوان در یک زیستگاه طبیعی سعی می‌کنند شرایطی حدودا طبیعی را برای حیوان فراهم
کنند. در این مناطق به‌صورت دستی به حیوان غذا نمی‌دهند و طعمه‌ای را که حیوان
باید شکار کند مانند خرگوش در آن منطقه رها و حیوان خود آن را شکار می‌کند.
کرمی همچنین اظهار کرد: ایجاد شرایط طبیعی برای حیوانی که در
اسارت است بسیار مهم است اگر این شرایط فراهم شود عملیات حفظ و تکثیر گونه‌های
مختلف می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد. می‌توان یک جفت از گونه‌های گوشتخواران را در یک
زیستگاه به مساحت ۱۰،
۱۵ یا ۲۰ هکتاری محصور کرد تا در آن
محیط جفت‌گیری انجام دهند، توله‌های خود را به دنیا آورند و بزرگ کنند همچنین حدود
پنج تا ۱۰
سال زمان لازم است تا حیوان پس از منتقل شدن به ایران بتواند با شرایط آب و هوایی
سازگار شود.
کرمی در پایان صحبت‌های خود گفت: شرایط داخل باغ وحش با محیط‌های
طبیعی محصور شده متفاوت است. محیط باغ وحش نسبت به زیستگاه طبیعی حیوان بسیار
کوچکتر است و این شرایط بر فیزیولوژی آن تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود که نتایج
دلخواه در تکثیر در اسارت به دست نیاید.
