حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: رئیس بیمارستان دامپزشکی تهران معتقد است که حتی با انگیزههای سیاسی یا اعتقادی، اصلا نمیتوان با بخش بهداشت شوخی کرد و تا به حال دیده نشده که کسی بیمارستان پزشکی را پلمپ کند: «دامپزشکان زیرساخت بهداشت جامعه هستند و کشورهایی که با بهداشت خود شوخی کردند، سیلی محکمی از عوامل بیماریزا خوردند.»
«دکتر پیام محبی» در گفتوگو با حکیم مهر تصریح میکند: «بخشنامه جدید سازمان دامپزشکی ما را بیچاره میکند؛ وقتی صاحب حیوان مراجعه میکند، رؤسای سازمان و نظام و دانشکده دامپزشکی را نمیشناسد، بلکه فقط شخص دامپزشکی را میبیند که بالای سر اوست و از او میخواهد که حیوان را مداوا کند. حال اگر ما ابزار یا دارو نداشته باشیم، باید چه کنیم؟»
حکیم مهر: آقای دکتر، ارزیابی شما از معضل پلمپ بیمارستانها و کلینیکهای دامپزشکی از سوی شهرداریها چیست و چه راهکاری به ذهن شما میرسد؟
یکی از مشکلات کشور ما این است که دولت ما زیادی قدرتمند است و تصور میکند که همه مشکلات را خودش باید حل کند، در حالی که در کشورهای فاقد دولتهای بزرگ و مقتدر، دامپزشکان بخشی از سیستم بهداشتی به حساب میآیند. ما هم اگر روزی به سراغ سیستم سلامت یکپارچه برویم، به این نتیجه خواهیم رسید که میان بیمارستانهای پزشکی و بیمارستانهای دامپزشکی هیچ تفاوتی وجود ندارد. کمااینکه تا به حال دیده نشده که کسی بیمارستان پزشکی را پلمپ کند. نکته مهم این است که حتی با انگیزههای سیاسی یا اعتقادی، اصلا نمیتوان با بخش بهداشت شوخی کرد. دامپزشکان زیرساخت بهداشت جامعه هستند و به نظر من کشورهایی که با بهداشت خود شوخی کردند، سیلی محکمی از عوامل بیماریزا خوردند که سابقه آن در جهان موجود است.
حکیم مهر: از نظر شما آیا برای فعالیت دامپزشکان در پلتفرمهایی نظیر اینستاگرام باید خطوط قرمز تعیین کرد؟ زیرا گاهی شاهد رفتارهایی از سوی برخی همکاران هستیم که به نظر میرسد به دور از شأن دامپزشکی است.
به نظر من این مسئله در همه جای جهان وجود دارد. از آنجا که اینستاگرام کشور ما را تحریم کرده، چالش زیادی با ما ندارد اما در کشورهای پیشرفته، اگر تبلیغ خارج از خطوط قرمز تعریف شده از سوی اینستاگرام منتشر شود، این پلتفرم جریمههای سنگینی بر آن میبندد. در ایران کسی تصاویر پورنوگرافی منتشر نمیکند اما در همان آمریکا و کشورهای آزاد اگر چنین اتفاقی بیفتد، خود اینستاگرام وارد عمل شده و صفحه فرد متخلف را میبندد و کمپانی متخلف را جریمههای سنگین میکند. به نظر من این نظارت باید در همه جای جهان وجود داشته باشد.
حکیم مهر: ارزیابی شما از بخشنامه اخیر سازمان دامپزشکی کشور درخصوص ممنوعیت استفاده از داروهای انسانی در دامپزشکی چیست؟ نیاز بیمارستانهای دامپزشکی به داروهای انسانی چقدر است؟
این بخشنامه میتواند ما را بیچاره کند. کمااینکه وقتی صاحب حیوان مراجعه میکند، رؤسای سازمان و نظام و دانشکده دامپزشکی را نمیشناسد، بلکه فقط دامپزشکی را میبیند که بالای سر اوست و از او میخواهد که حیوان را مداوا کند. حال اگر ما ابزار یا دارو نداشته باشیم، باید چه کنیم؟
مضاف بر اینکه وقتی ما در کشور دو سیستم دارویی داریم و قرار است داروهای دامپزشکی با حجم پایین وارد شود، یا داروی پزشکی با حجم بالا در کشور تولید شود، به یکباره میبینیم که قیمت آن تا چند ده برابر تفاوت میکند و به نظر من ریشه این مشکل نیز به همان بحث سلامت واحد برمیگردد. اگر سلامت واحد راه بیفتد و ما را به عنوان قسمتی از شبکه بهداشت کشور بشناسند و از ابزار دامپزشکی استفاده کنند، حتما ما هم مانند همه جای جهان، قسمتی از سلامت واحد می شویم.
در کشورهای پیشرفته مثل آمریکا، داروهای دامپزشکی و پزشکی از لحاظ قیمتی خیلی با هم تفاوت ندارند. متاسفانه این اختلاف قیمت در ایران باعث میشود که یا قاچاق خیلی سنگین یا تقلبهای متعدد اتفاق بیفتد و بهداشت قربانی شود. لذا باز هم راه حل آن بهداشت واحد است.
حکیم مهر: گزارشهایی وجود دارد که تعدادی از دامپزشکان و دانشجویان دامپزشکی فاقد پروانه در برخی بیمارستانها و کلینیکهای دامپزشکی فعالیت میکنند. این مسئله چه آسیبهایی را میتواند به دنبال داشته باشد؟
اگر کسی بدون پروانه کار میکند و میتواند ارزش خلق کند، به این معناست که ما باید روی قسمت صدور پروانه نظارت کنیم، در واقع آنقدر بازار کار داریم که به دیگرانی هم پروانه دهیم که دانشجو مجبور به انجام کار خلاف نشود. این مسئله نکته دارد؛ اگر مثلا شاهد فعالیت کسب و کارهایی مثل هتل حیوانات یا مهد کودک حیوانات در ایران هستیم، این موارد را جدی بگیریم و به آنها نخندیم. اگر شخصی به این نتیجه رسیده که تقاضای مهد کودک را پاسخ دهد، به این معناست که تقاضا وجود داشته و یکسری انسان به این مسئله نیاز داشتند. وقتی نیاز است، چرا نباید از این فضای کسب و کار استفاده شود؟ اگر هم جایی یک دانشجوی دامپزشکی فرصت کار پیدا میکند، یعنی دامپزشکان کشور نتوانستند آن خلاء را پر کنند و این ذات بازار کار رقابتی است. بنابراین احتمالا ما باید نظارت کرده یا شاید انگیزه فارغالتحصیلان را بیشتر کنیم تا در رشته خودشان کار کنند. زمانی که بنده نماینده کمیته ظرفیتسنجی آموزش بودم، آماری را از منبع وزارت جهاد داشتم مبنی بر اینکه در کشور ما پنج درصد از فارغالتحصیلان رشته کشاورزی وارد بازار کار میشوند و ما را هم جزو آنها محسوب میکنند. احتمالا در دامپزشکی دارای بیشترین رنک هستیم، چون دکترا داریم اما این خیلی ترسناک است که ۹۵ درصد رشتهای که در کشور تدریس میکنیم، انگیزه کار کردن در رشته خود را ندارد و از رشتههای دیگر می آیند. یک قسمت از دامپزشکی هم مبتلابه آن شده است.
اصلا چرا از دانشجوی دامپزشکی صحبت میکنید؟ من افرادی را میشناسم که اصلا دامپزشک نیستند و کار دامپزشکی میکنند. متخلف در همه جا هست، کمااینکه می بینیم پزشک تقلبی هم وجود دارد، اما زمانی که دامپزشکان ما انگیزه کار در کشور و رشته خود نداشته باشند، یکی دیگر جای آنها را می گیرد.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.