حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: دامنه اعتراضات به مصوبه اخیر شورای شهر تهران همچنان ادامه دارد و هر لحظه گستردهتر میشود. منتقدان هشدار میدهند که اجرای این مصوبه، تهدیدات امنیتی برای کشور به دنبال خواهد داشت و قطعا دامپزشکان این شرایط را برنمیتابند و ساکت نمیمانند.
راه پرپیچ و خمی را آمدیم تا در نهایت کلینیک دام کوچک زدیم
یکی از دامپزشکان منتقد مصوبه اخیر شورای شهر تهران، ضمن یادآوری شرایط سخت کاری در حوزههای مختلف دامپزشکی از زمان فارغالتحصیلی خود، به حکیم مهر میگوید: «از ابتدا تصور من و همدورهایهایم این بود که میتوانم وارد بخش طیور شوم و با این تصور جلو رفتیم اما دیدیم شرایط با آنچه که فکر میکردیم، فاصله زیادی دارد، چراکه خیلی از همکاران به عنوان دامپزشک ناظر باید از این مرغداری به مرغداری دیگر میرفتند و این مسئله اصلا امکانپذیر نبود و خود آنها هم دچار مشکل بودند. از طرفی خواستیم جوجهریزی کنیم و متوجه شدیم که چقدر مشکل است. موضوع پایاننامه من روی بخش طیور بود و آنجا دیدم که این قضیه اصلاً عملی نیست.»
وی میافزاید: «در ادامه تصمیم گرفتم که در حوزه دام بزرگ کار کنم، اما این موضوع هم مخصوصا برای دوستانی که ساکن شهرهای بزرگ هستند، اصلا امکان ندارد که بخواهند در محیط روستایی یا حتی دامداریها کار کنند. تنها مسالهای که باقی میماند، حوزه دام کوچک بود که به تدریج رشد کرد و خیلی از همکاران وارد این فضا شدند و دام کوچک را از یک نقطه ضعیف به اینجا رساندیم و به نوعی برای دانشجویان و همچنین شاغلان امید ایجاد شد. رشد حوزه دام کوچک با افزایش بسیار زیاد دانشکدههای دامپزشکی همزمان شد و همه آنها هزار و یک امید داشتند، چون میدیدند که دام بزرگ و حوزه طیور فایدهای ندارند و زمینه کاری برای آنها نیست، یا اگر هم باشد، به خاطر مشکلات اقتصادی جامعه امکان فعالیت ندارند.»
هر جایی رفتیم به بنبست خوردیم و با هزار امید به حوزه دام کوچک آمدیم
این دامپزشک منتقد تصریح میکند: «در حوزه مسئول فنی هم حدود ۲۰ سال پیش که من وارد این بخش شدم، دیدم که باید حقوق خود را از کارفرما بگیریم و قراردادها طبق نظر آنهاست و چون اختیار با کارفرماست، هر طور که دلشان بخواهد قرارداد میبندند. در نتیجه عملکرد یک دامپزشک در آنجا به نوعی اتلاف وقت است و نه کار علمی. انسان از نظر روحی ضعیف میشود و بعد از مدتی احساس میکند که انرژی او تحلیل میرود. لذا عملا اگر بخواهیم یک نگاه کلی به دامپزشکی بیندازیم، میبینیم هر جایی که رفتیم، به بنبست خوردیم و لذا با هزار و یک امید و آرزو، به سراغ دام کوچک آمدیم و از نقطه صفر شروع کردیم و آن را به نقطه روشن کنونی رساندیم.»
وی خاطرنشان میکند: «در حال حاضر اگر بخواهیم طبق نظر شورای شهر جلو برویم، حوزه دام کوچک ضربه میخورد، چون خیلی از دوستان محل کار خود را خریداری و در آن سرمایهگذاری کرده و تغییرات ایجاد کردهاند. پهنههای مدنظر شورای شهر در مناطق کاملا تجاری واقع شده که اصلا امکان ندارد که دامپزشکان بتوانند در آنجا فعالیت کنند و مردم پتهای خود را به آنجا ببرند؛ کمااینکه از نظر بهداشتی برای آنها مشکلساز میشود.»
برای ۱۰ نفر اشتغالزایی کردهام
این مالک کلینیک دامپزشکی ضمن اشاره به فعالیت ۴۰۰ کلینیک دامپزشکی در تهران، اضافه میکند: «این تعداد کلینیک ضمن اشتغالزایی بالا، خدمات گستردهای را هم به مردم ارائه میدهند. خود من به تنهایی برای بیش از ۱۰ نفر اشتغالزایی کرده ام و همکاران دیگرم که صاحب بیمارستان هستند، تعداد خیلی بیشتری را مشغول به کار کردهاند. گذشته از این مساله، در حال حاضر فرهنگ عمومی تغییر کرده و خیلی از مردم به فکر کمک به حیوانات خیابانی مثل گربههای موجود در پارکها و محلات هستند. شاید در طول هفته بالای ۵۰ گربه برای من میآورند. لذا حرفه ما لاکچری نیست و یک خدمات متقابل به شمار میرود.»
وی با بیان اینکه فعالیت کلینیکها نقطه امیدی برای ۲۴ دانشکده دامپزشکی به شمار میرود که بدون ضابطه و مطالعه تاسیس شدند، میگوید: «این در حالی است که کشور فرانسه از ۴۰ سال پیش ۴ دانشکده دامپزشکی با یک ظرفیت محدود دارد. اما در اینجا به همین شکل دانشکده اضافه کردند و مشخص نیست که این سطح از تقاضای ایجاد شده را چه کسی میخواهد جواب دهد؟ تازه به یکباره میگویند که دامپزشک اجازه کار ندارد یا مصوبه شورای شهر که به بهانه فعالیت در پهنه تجاری، قصد تعطیلی کلینیکها را دارد، در حالی که چنین چیزی امکان ندارد و برنامهریزی زندگی همکاران بر اساس همین شغل است. مگر کار ما تجاری است که بخواهیم وارد منطقه تجاری شویم؟»
دامپزشکان مولد اقتصادی هستند
یکی دیگر از دامپزشکان منتقد این مصوبه در گفتوگو با حکیم مهر، دامپزشکان را یک جمعیت فعال و عنصر مهم اقتصادی معرفی میکند که بنا بر قانون جدید مالیاتی و بر اساس کارکرد حسابهای بانکی به ویژه دستگاه کارتخوان، مالیات پرداخت میکنند و از طریق پرداخت ارزش افزوده، نوعی درآمدزایی برای کشور، دولت و جامعه به شمار میروند.
وی از تعداد زیاد دامپزشکان شاغل در حوزه دام کوچک سخن میگوید و نگران است که با اجرای این مصوبه، تنها منبع درآمد همکارانش از بین برود: «اگر نتوانیم این افراد را که به هر نوعی در کنار ما قرار گرفته و خدماتی را ارائه میدهند، از نظر مالی حمایت کنیم، بیکار میشوند. این در حالی است که درآمد دامپزشکان از محل مالیات به جامعه بر میگردد و صرف آن میشود و این چرخه میچرخد. با حذف این افراد از چرخه اقتصادی، از نظر بهداشتی، اقتصادی و امنیتی به جامعه آسیب میزنیم. جنبه امنیتی قضیه این است که دامپزشک هیچ امیدی به کار و به آینده ندارد و اگر تنها ممر درآمد او را بگیرند، مساله بسیار خطرناک میشود. ما تاجر و سرمایهدار نیستیم و مهارت دیگری نداریم و حتی شاخههای دیگر دامپزشکی را هم بلد نیستیم؟ افرادی که این طرح را ارائه کردند، هیچ محاسبهای از عواقب آن نداشتند.»
راهکار چیست؟
این دامپزشک منتقد، یکی از راهکارهای برونرفت از این شرایط را در این میداند که حداقل کاری به مجوزهای قبلی نداشته باشند: «باید با افرادی که قبلا به آنها مجوز دادند، تعامل کرد تا بتوانند به کار خود ادامه دهند. آنها برنامهریزیهای زیادی برای زندگی خود کردند و نمیتوان به آنها گفت که سریعا کلینیک را تعطیل یا آن را به فضای اداری منتقل کنید. این کار، شدنی نیست. کمااینکه درآمد حرفه دامپزشکی آنقدر زیاد نیست که بتوانند در بخش اداری فعالیت کنند، لذا افرادی را که در حال حاضر توانستند مستقر شوند و کار کنند و با مردم هم مشکلی ندارند، نباید دستکاری کرد.»
دامپزشکان ساکت نمیمانند
وی تصریح میکند: «هر بار که نامه پلمپ کلینیک یک همکار میآید، استرس و بار روانی بسیار زیادی ایجاد میکند. راهکار همان است که رئیس نظام دامپزشکی استان تهران در جلسه شورای نظام با اشراف کامل عنوان کرد؛ باید از ایشان حمایت شود و همچنین سازمان دامپزشکی نیز با نظام دامپزشکی هماهنگ شود، چون اگر دامپزشکان بیکار شوند، وجهه خوبی برای سازمان نخواهد داشت. چطور میخواهند مشکلات این تعداد دامپزشک بیکار را برطرف کنند؟ از طرفی اگر این مصوبه اجرایی شود، دامپزشکان ساکت نمیمانند و حتما اقدام به تجمع جلوی سازمان میکنند؛ تجمعی که به سادگی تمام نمیشود، چون زندگی شخص از او گرفته شده و او هیچ امیدی ندارد.»
وی خاطرنشان میکند: «بحث اعتراض دامپزشکان مانند بازنشستهها نیست که به زودی تمام شود، چون بازنشستهها حقوق دارند. خیلی از متخصصان ما به امید این شغل وقت گذاشتند و تخصص گرفتند و برای کلینیکهای خود هزینههای زیادی کردند.»