پایگاه خبری «نبض بازار» نوشت:
وضعیت معیشتی برخی از بازنشستگان اصلا مطلوب نیست و انتظار از برخی از مسئولان و مدیرانی که در صندوق بازنشستگی و یا شرکتهای تابعه آن فعالیت می کنند این است که اگر نمی توانند ساده زیستی کنند، لااقل مبلغ اشرافی گری نیز نباشند.
نگاهی به وضعیت برخی مدیران نشان می دهد که این مسئله یا برایشان قابل درک نیست و یا اینکه اگر مهم بود با انجام برخی رفتارها به برخی از شائبه ها دامن نمی زدند. اگر بنا باشد مدیری با وضعیت معیشتی بازنشستگان بیشتر آشنا شود، بهتر است که از او بخواهیم تا برای مدتی در همان محل و با همان حقوق بازنشسته زندگی کند تا فرق بین شعار و عمل بیشتر مشخص شود.
شرکت صنایع شیر ایران (پگاه) که از شرکتهای زیر مجموعه صندوق بازنشستگی کشوری است توسط «عبدالله قدوسی» مدیریت می شود. قدوسی که خود به نمایندگی از سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کشوری در پگاه عضو هیئت مدیره و مدیرعامل است، «محمدعلی کارگر مطلق» را به عنوان رئیس هیئت مدیره می بیند که او هم به نمایندگی از صندوق بازنشستگی کشوری در این مجموعه حضور دارد. «حسن زنوزی» دیگر عضو هیئت مدیره پگاه است که به نمایندگی هلدینگ صنایع غذایی، دارویی و کشاورزی صندوق بازنشستگی کشوری در مجموعه پگاه صاحب صندلی است.
بودن سه عضو که همگی به صندوق بازنشستگی کشوری وصل هستند، امکان درک شرایط و وضعیت بازنشستگان را راحت تر می کند اما گویا باید در مورد عبدالله قدوسی تجدید نظر کرد. قدوسی که بعد از اینکه گلپایگان را به مقصد تهران برای مدیرعاملی این مجموعه ترک کرد، در ملک مسکونی پگاه واقع در محله لاکچری نشین زعفرانیه مستقر شد، آن هم بدون دادن یک ریال. بودن در محله لاکچری نشین زعفرانیه آن هم بدون پرداخت هیچ مبلغی چطور یک مدیر را از وضعیت کارگران آگاه می کند؟ و چه ارتباطی بین این دو می تواند وجود داشته باشد؟ آیا کارگران حق اعتراض به این مسئله را ندارند؟
«محمد شریعتمداری» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در واکنش به رفتار نامتعارف برخی از مدیران گفته بود: «از حقوق نجومی حرف زدیم؛ اما باز هم در برخی شرکت های ما افراد سفرهای داخلی و خارجی می روند و پاداش بالا و نامتعارف و بیش از مصوبه دولت میگیرند که از گوشت سگ حرام تر است.»