یکی از استادان بخش مامایی می گفت: برای آموزش تشخیص آبستنی نزدیک به بیست و پنج تن از دانشجویان را به کشتارگاه زیاران برده بودیم. گاوان ماده ای را که باید ساعتی بعد کشتار شوند، دانشجویان توشه رکتال می کردند. در توشه رکتال، دامپزشک پس از بدست کردن دستکش بلند و ویژه، دست را تا بازو در راست روده گاو فرو می برد و زهدان و تخمدان ها را از این راه وارسی می کند.
یکی از دامداران که گویا برای نخستین بار این کار را می دید، پس از چند دقیقه که حیرتزده دانشجویان را نگاه می کرد، نزد من آمد و گفت:"آقای دکتر! ببخشیدها! خیلی ببخشید! ولی کاری که این اقایان می کنند، کار خیلی زشتی است!!!"
برگرفته از کتاب خاطره های دامپزشکان، تالیف دکتر ودود حاجی زاده (داریوش افروز)
خیلی بی نمک بود واقعا حالا به این بخندیم یا گریه کنیم ؟ خيلي بي مزه اي اگر دامپزشکان هم مثل پزشکان و مهندسان زیبایی کار خود را نشان می دادند اکنون احترام ویژه ای داشتند. حقیقت تلخ است . پزشکی است واقعا حیف عمرمون که تو این راه به هدر رفت نمكدون 
واقعا زشته دیگه. حالا خودمونيم دیگه 
