حکیم مهر- محسن
طاهرمیرزایی:
عضو هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در بیست و یکمین نمایشگاه بینالمللی
دام، طیور و صنایع وابسته، ضمن حضور در غرفه پایگاه خبری حکیم مهر، گفت: «برگزاری نمایشگاه
در هر کشوری به خصوص اگر آن نمایشگاه بینالمللی باشد، باعث میشود که دستاندرکاران
آن صنعت بتوانند با آخرین دستاوردهایی که در زمینه تجهیزات، درمان، پیشگیری و آنچه
که مرتبط با کار آنهاست، آشنا شوند و این مساله همیشه مفید خواهد بود.»
به گزارش حکیم مهر، «دکتر جمشید رزمیار» در خصوص اهمیت
بینالمللی بودن نمایشگاهها، افزود: «دنیا یک دهکده است که هر فردی در این اجتماع
نقش خاص خود را دارد. کمااینکه کشورها ممکن است در زمینه مواد غذایی و نهادههای دامی،
تجهیزات، پیشگیری، واکسن، تولید واکسن، مواد بیولوژیک، روشهای تشخیصی، روشهای درمانی
یا داروهای مختلف متمرکز شده باشد. از آنجا که این ارتباط در این مجموعه و جامعه وجود
دارد و هر کس نقش خاص خود را ایفا میکند، وقتی سیستم نمایشگاهها بینالمللی باشند
و فرد بتواند از انواع این دستاوردها اطلاع داشته باشد، نتیجه بهتری میگیرد و بهترینها
را انتخاب میکند. بنابراین منطقی است که اگر شرایط مهیا باشد، بینالمللی بودن نتیجه
مثبت خواهد داشت.»
وی در پاسخ
به این سوال که اصلیترین چالش صنعت طیور را چه چیزی میدانید، تصریح کرد: «چالش اصلی
نه تنها در زمینه صنعت طیور بلکه در خیلی صنایع دیگر، اقتصاد دولتی است و تمام مشکلات
دیگری که میتواند سر راه باشد، به این قضیه برمیگردد. وقتی که اقتصاد یک کشور در
زمینه صنعت طیور یا هر زمینه دیگری براساس عرضه و تقاضا نباشد و ما بخواهیم نقش کنترلی
داشته باشیم، دچار مشکل میشود. چون امکان دارد هزینههای تولید بیش از آن چیزی باشد
که برای قیمت گذاری استفاده شده و باعث زیان صنعت و ورشکستگی و دلسردی شود و آن صنعت
را به رکود ببرد. در حالی که اگر بحث عرضه و تقاضا باشد، خود به خود مصرف و تولید به
یک تعادل خواهد رسید و زمینه نوآوری ایجاد میشود.»
دکتر رزمیار افزود:
«به نظر من این تولیدکنندگان هستند که نیازمند حمایت اند و اگر دوران شوکآور گذار
از ارز چند نرخی به ارز آزاد، درمان مقطعی نیز بخواهد، یارانه دادن به تولید است نه
به مصرف، یعنی دولت محصول را به نرخ منطقی با سود منطقی خریداری و به دهک های نیازمند
در قالب کوپن یا هر شکل دیگری (اما هدفمند و با شناخت درست جامعه هدف) واگذار نماید.
وی ضمن اشاره به
اهمیت بحث استانداردها در امنیت غذایی، تصریح کرد: «دولتها باید امر تصدیگری است
را کنار بگذارند و کار آنها حاکمیت و نظارت باشد؛ نظارتی که بر مبنای بالا بردن هر
روزه استاندارد قرار گرفته است. به عنوان مثال اگر بگویید قیمت مرغ سی روزه که کیفیت
گوشت بسیار بالایی دارد، به ازای هر کیلو، مبلغ صد هزار تومان باشد، این محصول بازار
خود را پیدا میکند. بنابراین شاید ۶۰ تا ۷۰ درصد مرغداریهای ما که از نظر بهداشتی
استاندارد نیستند، هیچ رقابتی را برای بهداشتی شدن و رعایت اصول بهداشتی تولید، احساس
نکنند. چون در حال حاضر هیچ تفاوتی بین مرغ با کیفیت خوب و با کیفیت بد وجود ندارد.
عضو هیات علمی دانشکده
دامپزشکی دانشگاه تهران ادامه داد: «اما اگر مرغ ۳۰ روزه با یک کیفیت خاص و یا تخم مرغ با
استانداردهای خاص از نظر کیفیت پوسته با کیفیت آلبومین و سایر شاخص ها، قیمت بالایی
داشته باشد (گریدبندی بر اساس کیفیت)، آن وقت مرغداری که گوشت و مرغ و تخم مرغ خود
را با کیفیت پایین تولید میکند، مجبور میشود خود را به استانداردهای تولیدی برساند
تا بتواند محصول بهتری به بازار بدهد که گریدبندی آن A هست و قیمت بالایی دارد. لذا با یک دخالت کوچک دولت یعنی بالا بردن و تعیین
استانداردها در گریدهای مختلف و تعریف کردن قیمتها بر اساس استاندارد و کیفیت، ناخودآگاه
صنعت مربوطه رشد کیفی و به تبع آن کمی خواهد
کرد، اما اگر نظارت برعکس و به جای کیفیت روی قیمت باشد، وضعیت کنونی ادامه مییابد.»