دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد؛ برخی اساتید به دانشجویان چیزی یاد نمی‌دهند تا برای خود رقیب نتراشیده باشند/ داوران مسابقه «دام تاپ» خودشان به دانشجویان ایده دادند!

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: یکی از گلایه‌های دانشجویان دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد این است که برخی اساتید به دانشجویان چیزی یاد نمی‌دهند تا برای خود رقیب نتراشیده باشند.

به منظور بررسی میدانی این مساله و واکاوی سایر مشکلات دانشکده‌، پایگاه خبری تحلیلی حکیم مهر به سراغ دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد رفته‌ است و با تعدادی از دانشجویان به گفت‌وگو نشسته که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:

کلاس‌های با امکانات خوب را به ترم بالایی‌ها می‌دهند

«کلاس‌های دارای امکانات به ما ترم پایینی‌ها نمی‌رسد.» این گلایه یکی از دانشجویان دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد در گفت‌وگو با حکیم مهر است: «اولین مشکل رشته دامپزشکی در دانشگاه آزاد شهرکرد کمبود امکانات است. معمولا کلاس‌های دارای امکاناتی مثل ویدیو پروژکتور از سوی ترم‌ بالایی‌ها پر می‌شود، چون آنها به اصطلاح ارجحیت دارند و من علت این ارجحیت را نمی‌دانم. در نهایت ما می‌مانیم و کلاس‌های بدون امکانات و مجبور می‌شویم به صورت سرسری از درس رد شویم. در واقع نه چیزی از درس می‌فهمیم، نه آن را یاد می‌گیریم و نه به درد ما می‌خورد و بیشتر، وقت خود را تلف می‌کنیم. استاد صرفا توضیح زبانی می‌دهد و ما هیچ نوشته‌ای نمی‌بینیم.»

اساتید جزوه‌ها و پاورپوینت‌های خود را به دانشجویان نمی‌دهند

وی تصریح می‌کند: «مشکل دیگر ما این است که اساتید، جزوه‌ها یا پاورپوینت‌های خود را به هیچ‌وجه به دانشجو نمی‌دهند و می‌گویند ما برای این کار زحمت کشیدیم و نمی‌خواهیم آن را به دانشجو بدهیم و خود دانشجو باید زحمت بکشد. البته حرف من این نیست که نوشتن کار بدی است، اما در شأن یک استاد نیست که جزوه‌ خود را ندهد و بگوید برای خودم است. یکی دیگر از مشکلات ما این است که گاهی انتخاب واحدها روی هواست؛ کمااینکه به یکباره سیستم به هم می‌ریزد و درسی را برمی‌داری و بعد از مدتی می‌بینی که مشکلی پیش آمده و کنسل شده است.»

ورودی‌های سال ۹۹، پانزده نفر بودند و ورودی‌های سال ۹۷، ۱۱۵ نفر

این دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد ضمن گلایه از وضعیت مدیریت تعداد ورودی‌های دانشگاه، خاطرنشان می‌کند: «تعداد ورودی‌ها هیچ منطق خاصی ندارد. ورودی‌های ما در حالی ۴۰ نفر بودیم که ورودی سال ۹۹، ۱۵ نفر بودند و ورودی سال ۹۷، ۱۱۵ نفر. اصلا مشخص نیست که چه خبر است و هیچ نوع همخوانی وجود ندارد. این باعث شده که برخی اساتید با ورودی‌های سال ۹۷ به مشکل بخورند و نتوانند آنها را کامل ساپورت کنند و این برای ما هم مشکل ایجاد می‌کند. اینها سلسله مراتبی است که همه به هم وصل است و اگر یک قسمت آن اشتباه شود، برای سایر قسمت‌ها هم مشکلاتی پیش می‌آید.»

وی ادامه می‌دهد: «شاید صحیح نباشد که برای برخی اساتید از واژه «اذیت‌کن» استفاده کنم اما تعدادی از آنها به مسائل حاشیه‌ای می‌پردازند و مثلا با این توجیه که برای یک دکتر زشت است که موهای بلند داشته باشد، نسبت به موهای بلند یک دانشجو انتقاد می‌کنند. به هر حال این انتخاب و طبیعت فرد است. من کاری به هدف استاد ندارم، شاید واقعا از روی دلسوزی پدرانه این حرف را بزند اما نیازی به گفتن این حرف، آن هم در جمع نیست.»

تمام تجهیزات آزمایشگاه پاتولوژی خراب است

این دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد به تجهیزات ضعیف آزمایشگاه اشاره می‌کند و می‌گوید: «به‌عنوان مثال تمام تجهیزات آزمایشگاه پاتولوژی خراب است و میکروسکوپ درست ندارد. ما دو روز دیگر امتحان عملی پاتولوژی داریم و اصلا معلوم نیست که چه باید بکنیم، چون لام مشخصی نداریم و زمانی که لام‌ها را نگاه کردم، متوجه شدم سه تا از آنها مفقود و مشخص نیست که چه بلایی سرشان آمده است. این چه معنایی دارد؟ اگر آنها در امتحان بیایند، هرچقدر هم که نمره پایینی داشته باشند، چه باید کرد؟ مگر نباید کسی آنجا باشد که حواسش به لام‌ها باشد؟ چرا باید سه تا از آنها کم و دو تایشان تکراری باشند؟»

تا چند سال دیگر، جیره‌نویس دام بزرگ نداریم

وی درخصوص وضعیت بازار کار رشته دامپزشکی در آینده، تصریح می‌کند: «دامپزشکی صرفا بالین نیست و این حرف را متاسفانه خیلی از اساتید و خیلی از هم ورودی‌های ما قبول ندارند و تصور می‌کنند که دامپزشکی به معنای بالین است. با این حجم از ورودی، قاعدتا بالین اشباع خواهد شد و زمانی که اشباع شود، نمی‌توانیم بگوییم که مثلا به ازای یک گاو، یک دامپزشک. لذا می‌بایست دید ما نسبت به اینکه دامپزشکی چیست و چه توانایی‌هایی درون خود دارد، یک مقدار عوض شود. از آن طرف افزایش دام کوچک داریم و کسانی هم که در حوزه دام کوچک کار می‌کنند، خیلی زیاد هستند. متاسفانه با اساتید هم که صحبت می‌کنیم، می‌گویند که ما تا چند سال دیگر،‌ جیره‌نویس دام بزرگ نداریم و این یک مساله عجیب و غریب است که در این طرف بسیار کمبود داریم و آن طرف بسیار زیاد هستند.»

دامپزشکی فقط کار بالینی نیست

این دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد خاطرنشان می‌کند: «البته به خاطر شرایط اقتصادی نمی‌توان به کسی خرده گرفت. بچه‌ها فکر اینجا را می‌کنند که در شهر هستند و در حوزه دام کوچک فعالیت خود را می‌کنند و چه کاری است که خود را سختی بدهند در شرایطی که عاقبتش معلوم نیست. در این شرایط اقتصادی کشور کسی ریسک نمی‌کند که یک تغییر بزرگ ایجاد کند. در جریانی که همه در حوزه دام کوچک یا دام بزرگ و اکثرا در بالین فعالیت می‌کنند، خودش را بیرون بکشد و به کارهایی غیربالینی روی بیاورد. البته منظور من این نیست که کار بالینی بد است؛ کار بالینی به وقت خودش خیلی هم خوب است و همه دامپزشکان باید به وقتش کار بالینی خود را هم انجام دهند، اما کارهای دیگری هم هست. کارهای تولیدی، پیش‌بالینی، تحت‌بالینی و تحقیقاتی هم وجود دارد که دامپزشکان اگر به این سمت بروند، کشور و دامپزشکی آن قدر ظرفیت دامی دارد که بشود با همین مساله، اقتصاد کشور را جابه جا کرد.»

وی در پایان می‌گوید: «یکی از خوبی‌های دانشگاه هم این است که سعی می‌کنند کلاس‌ها را برای کسانی که از راه دور می‌‌آیند، در سه یا چهار روز خلاصه کنند. مثلا ما این ترم فقط در روزهای دوشنبه، سه‌شنبه و چهارشنبه کلاس داریم و این نشان‌دهنده مدیریت خوب و یکی از مزیت‌های بزرگ است.»

داوران «دام تاپ» خودشان ایده دادند و خودشان تصمیم گرفتنند که کدام ایده‌ها بالا بیاید

یکی دیگر از دانشجویان دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد ضمن مثبت ارزیابی کردن وضعیت کلی پژوهش در دانشگاه، به حکیم مهر می‌گوید: «یک مسابقه‌ پژوهشی تحت عنوان "دام تاپ" در دانشگاه برگزار می‌شود که البته عیب و ایرادهایی هم دارد؛ مثلا خیلی از داورهایی که در مسابقه حضور دارند، خودشان به دانشجویان ایده دادند، سوال‌ها را نیز خودشان انتخاب کردند و خودشان تصمیم گرفتند که کدام ایده‌ها بالا بیایند. منی که به شخصه ایده‌ای به ذهنم رسید و آن را ارائه دادم، هیچ شانسی در برابر اینها ندارم. چون همه را خود داوران تعیین کردند. از طرفی همه ایده‌ها حتما باید یک پسوند ژنتیک داشته باشد که مورد قبول قرار گیرد. ایده خود من در حوزه آموزشی و برای امتحان علوم پایه بود، اما آن را قبول نکردند چون حس می‌کنند که به دلیل نداشتن پسوند ژنتیک، به درد نمی‌خورد و جواب نمی‌دهد.»

وی با بیان اینکه در حوزه پژوهش، خود دانشجویان فعال هستند، تصریح می‌کند: «همین الان حداقل سه یا چهار هسته تحقیقاتی ایجاد شده و مشغول به کار است که خودم عضو یکی از آنها هستم. اگرچه به دانشجویان کمک می‌کنند اما به سختی کسی را قبول می‌کنند. در واقع به‌عنوان شخصی که کسی تو را نمی‌شناسد و ایده‌ای داری که شاید در نگاه اول جالب نباشد، شانس کمی برای حضور خواهی داشت. ایده‌های این‌چنینی را که باید کمی روی آن فکر و بررسی شود و شاید به آن نیاز باشد، کامل رد می‌کنند و مخصوصا در قسمت آموزش اصلا موافق این ایده‌ها نیستند. همان طور که می‌دانید تعداد کتاب‌های حوزه دامپزشکی مخصوصا برای علوم پایه خیلی کم است. ایده من آموزشی بود اما هیچکس آن را تحویل نگرفت. با هر استادی هم که صحبت می‌کردم، می‌گفت که چرا روی ژنتیک کار نمی‌کنی. تا زمانی که روی ژنتیک کار کنی، همه کمک می‌کنند اما کافی است که از قسمت پژوهشی خارج شوی، دیگر هیچ کمکی از آنها نمی‌گیری و حتی تو را دلسرد هم می‌کنند.»

اساتیدی که برای خود رقیب نمی‌تراشند

این دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد درخصوص تعداد کیس‌هایی که دانشجویان این دانشگاه می‌بینند، توضیح می‌دهد: «تعداد کیس‌های دانشجویان ما از آنجا که در یک کلینیک […] هستند، خوب است اما متاسفانه استادی که […] است، چیزی به دانشجو آموزش نمی‌دهد و من این موضوع را از خیلی‌ها شنیده‌ام. چون تصور می‌کند که دانشجویان قرار است رقیب آینده خود او شوند. در واقع خودت باید ببینی و یاد بگیری و هیچ آموزشی در […] در کار نیست، فقط به کلینیک می‌روی و از نزدیک می‌بینی.»

وی با بیان اینکه دانشگاه فاقد بیمارستان اختصاصی است، تصریح می‌کند: «دانشگاه یک گاوداری ۳۰ راسی و یک اصطبل با اسب هم دارد و به طور کلی وضعیت ما از نظر دام بزرگ خوب است. اما در حوزه دام کوچک مشکل داریم.»

اگر دامپزشک زرنگ باشد، برای او کار زیاد است

این دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد درخصوص آینده دامپزشکی و بازار کار آن خاطرنشان می‌کند: «نیاز به دامپزشک در حال افزایش است. نیاز مردم به حیوان خانگی افزایش پیدا کرده و این برای دامپزشک، نه فقط در حوزه کلینیکال بلکه در همه حوزه‌ها خوب است. به طور کلی آزمایشگاه دامپزشکی به صورت اختصاصی کم است و اکثرا موارد را به یک نقطه مشخص می‌فرستند و از آنجا آزمایش را انجام می‌دهند. به نظر می‌رسد که دامپزشکی رشته‌ای است که هنوز جای کار دارد. مخصوصا که مسائل مربوط به حیوان خانگی به تازگی در میان مردم در حال جا افتادن است. تا چند سال پیش نگهداری از سگ غیر طبیعی بود اما الان خیلی‌ها سگ و گربه و پرنده دارند و لذا این نیاز در حال افزایش است. بیماری همیشه هست و ریشه‌کن نمی‌شود اما باید خود دامپزشک دارای مهارت باشد تا بتواند جایگاه خود را حفظ کند. مثلا در حوزه دام بزرگ، دامپزشکان قدیمی خود را تثبیت کرده‌اند. وقتی یک گاوداری به مدت ۱۵ سال با یک دامپزشک کار کرده است، هیچ وقت با یک دامپزشک تازه‌کار ادامه نخواهد داد. اما اگر دامپزشک زرنگ باشد، برای او کار زیاد است.»