شبیه‌سازی «راسوی پا سیاه» در خطر انقراض با سلول‌های منجمد ۳۰ ساله

دانشمندان موفق شدند با استفاده از سلول‌هایی که ۳۰ سال از عمرشان گذشته بود، یک راسوی پا سیاه در خطر انقراض را شبیه‌سازی کنند و امیدها را برای استفاده از شبیه‌سازی ژنتیکی به عنوان ابزاری برای حفظ گونه‌های در آستانه انقراض زنده کنند.

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، دانشمندان برای اولین بار یک گونه در حال انقراض بومی آمریکای شمالی را شبیه‌سازی کرده‌اند.

این «راسوی پا سیاه»(black-footed ferret)  با نام «الیزابت آن» با استفاده از سلول‌های منجمد شده "ویلا"، دیگر راسوی پا سیاه که بیش از ۳۰ سال پیش درگذشت، به زندگی آورده شد.

الیزابت آن در ۱۰ دسامبر متولد شد و این خبر روز پنجشنبه ۱۸ فوریه توسط سرویس ماهی‌ها و حیات وحش ایالات متحده اعلام شد. این سرویس بخشی از پروژه شبیه‌سازی بود و "الیزابت" را در مرکز تولید مثل خود در کلرادو پرورش داد.

«نورین والش» از دست اندرکاران شبیه‌سازی "الیزابت" گفت: اگرچه این تحقیقات مقدماتی است، اما اولین شبیه سازی یک گونه بومی در حال انقراض در آمریکای شمالی است و ابزاری امیدوار کننده برای تلاش‌های مستمر برای حفاظت از راسوی پا سیاه فراهم می‌کند.

این یک موفقیت بزرگ علمی و حفاظتی است، زیرا شبیه‌سازی ژنتیکی می‌تواند راه را حتی برای بازگرداندن گونه‌های منقرض شده نیز هموار کند.

از آنجا که تصور می‌شد راسوهای پا سیاه منقرض شده‌اند، مورد توجه ویژه‌ای قرار داشتند. این حیوانات تقریباً به طور انحصاری از سگ‌های دشتی(سنجاب مرغزار) تغذیه می‌کنند، اما از آنجا که این حیوانات به منظور خلوت کردن مراتع گاوها توسط بسیاری از گله‌داران و چوپانان مسموم و یا با ضرب گلوله کشته شدند، راسوهای پا سیاه نیز آسیب دیدند.

سپس یک روز در سال ۱۹۸۱، یک سگ گله یک راسوی پا سیاه مرده را به خانه آورد که به عنوان یک موفقیت برای متخصصان حفاظت از محیط زیست تلقی می‌شد، چرا که فکر می‌کردند این راسوها کاملا منقرض شده‌اند.

متأسفانه کاهش چشمگیر جمعیت سگ‌های دشتی و تغییرات انسانی زیستگاه طبیعی راسوهای پا سیاه هنوز هم یک چالش برای آنها است. علاوه بر این، همه راسوهای پا سیاه در آمریکای شمالی از نسل هفت راسو هستند که چالش‌های منحصر به فرد ژنتیکی را برای محققان ایجاد می‌کند.

این همان جایی است که شبیه‌سازی ژنتیکی می‌تواند بسیار کمک کند. در اطلاعیه محققان آمده است: شبیه‌سازی ممکن است به رفع موانع تنوع ژنتیکی قابل توجه و مقاومت در برابر بیماری برای حمایت و حفاظت از زیستگاه و استقرار جمعیت‌های حیوانات در طبیعت کمک کند.

این تحقیات هنوز در روزهای اولیه خود است و باید دید که آیا "الیزابت آن" قادر به تولید مثل است یا نه. اما دانشمندان با توجه به اینکه هفت سال طول کشیده تا به این مرحله برسند، تاکنون از نتیجه کار خود راضی هستند.

راسوی پاسیاه  با نام علمی"Mustela nigripes" گونه‌ای از سرده راسو است. این حیوان بومی ایالات متحده آمریکا و در خطر انقراض است. این جانور در سال ۱۹۷۹ منقرض شده اعلام شده بود. مهم‌ترین تهدید علیه نسل این جانور تخریب زیستگاه، شیوع بیماری‌های جدید و کاهش شدید جمعیت طعمه اصلی آن سگ دشتی است.

برآورد می‌شود که اکنون هزار راسوی بالغ و زاده شده در طبیعت در حیات وحش حضور داشته باشند که این جمعیت‌ها حاصل برنامه‌های تکثیر در اسارت و رهاسازی در طبیعت هستند. این راسوها در ۱۸ جمعیت مجزا و غیر مرتبط در ایالت‌های غربی آمریکا زندگی می‌کنند و تنها چهار جمعیت آنها خودپایدار محسوب می‌شوند.