نسخه الکترونیک دامپزشکی، رکنی که نداشتن آن توجیه‌پذیرتر از طراحی گازانبری نردبانی کوتاه برای معلق کردن دامپزشکی میان زمین دولت و آسمان ملت است! (قسمت اول) - دکتر صمد بختیاری

نسخه الکترونیک دامپزشکی، رکنی که نداشتن آن توجیه‌پذیرتر از طراحی گازانبری نردبانی کوتاه برای معلق کردن دامپزشکی میان زمین دولت و آسمان ملت است! (قسمت اول)

دکتر صمد بختیاری

از مهر دوستان ریاکار خوش‌تر است

دشنام دشمنی که چون آینه راستگوست

(پروین اعتصامی)

سالی که همچنان بر پایه رسوم قدیمی و نابهنجار گذشته بچرخد، تنها تکرار روزگاران گذشته است و لباس نو پوشانیدن بر ذهن ساکن بیشتر به فریبی خودخواسته می‌ماند. نو کردن روزگار شهامتی می‌خواهد که منشاء آن برخاسته از درون است و بر همین رسم و به منظور ممتاز نمودن زنگار از رخ آینه دامپزشکی، سطور آتی مکتوب و منتشر می گردد تا همکاران و مدیران با زاویه دیگری از تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری خود آشنا شوند، شاید خرق عادتی شود و این‌بار گوش‌ها شنوا باشند تا اشتباهات را جبران نمایند.

برای سازمان دامپزشکی کشور که قائل به مشورت با تشکل‌های مردم‌نهاد مختلف و حتی افراد و شخصیت‌های حقیقی برای وضع یا به روز رسانی قوانین شامل حال آنان می باشد، اشتباه بزرگی است که با بازوان واحد بهداشت و درمان خود آن‌گونه که ادعا می کند در خصوص قوانین مترتب با آنان مشورت و رایزنی نکند و یا ملاحظات به حق و قانونی آنان را در نظر نگیرد. بنابراین نوشتار حاضر به منظور اصلاح این طرح ارزشمند و زیربنایی سازمان ارائه می شود و نویسنده بر این عقیده است که حرکت سازمان حرکتی است ستودنی که نیازمند آن است تا انحرافات موجود در آن اصلاح گردد، معاون و مدیر کل مربوطه یعنی آقایان دکتر مهدوی‌نژاد و دکتر حسینی تمام تلاش خود را نموده‌اند تا این طرح، روح دامپزشکی و فنی آن احیا گردد ولی شوربختانه در فرصت اندکی که این مسئولیت های مهم را در اختیار گرفته‌اند، نیاز به فرصت بیشتری برای اصلاح این حجم عظیم از بی‌توجهی به اصول و ارکان دارو و درمان که با کج‌سلیقگی تمام با رویه‌های مبارزه با قاچاق کالا و حمل و نقل و تخلیه کالا جایگزین شده‌اند دارند و نوشتار حاضر به منظور کمک به این مدیران گرانقدر منتشر می‌گردد.

در ماه انتهایی سال 1403 در حالیکه همه مشغول جمع‌بندی عملکرد یک‌ساله خود بودند و موضوعاتی چون طرح تشدید نظارت‌های بهداشتی پایان سال، انتخابات شورای مرکزی نظام دامپزشکی، پیگیری ابلاغ تعرفه های سال 1404 و حقوق و مزایای دامپزشکان و در تنگنا بودن اقتصادی و شغلی همکاران مسئول فنی و کارکنان سازمان مهمترین دغدغه های موجود بود، خواندن خبری در سایت سازمان دامپزشکی در یک روز تعطیل رسمی مبنی بر رونمایی از یک سامانه جدید در کلاف تو در توی سامانه های سازمان دامپزشکی کشور با حضور وزیر جهاد کشاورزی بهت‌آورترین خبری بود که می‌توانستیم ببینیم و بخوانیم.

اولین نکته این رونمایی، تعجیل در انجام آن بود، به نحوی که برای برگزاری مراسم رونمایی حتی منتظر اعلام نظر کارشناسان دفتر دارویی سازمان دامپزشکی کشور هم نماندند. تو گویی مغز متفکر آن در حال بازنشستگی است و باید هر چه که هست را بنامش ثبت نماید تا پس از رفتنش، سند این افتخار بنام دیگری زده نشود. تنها در ایران است که یک نفر به زعم خویش عاقل و بالغ می‌تواند ادعا کند که یک تنه سیستم‌های به این سنگینی را برای یک کشور می‌تواند طراحی و اجرا نماید و متوجه نشود که خارج از حلقه اطرافیانش به همین ادعای گزاف به عنوان سند معتبری بر نداشتن عقلانیت و بلوغ ایشان نگریسته می‌شود (کما اینکه در خصوص سیستم‌های دیگری نیز در دهه هشتاد شاهد این گزافه‌گویی‌ها بوده‌ایم)، با این حال منتظر است تا از سازمان دامپزشکی گرفته تا فرهنگستان علوم برایش فرش قرمز بگستراند و گرامیش بدارند. راستش را بخواهید کاری که انجام شده است مشابه ژست صعود گرفتن به قله دماوند با نردبان چوبی کوتاهی در پای دامنه قله است و نیاز به گفتن نیست که چه تعداد از این نردبان‌ها لازم است تا دوستان طراح و برنامه‌نویس بتوانند ادعای گزاف خود را بصورت اصولی عملیاتی سازند و سازمان دامپزشکی کشور را به مقام فتح قله نسخه الکترونیک برسانند. همین ابتدای مطلب خدمت همکاران برنامه‌ریز در سازمان عارضم که متاسفانه این نردبان چوبی سست حتی اگر هم نشکند، سازمان را ده متر بالاتر در دامنه کوه برده و در میانه زمین و آسمان معلق خواهد ساخت و نه امکان بالاتر رفتن خواهد داشت و از بیم پوسیده بودن این ساختار نابهنجار، نه جرات برگشت بر روی زمین و این طراحی ناقص هر چه هست نه تنها سازمان را به قله نسخه الکترونیک دامپزشکی رهنمون نخواهد ساخت، بلکه نیمچه ساختارهای موجود را هم ویران خواهد ساخت و دیگر همان ساز و کار نیم بند سنتی قبلی را هم در اختیار نخواهد داشت.

اینجا سخن از استفاده از ابزار نامناسب و زمان‌بندی ناشیانه برای کاری بزرگ و در سطح ملی است؛ روزی را به خاطر می‌آورم که با برنامه‌نویس فعلی نسخه الکترونیک در سازمان دامپزشکی کشور در دهه هشتاد برای نیازسنجی اجرای سیستم اطلاعات جغرافیایی طیور سازمان دامپزشکی کشور هم‌جلسه بودیم تا ایشان موارد مورد نیاز این طرح را برای دفتر طیور همفکری کنند و در پاسخ به درخواست کارشناسان دفتر برای تهیه و تدارک سرور و ایستگاه‌های کاری مورد نیاز پیاده‌سازی آن سیستم، جمله نغزی را به یادگار گذاشتند که تاریخی است؛ عین جمله از این قرار بود: «تهیه سرور و  طراحی شبکه برای سیستم اطلاعات جغرافیایی دفتر طیور مثل خرید فانتوم برای رفتن از این طرف خیابان به آن طرف خیابان یوسف‌آباد است و کار دفتر با یک کامپیوتر معمولی هم راه می‌افتد!!!»

با راه‌اندازی آن سیستم در سال‌های آتی دیدیم که متاسفانه برای ایشان تمیز میان خودرو و فانتوم در بحث مدیریت داده‌های بزرگ کشوری امکان‌پذیر نبوده است و سعی در تقلیل واقعیات موجود در سازمان به منظور گنجاندن در سبد ارائه خدمتی خود بودند و امروز نیز همچنان همان زاویه بسته خود را به سازمان دامپزشکی کشور دیکته می‌نمایند و با ارزش‌ترین دارایی سازمان دامپزشکی کشور که همانا زمان می‌باشد را به هدر داده است و به واسطه سیستم‌های پیش پا افتاده فرد محور که حتی استانداردهای طراحی سیستم های تجاری سطح کوچک و متوسط را نیز رعایت نکرده است، نهایتا چیزی دست سازمان را نحواهد گرفت، همانگونه که در سیستم دارویی و قرنطینه نگرفت و در خوشبینانه‌ترین حالت به پیچیده شدن سیستم مدیریت دارو و درمان منجر خواهد شد و البته در این میان مقصر سازمان دامپزشکی کشور است چرا که میدان فاز شناخت و طراحی را به فرد نامناسبی واگذار کرده و بدون هیچ‌گونه تادیدیه فنی همان را هم اجرا نموده است.

همانگونه که بسیاری از همکاران اشراف دارند، سامانه دارویی سال‌های سال است که محل ورود اطلاعات توسط همکاران دفتر دارو و درمان و سایر همکاران شهرستانی و بخش خصوصی بوده است ولی دریغ از توان گزارش‌دهی حتی به همکاران دفتر دارو درمان خود سازمان و یا مدیران استانی و ستادی و کار به حدی بیخ پیدا کرد که برنامه‌نویس سیستم برای فرار از مشکلات مجبور شد تا بانک اطلاعاتی را به فایل اکسل خروجی بگیرد و در صفحه ابتدایی سیستم دارویی بگذارد تا هر کسی که نیاز به تهیه گزارش از اطلاعات وارد شده دارد فایل اکسل حجیم موصوف را دانلود نموده و بر روی کامپیوتر اداری خویش هر جور دلش می‌خواهد نجزیه و تحلیل کند؛ البته اگر به واسطه بزرگ بودن اندازه فایل توانایی باز کردنش را داشته باشد و مشخص نیست سازمان با این کهنه استاد چقدر همراهی خواهد نمود تا ایشان چرخ را مجددا و انحصارا برای سازمان اختراع کند.

تاریخچه طرح، از جرقه اولیه تا تحریف اصول:

داستان این نسخه الکترونیک از کجا شروع شد؟ راستش را بخواهید از یک مقاومت ساده شروع شد؛ مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها. «دکتر حسینعلی عرب» یکی از اولین کسانی بود که اعتقاد داشت سیستم دارو و درمان می‌بایست با زیربنای سیستم‌های کامپیوتری متحول شود و در مدت زمان کوتاهی که در اوایل دهه هشتاد معاونت سازمان را بر عهده داشت، تلاش نمود تا ضمن هماهنگی با وزارت بهداشت سیستم مشترک دارویی فیمابین را پایه گذاری کند ولی متاسفانه به دلیل اینرسی‌های بسیار بالایی که آن زمان در سازمان وجود داشت، با وجود انعقاد قرارداد با پیمانکار وزارت بهداشت و تحویل نرم افزار مربوطه به سازمان، این مهم توسط دفتر اجرایی نگردید و پس از رفتن ایشان از سازمان کنار گذاشته شد.

در سال 2012 (معادل سال 1391) سازمان جهانی بهداشت دام مقاومت آنتی بیوتیکی را به عنوان شعار سال خود برگزید. در همین راستا «دکتر سید مصطفی عزیزیان» که مدیر کل دفتر دارویی وقت سازمان دامپزشکی کشور بود، طرح بررسی مقاومت میکروبی به آنتی‌بیوتیک‌ها در سازمان دامپزشکی کشور را دنبال می نمود و هدف حذف آنتی‌بیوتیک‌هایی در فارم‌های دام و طیور بود که باکتری‌ها در حال مقاوم شدن به آنها بودند و این موضوع تحت مقوله بهداشت واحد در آن زمان حائز اهمیت بود (اینجا بیشتر بخوانید). بعدتر که ایشان به پست معاونت سازمان دامپزشکی کشور منصوب شدند، خبر از تدوین دستورالعمل نسخه نویسی برای دامپزشکان در سال 1391 دادند (اینجا بیشتر بخوانید). پس از آن برای حداقل پنج سال آتی یکی از چالش‌های مرکز ملی تجویز منطقی آنتی‌بیوتیک ها در وزارت بهداشت حوزه مصرف آنتی بیوتیک ها در دامپزشکی بود، به گونه ای که قسمت مهمی از مصرف 16 برابر جهانی آنتی بیوتیک در ایران را در متعلق به حوزه دام می دانستند (در حالی که از ابتدا اصلا داستان چیز دیگری بود، نه مصرف!)

در نشستی که در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در سال 1396 برگزار شد (اینجا بیشتر بخوانید)، نیز تاکید سخنرانان بر ایجاد ساز و کاری برای نظارت دقیق بر مصرف یا تولید و توزیع ولی عدم مصرف؟! (نیاز به توضیح دارد) بود و کلام مشترک نمایندگان وزارت بهداشت و سازمان دامپزشکی کشور ایجاد ساز و کاری برای پایش و نظارت بر نسخه‌ها بود.

این فشار روزافزون سازمان‌های بهداشت بین المللی و وزارت بهداشت بر روی سازمان دامپزشکی کشور جرقه های اولیه ای برای ایجاد سیستم های پایش نسخه های دامپزشکی را ایجاد نمود و جالب است بدانید که اولین تحلیل و طراحی سیستم در این خصوص در سال 1398 توسط کارشناسان تبعیدی سازمان دامپزشکی کشور به نظام دامپزشکی صورت گرفت و سیستم اولیه ای که با آدرس www.med-vet.ir هم‌اکنون نیز قابل دسترس می باشد، توسط بخش خصوصی و با اهداف خاص آن ایجاد گردید.

دوران کرونا آمد و همه چیز متوقف شد تا اینکه مجددا همان کارشناس به سازمان دامپزشکی رفت و به معرفی پتانسیل ها و قابلیت های این طرح به مسئولین سازمان اقدام نمود و نشان داد که تعامل در زمینه دارو و و درمان با بازوان اجرایی این حوزه چه نتایج مثبتی را برای سازمان دامپزشکی کشور و سازمان نظام دامپزشکی به عنوان متولی بخش خصوصی ایجاد خواهد نمود. متاسفانه بعدها درخواست‌های جلسات مشترک با سازمان نظام به دلیل عدم وجود نیروی کیفی دارای دیدگاه استراتژیک دچار تساهل و تسامح از سوی نظام دامپزشکی شد و این دیدگاه را ایجاد نمود که سازمان نظام دامپزشکی در شرایط آن زمان با توجه به موضوعات روزش اولویتی برای این مهم قائل نیست و برداشت‌های فردی رجحان بر دید سیستمی و سازمانی دارد (همانند سرنوشت سیستم GIS در دهه هشتاد و سیستم فعلی دارویی و قرنطینه سازمان دامپزشکی کشور). با این حال این برنامه مهم و زیربنایی موثر بر بهداشت کشور و حرفه دامپزشکی با اینرسی زیادی در حال پیگیری در سازمان دامپزشکی کشور بود، که ناگهان باد و بارانی گرفت و آذرخشی زد و یک دیدگاه فردی که اصلا تاکنون وجود خارجی نداشت، به عنوان طراح و مترجم وارد شد، برنامه نویس خودش را آورد و ظرف مدت کوتاهی این آش شله قلمکار با پیاز داغ و نعنای فراوان را جلوی سازمان دامپزشکی و همکاران گذاشت.

اکنون در این مقطع زمانی متاسفانه مجبوریم بنویسیم تا بماند برای آینده که با این دیدگاه که حتی زوایای فنی و قانونی موجود را هم اهمیتی قائل نبوده اند و در بهترین حالت این کار سازمان فقط به فرد طراح و برنامه نویس کمک نموده است تا چند صباحی دیگر کارکنان شریف و خدوم سازمان دامپزشکی کشور با سیستم غیرعملیاتی و غیرفنی و برخلاف نیازها و واقعیات موجود در سازمان دامپزشکی کشور و بخش خصوصی دست و پنجه نرم کنند. طبیعتا برچیده شدن و غیر فعال شدن این سیستم در آینده نزدیک و یا محبوس شدن اطلاعات سازمانی در دست افراد از خصوصیات بارز این نوع طراحی ها و برنامه‌نویسی‌های مبتنی بر فرد می باشد.

سیستم مورد اشاره علاوه بر ایرادات فوق، یک معضل دیگر نیز برای حرفه دامپزشکی ایجاد می نماید و آن اینکه دامنه این کج‌سلیقگی دیگر فقط گریبانگیر سازمان دامپزشکی نخواهد بود و اینجا دیگر موضوع دخالت غیرکارشناسی شده در مقوله دارو و درمان بخش خصوصی است که عواقب و تبعات قانونی نگران‌کننده‌ای برای بهداشت عمومی جامعه و سازمان دامپزشکی کشور خواهد داشت. با من همراه باشید تا دلایل این ادعای خود را برای شما به تصویر بکشم:

1- دخالت غیرقانونی در وظایف واگذار شده به بخش خصوصی (اصل 44 قانون اساسی) و عدم اجازه برای بسط و گسترش سیستم‌های مورد نیاز سازمان‌های غیردولتی همکار:

هنوز توانایی درک علت اینکه برخی در سازمان تصور می کنند این وصله های نرم افزاری و ناهمگون سفارش شده آنان چگونه باعث زیبایی بیشتر این ردای فاخر بهداشتی می شود را ندارم. مطابق با اسناد و مدارک موجود که برای همگان در دسترس است، سازمان دامپزشکی کشور واگذاری بخش دارو و درمان به بخش خصوصی را سیاست‌گذاری و اجرا نموده است و در تمام سی سال گذشته حتی نیروهای تحت استخدام خودش را که در بخش درمان فعالیت نموده را سرکوب نموده و آنها را به هیچ حایگاه مدیریتی حتی نامربوط به درمان راه نداده است و به همین دلیل نظام دامپزشکی را ایجاد نموده و اکنون طبق قانون کلیه همکاران شاغل در حوزه دارو و درمان تحت نظر سازمان نظام دامپزشکی کشور فعالیت می کنند و از آن پروانه دریافت می کنند. حال چکونه است که در تمام این سال‌ها این حوزه را از خود رانده و واگذار نموده است و حالا با یک نامه ساده که بسیاری از همکاران بخش خصوصی از وجود آن بی‌اطلاع هستند و حتی خود سازمان هم نمی‌داند اطلاعات اولیه را چگونه باید جمع‌آوری نماید، انتظار دارد فورا سیستم طراحی شده ناقص را به رسمیت بشناسند و در پیاده سازی آن تمام تلاش خود را بنماید؟ آنقدر طراح و برنامه نویس سیستم بدون فکر عمل نمودند که یک‌بار فایل اکسلی را منتشر می کنند تا اطلاعات اولیه را دریافت نمایند و بعد که دیدند خیر، جمع‌آوری این اطلاعات با این فایل اکسل و ورود این حجم عظیم اطلاعات کار یک نفر و دو نفر و یک روز و دو روز نیست و وقتی پیشنهاد و اعتراض دامپزشکان برای ورود آنلاین اطلاعات را در فضای مجازی دیدند، تازه به این فکر افتادند که ای بابا، سیستم ما قرار است آنلاین باشد خوب چرا اطلاعات اولیه را هم آنلاین دریافت نکنیم؟؟!! همین‌قدر سطحی‌نگر و سهل‌انگارانه!

پس از این رونمایی مبارک، سیل مصاحبه های مسئولین و غیر مسئولین آغاز شد و نقطه اشتراک همه آنها مقایسه با سیستم پزشکی بود که آی بشتابید که وزارت بهداشت توانسته است چرا ما نتوانیم و ببینید پزشکان چقدر شیک پشت کامپیوتر نسخه می‌نویسند، چرا دامپزشکان اینقدر بهانه می‌آورند؟ و در مذمت به چالش کشندگان سیستم گفتند و شنیدیم آنچه را که نباید. متاسفانه بجای این مصاحبه‌ها  اگر یک‌بار به واحدهای درمانی انسانی در نقش بیمار مراجعه می نمودند و پای نسخه های الکترونیک خودشان نیم‌نگاهی می انداختند، متوجه می شدند که هیچ پزشکی برای دولت یا در بستر دولتی نسخه، آن‌هم به زبان پارسی نمی‌نویسد و دولت در حوزه بهداشت انسانی هیچ سیستمی را برای نسخه نویسی پزشکان ایجاد نکرده و گسترش نداده است. تعجب من از این است که چگونه این ذهنیت نامتجانس با واقعیات و قانون دامپزشکی را به مدیران سازمان تحمیل نموده اند که دامپزشکان نسخه هایشان را باید بر روی ورق الکترونیکی بنویسند که دولت هزینه آن و زیرساختش را می پردازد و کلیه اطلاعات فعالیت های خود را برای دولت ارسال کنند و دولت خود را موظف نموده تا نسخه های دامپزشکان را ثبت و ضبط بنماید، در حالی که بسیاری از وظایف قانونی ایشان در قبال بهداشت عمومی مردم بر روی زمین مانده و هیچ‌کس را در بخش دولتی مشتاق به ورود به آن و اجرایی کردن این وظایف الکترونیکی در قبال مردم نمی‌یابید ولی در نقطه مقابل مشتاقان زیادی برای ورود به حوزه دارو و درمان که واگذار شده است در سازمان دامپزشکی کشور وجود دارد. آیا واقعا پشت این موضوع خواسته دولت را خواهید یافت یا عده ای که برای نیل به منافع اقتصادی همچون هزینه های طراحی و برنامه نویسی و... یکی از مهمترین خواسته های دولت جمهوری اسلامی ایران را که برحاسته از تعهدات ملی و بین المللی می باشد را دور از چشم مدیران سازمان دامپزشکی کشور اینگونه تنزل داده و به سمت منافع فردی حقیر منحرف نموده اند؟

اگر مقرر است تا کلینیسین‌ها و داروخانه‌داران اجرا کنندگان این سیستم باشند، به وضوح و مشخصا سازمان نظام دامپزشکی کشور که کلیه فعالان حوزه دارو و درمان زیر نظر آن فعالیت می کنند به عنوان رکن اصلی پیاده سازی چنین سیستمی بصورت کلی نادیده گرفته شده است، چه در حوزه صدور پروانه درمانی و داروخانه ها و چه در حوزه مدیریت درمان و کنترل دارو و مواد بیولوژیک.

به نظر نویسندگان این مقاله، این طرح نیز دقیقا مشابه معضل همکاران مسئول فنی بهداشتی دامپزشکی که به واسطه فشارهای بخش خصوصی به اصطلاح تولیدکننده بر روی سازمان دامپزشکی کشور (مبتنی بر ذات نظارت‌ناپذیری بهداشتی آنها) اگر بحث بر روی آن به اتاق بازرگانی نکشد، تبدیل به استخوان در گلوی سازمان دامپزشکی کشور خواهد شد غافل از آنکه استیفای حقوق بهداشتی مردم مقدم بر هر تولید غیربهداشتی است. اگر تصمیم بر این بود که این طرح به نتیجه مورد نظر دولت برسد، می بایستی سازمان دامپزشکی کشور از نظام دامپزشکی پیاده سازی و اجرای این طرح در حیطه اعضای خود را مطالبه می نمود و اشتراک زیرساخت اطلاعاتی لازم را نیز در اختیار آنان می گذاشت، چرا که از نظر قانونی کلیه کلینیسین ها و داروخانه ها زیر نظر سازمان نظام دامپزشکی می باشند نه سازمان دامپزشکی کشور.

برای اطلاع مدیران سازمان باید عنوان کنیم که این طرخ به مراتب اصولی تر و منسجم تر توسط نظام دامپزشکی کشور در سال 1398 دنبال شده است و اجرای آن را از سازمان دامپزشگی کشور مطالبه نموده و ضروری دانسته است و اصلا تصور این را هم نمی کرده است که پس از سال‌ها پشت گوش انداختن، اینگونه بدون هماهنگی و بدون چشم داشتن به واقعیات و گسترگی و پیچیدگی و همچنین توانمندی کنونی بخش خصوصی چنین امر مهمی را اینگونه ناقص و بدون هماهنگی و عجولانه در بدترین بازه زمانی سال ابلاغ و پیگیری نماید.

2- مترجمی که در یک حرکت گازانبری طراح شد و افراد و شرکت کوچکی که علی‌رغم رنگ قهوه‌ای آثار قبلی، همچنان برای سیستم‌های مدیریت اطلاعات بهداشتی در سطح ملی انتخاب می‌شود:

راستش را بخواهید تمام مشکلات موجود کنونی پیش پای سازمان دامپزشکی کشور در راه پیاده‌سازی این طرح برخاسته از همین بند است. فردی در سازمان وظیفه داشته است تا کلیه روتین های فنی حوزه دارویی موجود در سازمان دامپزشکی کشور را از دپارتمان‌های مربوطه دریافت نماید و بدون هیچ گونه دخل و تصرف شخصی آنها را مکتوب نموده و به زبان تیم برنامه نویسی ترجمه کرده و در اختیار آنان قرار دهد و پس از اجرا نیز پیاده شدن دقیق و اصولی روتین های مورد نظر دپارتمان‌های تخصصی را در سیستم طراحی شده از همان‌ها تائیدیه بگیرد. خوب حالا این مترجم ما بعد از یکی دو جلسه که با این دپارتمان‌ها می‌گذارد، متوجه سخنانشان نمی شود یا شاید اهداف دپارتمان‌ها با اهداف مورد نظر مترجم هماهنگی نداشته اند، مترجم دفعتا و بدون اطلاع و با یک حرکت گازانبری همه مفاد این جلسات را کنار می گذارد و آنچه خودش در ذهن داشته را به برنامه نویس القا نموده و از برنامه نویس خروجی می گیرد و رونمایی می کند و سپس مترجم طراح بازنشسته می‌شود، در حالیکه نه گزارش فاز شناختی وجود دارد و نه تاییدکننده فنی در دپارتمان‌های تخصصی که آن را تائید کرده باشد و روز به روز وابستگی سازمان دامپزشکی کشور و کلیه استان‌ها به این فرد به دلیل کنار گذاشتن کارشناسان و متخصصین دفاتر سازمان و عدم رعایت امانت و صداقت در ترجمه و همچنین خودرایی و انحصارگرایی در انتخاب فرد برنامه نویس یا شرکت نرم افزاری که گوش به فرمانش باشد بیشتر و بیشتر شده است!!

بجز این خطای محرز و مسلم غیر قابل چشم پوشی که در فاز ترجمه و طراحی صورت گرفته است باید اذعان کنیم که در هیچ سازمانی در کشور جمهوری اسلامی ایران برای طراحی و پیاده سازی پروژه هایی که در سطح ملی اجرا می شوند به افرادی که دارای شرکت های کوچک بی نام و نشان و فاقد تیم طراحی، برنامه نویسی و پشتیبانی قوی که حداقل در شهر تهران قابل دسترسی فوری و حیاتی باشند تکیه نمی شود. اصولا طبق قوانین موجود برای مدیریت این سطح از داده های استراتژیک و چند بعدی و دارای مولفه های بخش خصوصی و دولتی در مقیاس ملی و کشوری می بایست سراغ شرکت‌های شناخته شده و دارای جایگاه ممتاز فن آوری اطلاعات برنامه نویسی و دارای تیم بزرگ پشتیبانی رفت تا سازمان‌های دولتی و سازمان‌های خصوصی همکار آنها با مشکل گروگان گیری اطلاعات سازمانی خود به دست برنامه نویس و یا طراح مواجه نشوند و بتوانند پشتیبانی های فنی و مهندسی قابل اعتمادی در سریع‌ترین زمان ممکن ارائه نمایند و اینگونه نباشد که حتی برای برگزاری یک جلسه فیمابین، وقت‌ها شش ماه به شش ماه عقب بیافتد. تا کنون هیچ جای دنیا دیده نشده هواپیمای ایرباس 380 را برای توسعه به دست مکانیکی بسپارند که یک تعمیرگاه کوچک مثلا در گوشه ای از شهر یزد دارد.

طراح و برنامه‌نویس عزیز و گرامی، سیستمی که شما ادعای پیاده سازی آن را دارید، بنا به دلیل اینکه دسترسی غیر از کارکنان بخش دولتی رکن اساسی آن محسوب می شود، نیاز به بسترهای ارتباطی قوی و سرویس های قابل دسترس در اقصی نقاط دور افتاده کشور دارد و داشتن زیرساخت در شبکه ملی اطلاعات از اولین قدم‌های آن برای طراحی و پیاده سازی می باشد که حتی در سایر سیستم‌های مشابه سازمان نیز دیده نمی شود و قطعا برای این سیستم نیز دیده نشده است.

همچنین سناریوهای مختلف دسترسی باید در شرایط مختلف رخدادهای سایبری برای آن پیش بینی شود چرا که قرار نیست فقط کارکنان خود سازمان با آن تعامل داشته باشند، بلکه از دامدار و مرغدار تا داروخانه دار و کلینیسین با اهدافی که برای این سیستم تعریف نموده اید، بصورت 24 ساعت شبانه روز کار خواهند کرد و اینطور نیست که مشابه فن آوری اطلاعات یکی از استان‌ها با رفتن مسئول فن آوری اطلاعات به مسافرت کلیه سرویس‌هایی که کارکنان نیاز به استفاده دارند تعطیل شود و فقط اتوماسیون برقرار باشد، آنهم فقط برای دیدن نامه! تا حضرت استاد مسئول قن آوری اطلاعات از مسافرت رجعت نمایند.

از تمام اینها گذشته، اطلاعاتی که در حال حاضر در حال الکترونیکی نمودن آن می باشید، اطلاعات تجاری و حرفه ای بسیاری از همکاران کلینیسین و داروخانه دار و شرکت‌های تولید و وارد کننده دارو و مواد بیولوژیک می باشد که مقوله امنیت اطلاعات آن بسیار حیاتی و مهم است و شما نمی توانید این مهم را با طراحی ها و برنامه نویسی های سنجش نشده و فاقد گواهی امنیتی که حتی کوچک‌ترین تضمینی بابت امنیت آن به شما نمی دهند به خطر بیاندازید.

چرا این وضعیت پیش آمد؟ چون آقای ایکس که از قضا از اواسط طراحی سیستم وارد شد، موضوعات را در مجاری خاص خودش کانالیزه نمود و کاملا وارونه به مسئولین سازمان نشان داده و در مسائلی وارد شده که حتی یک روز تجربه کاری در مورد آنها طی دوران پرافتخار سی و اندی سال خدمتش در سازمان نداشت و این شد که دیدید.

3- به رسمیت نشناختن درمانگران حیوانات همراه:

تا این لحظه ای که شما این متن را می خوانید، سازمان دامپزشکی کشور درمانگران حیوانات همراه را به رسمیت نمی شناسد و حتی میزی هم در سازمان برای پیگیری موضوعات و مشکلات آنها وجود ندارد. عمده داروهای مورد مصرف در حوزه آنها از داروخانه ها و شرکت‌های انسانی تامین می گردد و بسیاری از این داروها فاقد کد IVC می باشند و ما نمی دانیم پایش بخش غیررسمی که سازمان دامپزشکی کشور برای تامین دارو و مواد بیولوژیک مورد نیازش هیچ مسئولیتی را به خود نمی پذیرد، چگونه در این سیستم طراحی شده  گنجانیده شده است؟ در حال حاضر حتی سازمان دامپزشکی به درستی نمی‌داند کدام داروهای حوزه انسانی است که در این قسمت از بخش خصوصی مورد مصرف قرار دارد تا بتواند مصرف آنها را نیز ثبت و ضبط و به اصطلاح الکترونیکی نماید.

4- درمانگر غیر مجاز، فروش و واردات مستقیم دارو توسط زنجیره‌ها و دامداران و مرغداران بزرگ، احراز هویت:

در کنار افرادی که مدرک دامپزشکی ندارند و کار درمان می کنند، دامپزشکانی خواهیم داشت که کار درمان را کنار می‌گذارند ولی نام کاربری و کلمه عبورش را برای صدور نسخه الکترونیک می‌فروشند؛ چیزی شبیه «مهر فروشی مسئولین فنی» و سازمان دامپزشکی تا بیاید و استعلام کند که نمی‌کند، سال‌ها می‌شود و آن نام کاربری و کلمه عبور همچنان در حال صدور نسخه خواهد بود، چرا چون سازمان دامپزشکی و سازمان نظام در این مقوله یکدیگر را به رسمیت نمی شناسند و تفاهم نامه همکاری‌های اطلاعاتی با یکدیگر ندارند. سازمان دامپزشکی که فروش و واردات مستقیم دارو به و توسط زنجیره ها را مجاز شمرده است، احیانا نگرانی بابت آمار و اطلاعات دارو و مواد بیولوژیک این بخش از مصرف را ندارد؟

از همه اینها گذشته، سیستم احراز هویت دامپزشکان این سامانه چگونه خواهد بود که اطمینان حاصل کند پشت نام کاربری و کلمه عبور فلان دامپزشک واقعا خودش نشسته است؟ آیا همین که نام کاربری و کلمه عبور خود را بنویسیم و پاسخ سوال هیجان انگیز و بسیار پیچیده 6+1 چند می‌شود را هم بدهیم کافی است تا سازمان اطمینان حاصل کند که ما خودمان هستیم؟ بی‌اختیار یاد تشر رفتن نقی معمولی به سارا و نیکا می‌افتیم! همانجا که هما با چشمان گرد شده گفت: عهه فقط همین!

5- فقدان کدینگ استاندارد دارویی و فراموشی کد IVC در سازمان دامپزشکی:

در خصوص کدینگ استاندارد دارویی بهتر است سخنی نگویم، چون آنکه باید این موضوع را در نظر بگیرد متاسفانه اصلا خبر نداشته که چنین چیزی هم وجود دارد و یک کد نصفه و نیمه بنام کد IVC ایجاد نموده که از قضا خود سازمان نیز به آن اعتقادی ندارد. بله، می دانیم که کد IVC الزام است؛ مشکل ترکیب خود کد است و اینکه بر روی بسیاری از داروهای وارداتی و تولید داخل هنوز وجود ندارد.

نامه ای در انتهای سال به همکاران داروخانه دار ارسال شد که در آن به قید فوریت لیست و آمار داروهای مشخصی را می بایست از طریق یک فایل اکسل به شعبات سازمان دامپزشکی منتقل می نمودند و یکی از فیلدهای این فایل اکسل کد IVC دارو یا ماده بیولوژیک موجود در داروخانه بود. خوب همکار گرامی، شما مگر الزام درج کد IVC بر روی دارو و و مواد بیولوژیک برای تولید کننده یا وارد کننده را کاملا اجرایی کرده اید؟ همچنان بسیاری از داروها و مواد بیولوژیک فاقد کد IVC چاپ شده بر روی محصول می باشند و بسیاری دیگر که در حوزه پزشکی مصرف دارند اصولا فاقد این کد می باشند ولی در دامپزشکی نیز مصرف می شوند. داروخانه داری را که ملزم نموده اید برای اعلام آمار به شما کدهای IVC مورد نظر شما را از کجا استخراج نماید؟ از روی فاکتور؟ از روی دارو؟

گذشته از آن، مگر خود سامانه کار نمی کند که این اطلاعات را داروخانه دار در همان سامانه وارد نماید که نیاز به فایل اکسل برای انتقال این اطلاعات است؟ کد IVC می بایست مرجع شناسایی دارو باشد که به وضوح برای سازمان، کلینیسین، داروخانه دار، مسئول فنی فارم و حتی دامدار و مرغدار امکان شناسایی فوری دارو و مواد بیولوژیک مورد نظر را در حداقل زمان و پیچیدگی فراهم نماید که متاسفانه اینگونه نیست و در کنار همه این خطاها نداشتن داروهای انسانی مورد مصرف در طب حیوانات همراه را که فاقد کد IVC هستند را اضافه کنید.

6- مسئولین فنی دامداری‌ها و آزمایشگاه‌های دامپزشکی، غائبین بزرگ این طرح:

در مصاحبه رئیس سازمان دامپزشکی کشور با خبرگزاری مهر به مناسبت سال نو به صراحت ایشان اذعان نموده اند که مسئولین فنی بهداشتی در مراکز تولیدی نماینده سازمان دامپزشکی می باشند (اینجا بیشتر بخوانید) و در پروانه صادره از سوی سازمان دامپزشکی کشور برای ایشان به صراحت یکی از بندهای تعهد نامه ایشان به سازمان نظارت بر رعایت مصوبات و دستورالعمل های ابلاغی و ارسالی از سوی سازمان دامپزشکی کشور در فارم می باشد و مسئولیت کلیه رخدادهای بهداشتی در فارم با ایشان است. سوال اینجاست که آیا مصرف دارو رخداد بهداشتی نیست؟ اگر هست چرا در هیچ کجای این سامانه نقشی برای مسئول فنی در نظر گرفته نشده است؟

همانگونه که می دانید، مصرف آنتی بیوتیک ها در صورت لزوم قبل از مصرف نسبت به تهیه آنتی بیوگرام از طریق آزمایشگاه اقدام می شود و سال‌هاست این موضوع مهم حتی توسط دامداران بی تجربه هم رعایت می شود. حالا چگونه است که این چرخه فنی و بهداشتی نیز در این سیستم لحاظ نگردیده است و سوال ما اینجاست که آیا طراح سیستم عامدانه دستورالعمل های مصوب و رسمی مسئولین فنی و بهداشتی و خدمات پاراکلینیک آزمایشگاهی را ندیده گرفته است یا در اثر استرس زیاد برای کسب نشان افتخار طراحی سیستم فراموش کرده اند که این دو بخش مهم صیانت از بهداشت کشور در حرفه دامپزشکی وجود خارجی دارند.

7- سازمان دامپزشکی کشور فقط فارم را می‌شناسد نه دام‌ها را!

شاید جمله عجیبی برای شما باشد ولی متاسفانه در تمام این سال‌ها هیچ گاه سیستم شناسایی هویت دام در سازمان دامپزشکی کشور راه اندازی نشد و موجودیت دام زنده جدی گرفته نشده و تا کنون صدمات جبران ناپذیری بخاطر این غفلت متوجه سازمان دامپزشکی و صندوق‌های بیمه کشاورزی گردیده است.

تصور کنید به فرض محال! سیستم نسخه الکترونیک عملیاتی شده و مثلا  یکی از کلینیسین ها برای بیست راس از یک گاوداری 5000 راسی آنتی بیوتیک تجویز نموده است. حالا بر مینای فرمایشات مدیر کل محترم دفتر دارویی، دوره پرهیز از مصرف گوشت و شیر باید برای دام‌های آنتی بیوتیک خورده اعمال گردد. حالا بگذریم که اصلا سیستم توانایی شناسایی دوره محدودیت بر اساس نوع آنتی بیوتیک نیست و اصلا مشخص نیست که این سیستم چگونه به دفتر نظارت سازمان آلارم می‌دهد که این دام‌ها نباید به کشتارگاه بروند. به نظر می‌رسد که اینها همه یک آرزوی آینده برای این سیستم است.

در ارائه توضیح بیشتر، ابتدا باید عرض کنیم که در سیستم رونمایی شده نرم افزار قادر به تشخیص دوره پرهیز از مصرف گوشت و شیر متناسب با داروی مصرف شده نمی‌باشد، یعنی سیستم توانایی تخصیص طول دوره پرهیز مبتنی بر نوع آنتی بیوتیک را ندارد، بخاطر اینکه طراح آنقدر به فکر رونمایی بوده که فرصتی برای چنین بدیهیاتی را نداشته است. بدیهی است هر دارو دوره پرهیز متناسب با نوع و میزان تجویز را دارد.

فاجعه بزرگ‌تر اینجاست که چون سازمان دامپزشکی دام‌های یک دامداری را نمی تواند از هم تشخیص دهد، پس بر روی کل فارم یک نشان ممنوعیت اعزام به کشتارگاه به دلیل تجویز آنتی بیوتیک می‌گذارد و حالا دامدار بینوا لازم است تا به دلیل نقص فاز شناخت و طراحی سیستم نسخه الکترونیک هر بار به سازمان عکس پرسنلی گاوهای آنتی بیوتیک خورده را نشان بدهد تا سایر دام‌هایش اجازه اعزام به کشتارگاه داشته باشد! حالا عکس این دام‌های مفلوک آنتی بیوتیک خورده را به دفتر دارو درمان نشان بدهد و برود کشتارگاه یا به دفتر نظارت؟ و این نقیصه باعث می شود تا این ویژکی کلیدی ادعا شده نسخه الکترونیک بیشتر به آرزویی که دوست داشتند راه اندازی شود شباهت داشته باشد تا یک سیستم عملیاتی.

8- PMS and Recall:

الحمدلله و المنه که درست مشابه سیستم توزیع محصولات خام دامی که اصلا تصور وجود محصول فاسد و تاریخ گذشته و برگشتی در آن تصور غلط و باطلی است، در سیستم دارویی هم ما داروی تاریخ گذشته و یا برگشتی و یا لازم بر جمع آوری نداریم و اصلا لازم نیست که دامپزشکان یا داروخانه داران یا مسئولین فنی در جریان آن قرار بگیرند، مثلا خدای ناکرده زبانمان لال از دستمان در رفت و آزمایشی بر روی یکی از بچ‌های تولیدی یا وارداتی یکی از شرکت‌ها انجام شد و لازم شد تا داروها و یا نعوذبالله واکسن های والامقام از بازار عرضه جمع آوری شوند. در اصل در این حالت داروها و مواد بیولوژیک این دسته به فروش نمی‌روند که داروخانه دار آن را از طریق نسخه پیچی از لیست موجودی خود خارج کند و چون هیچ ساز و کار بازگشت داروی فراخون شده و اطلاع رسانی در خصوص آن در سیستم وجود ندارد، عملا باعث توقف کار و ایجاد خطای فاحش در آمار و اطلاعات می شود و همچنین باعث سردرگمی در داروخانه و سیستم کنترل موجودی داروخانه ها خواهد گردید که این مورد نیز یکی از تناقضات فاحش دیده نشدن عملیات موجود در فاز شناخت و طراحی توسط طراح و برنامه نویس سیستم می باشد.

9- طراحی اشتباه برای هدف جدیدا اصلی شده مبارزه با قاچاق دارو و مواد بیولوژیک:

واقعا مشخص نیست این مبارزه با قاچاق دارو و مواد بیولوژیک از چه زمانی به هدف اصلی سامانه نسخه نویسی تبدیل شد؟ احتمالا جون طراح و مترجم بیش از حد غرق دریای جذاب امور گمرکی و تائید تخلیه سامانه پایانه های وزارت راه و... بوده، باز صلاح دانسته تا مبارزه با قاچاق دارو و مواد بیولوژیک را جایگزین مسائل بهداشتی همچون کنترل مصرف آنتی بیوتیک ها بنماید تا همین یک وظیفه مهم بهداشتی سازمان را هم از صورت این سازمان بزداید.

اصلا در نظر بگیریم به درستی مبارزه با قاچاق دارو هدف اصلی این طرح ذکر شده است، خوب لازم است تا طراح برای دامپزشکان توجیه کند که مگر کم دامداری و مرغداری صوری در کشور داریم که بدون اینکه حتی یک دام در فارم پروانه دارشان داشته باشند، کارشان گرفتن نهاده و فروختن سهم نهاده شان در بازار آزاد است و ساده انگارانه تصور می‌کنید که اینها اینقدر معصوم هستند که نعوذ بالله اینکار را در حوزه دارویی انجام ندهند.

از دامداری‌های صوری که بگذریم، تجویزهای دامداری‌های روستایی و سنتی و عشایری را چه می کنید؟ آنجا که دیگر اصلا حساب و کتاب ندارد، به عنوان مثال مش صفر دیشب صد راس دام از شرق کشور آورده در آغل بسته، صبح داروهایشان را هم از همین سیستم می‌گیرد و شب دام‌ها بارگیری شده و به روستای مش ممد در غرب کشور رفته و یک‌بار دیگر هم آنجا دارو می‌گیرد و دام و دارو از مرز رد شده و به کشورهای دوست و برادر غرب کشور تقدیم می‌گردد یا دارو به شرق می‌رود و دام به غرب؛ حال شما جرات دارید به مش ممد دارو ندهید؟ به اسم مانع کسب و کار شما را به دادگاه می برند؛ حالا مانع چه کسب و کاری؟ بله کسب و کار قاچاق دام که این‌بار با قاچاق رسمی دارو و مواد بیولوژیک دامپزشکی از طریق این سامانه ناقص عجین شده است. ملاجظه فرمودید جناب طراح که چگونه می‌شود خیلی قانونی سیستم شما را بی‌اثر کرد و کاری که تاکنون غیرقانونی بوده را قانونی و علنی نمود؟ وقتی روی فاز شناخت برنامه فکر نمی‌کنید و تلاش می کنید تا با عجله و قبل از بازنشستگی از وظایف دیگران برای خودتان افتخار پوشالی خلق کنید، نتیجه به همین سستی و غیرحرفه‌ای نمود می‌یابد.

10- شوخی گرفتن هشدار تداخلات دارویی:

یکی از زیباترین منوهای این پورتال آیکون «بانک دارویی» است که در توضیح آن نوشته شده «هشدار تداخلات دارویی» که وقتی بر روی آن کلیک می کنید یک فابل PDF تستی را دانلود خواهید نمود. وقت برای طراح آنقدر ضیق بوده است که حتی فرصت نکرده یک فایل تداخلات مرسوم در دامپزشکی را از میان خیل فایل‌های موجود در سایت‌های شرکت‌های تجاری و یا دانشگاهی را دانلود کرده و آنجا بگذارد تا اگر وزیر در آیین رونمایی بر روی آن کلیک نمود با گل و بلبل تمپلیت تبلیغاتی روبرو نشود و حداقل چند تا عبارت قلمبه و سلمبه در آن باشد که سر درنیاورد و به ستایش طراح پورتال و سازمان دامپزشکی ادامه دهد.

این در حالی است که این قسمت یکی از فنی‌ترین خصوصیات طراحی سیستم بوده که به دلیل بی‌دانشی طراح و عجله برنامه‌نویس برای نیل سریع‌تر به دستمزد قراردادش به گذاشتن یک فایل برای دانلود اکتفا کرده و از اینتگره نمودن این بانک در سیستم پرهیز نموده است تا مبادا هشدار تداخلات بایستی بصورت هوشمند توسط خود برنامه بر اساس اطلاعات وارد شده صورت پذیرد تا اگر همکار دامپزشکی سهوا رعایت ننمود، سیستم قادر به شناسایی و اطلاع رسانی و جلوگیری از ثبت نسخه با تداخلات دارویی موجود باشد و یا ثبت نسخه را منوط به تصحیح آن توسط همکار دامپزشک بنماید.

11- اطمینان از درست بودن آمار تولید و واردات:

آیا سازمان دامپزشکی کشور به آماری که به عنوان تولید و واردات در اختیار دارد اطمینان دارد؟ آیا واقعا شرکت‌ها همان چیزی را که تولید می کنند عینا گزارش می کنند یا در این میان دخل و تصرفی صورت می گیرد؟ آیا محموله های دارو و مواد بیولوژیک وارد شده دستخوش دلالی های تو در توی شرکت‌های خودی نمی‌شود که نتوان ابتدا تا انتهای یک محصول تولیدی یا وارداتی را دنبال نمود؟ آیا مسئولین رصد و پایش به سامانه های قرنطینه برای کنترل این موارد دسترسی دارند یا یک مدیرکلی در یک استان مهم دسترسی مسئول رصد و پایش را به این سامانه ها قطع نموده تا دوستان در بیرون خیالشان از رهگیری‌ناپذیر بودن محصولاتشان آسوده باشد؟ و بسیاری آیاهای دیگر که در این بند می‌توان مطرح نمود و به جواب نرسید...

برای جلوگیری از اطاله کلام و رعایت حوصله همکاران سایر موارد لحاظ نشده و یا خطاهای طراحی و فاز شناخت را به مطلب بعدی موکول می کنیم، اما قبل از آن لازم است تا نکات بسیار مهمی که در راه اندازی سیستم و ارائه دموی سیستم به چشم آمده است را بصورت گذرا با هم مرور نماییم:

1. نسخه نویسی به زبان شیرین فارسی از جمله نعمات خدادای طراح به دامپزشکان سراسر کشور می باشد که در باب مزایای آن باید دوره های مجازی و حضوری بیشتری برگزار شود تا قدر عافیت را بدانیم.

2. طراح و برنامه نویس دست دکتر دامپزشک را برای انتخاب نوع حیوان در واحد اپیدمیولوژیک باز گذاشته است مثلا شما می توانید در گاوداری صنعتی برای طیور دارو تجویز کنید.

3. در ساده ترین کار ممکن یعنی انطباق ستون‌های ردیف استعلام دارو و لیست داروهای استعلامی طراح و برنامه نویس ناتوان بوده تا خدای ناکرده اگر سیستم عملیاتی شد دامپزشک بتواند داروها را با دشواری کمتری انتخاب نماید.

4. سیستم طراحی نرم افزار و بالاخص دموی رسمی منتشر شده توسط سازمان دامپزشکی کشور به نوعی تبلیغاتی محسوب می‌گردد، به این صورت که  همانگونه که در دمو مشاهده نمودید در سیستم نسخه فرضی منتشر شده  از نام شرکت محترم «رویان دارو» استفاده تبلیغاتی نموده است و بصورت رسمی آن را منتشر نموده است که این موضوع برخلاف اصول قانونی موجود برای دستگاه‌های حاکمیتی می باشد، به نحوی که ضبط کننده دموی سیستم در سازمان اصولا نه بر اساس کد IVC که بر اساس نام رویان دارو، داروها را جستجو می نماید. خوب حالا شما در نظر بگیرید ترتیب چینش داروهای استعلامی به گونه ای باشد که داروهای شرکت ایکس ابتدا قرار بگیرند و شرکت ایگرگ در انتها خوب طبیعی است که سفارش داروهای شرکت ایکس چندین برابر شرکت ایگرگ خواهد بود و حالا به من بگویید طراح چقدر دستمزد برای اینکار گرفته باشد خوب است؟

5. همانگونه که در دموی منتشره مشاهده نمودید، در سیستم می‌توان حتی تب را بیماری فرض نمود در حالیکه تب نشانه بیماری است و لازم است بانک اطلاعاتی از بیماری‌ها مرتبط با نوع فارم و نوع دام در سیستم وجود داشته باشد تا کلینیسین از میان آنها بیماری مورد نظر را انتخاب نماید و داروهای مورد نیاز همان بیماری نیز لیست گردند تا کلینیسین بتواند از میان آنها داروی مورد نظر را انتخاب و تجویز نماید.

6. هیچ قسمتی برای توضیحات نسخه برای کلینیسین در نظر گرفته نشده است تا کامنت های لازم برای دامدار و داروخانه را یادداشت نماید و اساسا کامنت نویسی در خصوص داروی تجویز شده از وظایف قانونی کلینیسین و مسئول فنی داروخانه است که نبود آن مشکلات قانونی را برای همکاران ایجاد خواهد نمود.

7. به نظر می رسد طراح نتوانسته معنای نام ژنریک دارو برای برنامه نویس را تشریح کند وگرنه نوشتن چهار خط ترکیبات دارو بجای نام ژنریک از آن دسته لطافت ها و شوخ طبعی های طراحی است که باید قاب گرفت و به دیوار زد و لازم بود تا سازمان دامپزشکی کشور قبل از طراحی چنین سیستمی یک دوره آموزشی مفاهیم پایه دارو، نسخه نویسی و نسخه پیچی در دفتر دارو درمان برای طراح برگزار می نمود.

8. سیستم قادر به تشخیص نوع مصرف یک دارو بر اساس مشخصه های اجباری آن نیست به نحوی که حتی میتوان بصورت دستی برای آمپول تزریقی نوع روش مصرف آشامیدنی ثبت و تجویز نمود، مثل روش تستی موجود در دمو برای یک مولتی‌ویتامین تزریقی.

ضرورت بازنگری در رویکردهای انحرافی بزرگ داده های سازمان دامپزشکی کشور

متأسفانه در سال‌های اخیر شاهد آن هستیم که بسیاری از طرح‌های مهم و ارزشمند سازمان دامپزشکی کشور، نظیر پروژه نسخه‌نویسی الکترونیک، توسط افراد خاص و شناخته‌شده‌ای به نام خود مصادره شده و عملاً از مسیر سازمانی و، مهم‌تر از آن، از مسیر بهداشتی مورد انتظار خارج گردیده‌اند. این روند نگران‌کننده نه‌تنها موجب انحراف از اهداف قانونی و حرفه‌ای سازمان می‌شود، بلکه بستر مناسبی برای ایجاد منافع و جایگاه‌های فردی کاذب فراهم می‌سازد؛ منافع و جایگاه‌هایی که گاه تا سال‌ها پس از بازنشستگی افراد نیز برای آن‌ها استمرار می‌یابد.

بررسی سامانه‌هایی نظیر d.ivo.ir و e.ivo.ir که در گذشته توسط سازمان راه‌اندازی شده‌اند، نشان می‌دهد که بسیاری از این سیستم‌ها حاصل ذهنیت فردی و برنامه‌نویسی شرکت‌های غیرمتخصص و ناشناخته‌ای هستند که فاقد زیرساخت‌های اصولی و تصویب‌شده، نظیر ERDهای جامع و استاندارد، بوده و بیشتر از آنکه بر پایه وظایف بهداشتی سازمان دامپزشکی طراحی شده باشند، بر الگوهایی مشابه با وظایف سایر دستگاه‌ها مانند نیروی انتظامی، سازمان مبارزه با قاچاق کالا، یا حوزه حمل و نقل و راهداری استوار هستند.

در این سامانه‌ها، هیچ مولفه‌ای که نشانگر رویکرد بهداشت‌محور باشد به چشم نمی‌خورد و نه در بخش فرانت‌اند و نه در بک‌اند، گزارشی فنی یا بهداشتی که نیازهای دامپزشکی را پوشش دهد، وجود ندارد. متأسفانه این زیرساخت‌ها در عمل اطلاعاتی غیرواقعی و غیرقابل اتکا تولید می‌کنند که در زمان و مکان مورد نیاز، سازمان دامپزشکی را از انجام وظایف قانونی خود و پیگیری تخلفات بهداشتی بازمی‌دارند.

از این‌رو، ضروری است که مدیران ارشد سازمان با نگاهی دقیق و مسئولانه به این روند ناصواب توجه داشته باشند و ضمن بازگشت به مسیر اصلی و وظایف قانونی سازمان، از ورود به حوزه‌هایی که مسئولیت آن بر عهده سایر دستگاه‌هاست پرهیز نمایند. همچنین پیشنهاد می‌شود سازمان دامپزشکی کشور با اتخاذ تدابیر مؤثر از انحصارگرایی، ایجاد حوزه‌های شخصی در بستر مأموریت‌های سازمانی و طراحی‌های سلیقه‌ای که منجر به انحراف از اهداف بهداشتی می‌شود، به‌طور جدی جلوگیری کند. در غیر این‌صورت، به‌جای ریشه‌کنی قاچاق دارو و مواد بیولوژیک، باید نگران ریشه‌کنی خود سازمان در ایفای وظایف واقعی‌اش باشیم.