حکیم مهر - آسوشیتدپرس نوشت : از قرنها پیش، بشر در صدد یافتن راه حلی برای نگهداری اجساد و فسادناپذیر کردن آنها بوده است که توسط گونتر وان هاگنز عملی شد و پلاستی نیشن نام گرفت.
پلاستی نیشن یک تکنیک بی نظیر جهت نگهداری بافتهاست که در سال 85-1978 به وسیله گونتر وان هاگنز ابداع شد.
اندامهائی که به این روش، پلاستیزه میشوند، خشک و عاری از بو هستند و با مشاهده سلولهای مختلف آنها زیر میکروسکوپ، ملاحظه میکنیم که ویژگیها و خصوصیتهای سلولهای زنده را دارند.
روند پلاستیزه شدن، از طریق جایگزین شدن بافتهای چربی و‌آبی، به‌وسیله یک ماده مصنوعی انعطاف‌پذیر ( پلیمر یا
کائوچوسیلیکات) اجرا میشود.
به این ترتیب که ابتدا بافتهای آبی در نقطه انجمادی که متغیر است و سپس بافتهای چربی در یک فضای حرارتی، بتدریج فاقد آب و چربی شده، به‌وسیله یک حلال پرمیشوند. سپس جسدی را که به این ترتیب از آب و چربی تخلیه شده، در یک حلال مصنوعی میخوابانند. آن‌گاه در خلاء، حلال را به نقطه جوش و تبخیر رسانده، بسرعت و لاینقطع از جسد بیرون میکشند و به وسیله مکش ایجاد شده، ماده مصنوعی ساخته شده بتدریج در بافتهای بدن جاری میشود.
بعد از آن، در جریان این روندِ «دوجداره‌سازی» بر اساس روشی که ماده مصنوعی به کار گرفته شده است، با کمک گاز، نور یا گرما، جسد شکل دلخواه را به خود میگیرد.
اگرچه نمایشگاه انسانی پلاستی نیشن در آلمان بعد از مدتی تعطیل شد، اما اکنون نمایشگاه حیوانات پلاستینه توسط جاناتان وودز برقرار است.
