طرح کاهش سن و وزن کشتار مرغ، نه تنها برای مصرف‌کننده داخلی به صرف است، بلکه تسهیل روند صادرات را نیز به همراه خواهد داشت.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایانا، اگرچه طرح کاهش سن و وزن کشتار مرغ از آذرماه سال گذشته به‌طور جدی کلید خورد، اما بعد از افزایش قیمت جوجه یک‌روزه اجرای طرح از متن به حاشیه رفت، زیرا بیشتر مرغدارها تصور می‌کردند که بالا رفتن نرخ جوجه را باید با افزایش وزن در محصول نهایی جبران کنند. به عبارتی مرغدارها وزن بالای مرغ هنگام کشتار را راه نجاتی برای فرار از هزینه بالای نهاده اصلی قلمداد می‌کردند. این در حالی است که سهم قیمت جوجه در نرخ تمام‌شده محصول زیر ۱۵ درصد برآورد می‌شود و نقش اصلی در هزینه‌ها را خوراک مصرفی بر عهده دارد.
با اجرای طرح کاهش سن و وزن کشتار مزایایی نصیب مرغدار می‌شود که از فروش مرغ با وزن بالا به‌صرفه‌تر خواهد بود. طبق تحقیقات صورت‌گرفته توسط کارشناسان، بین ضریب تبدیل خوراک مصرفی و سن گله رابطه مستقیم برقرار است، به‌طوری که در ۳۵ روزگی اگر این عدد ۱,۷ واحد باشد در ۴۹ روزگی به بالای دو خواهد رسید؛ بنابراین شاخص ضریب تبدیل می‌توان ارزیابی قابل تأملی از چگونگی تبدیل هر کیلوگرم خوراک به گوشت را به نمایش بگذارد. به‌عنوان مثال وقتی ضریب تبدیل از ۲.۰۷ به ۱.۸۵ می‌رسد، مصرف دان برای تولید حدود دوهزار تن گوشت مرغ حدود ۶۰۰ هزار تن کاهش خواهد یافت؛ بنابراین با توجه به میزان تولید گوشت مرغ در کشور، صرفه‌جویی حدود ۷۶۰ میلیارد تومانی در هر سال اتفاق خواهد افتاد. این در حالی است که میزان تلفات در ۳۵ روزگی کمتر از چهار درصد و برای ۴۹ روزگی حدود ۶.۵ درصد برآورد شده است. گذشته از این‌ها احتمال درگیر شدن گله به انواع بیماری‌ها با کم شدن دوره پرورش کاهش یافته و درصد بیماری‌هایی نظیر آسیت، سندرم مرگ ناگهانی و انواع بیماری‌های متابولیکی که در سنین بالا شایع است، افت چشمگیری خواهد داشت.
بررسی‌های انجام‌شده توسط محققان مجارستانی نشان می‌دهد که با فرض در نظر گرفتن ۱۶ روز فاصله جوجه‌ریزی میزان سود در سنین مختلف، متفاوت است. به‌عنوان مثال کشتار در سن ۳۵ روزگی به ازای هر مترمربع در سال حدود شش یورو نصیب مرغدار می‌کند و در سن ۴۹ روزگی این عدد به کمتر از ۲,۵ یورو کاهش می‌ِیابد، این در حالی است که کشتار در سن ۴۲ روزگی بیشترین سود و به عبارتی ۱۰ یورو را در پی خواهد داشت.
امکان جوجه‌ریزی بیشتر در واحد سطح برای واحدها و افزایش بهره‌وری، رونق واحدهای تولیدکننده جوجه یک‌روزه و مهم‌تر از همه نزدیک شدن صنعت طیور به استانداردهای جهانی از دیگر مزایای اجرای طرح کاهش سن و وزن کشتار است.
از زاویه بازار، کاهش سن و وزن کشتار کیفیت گوشت تولیدی را به مراتب افزایش داده و چربی و ضایعات کمتری را به همراه دارد؛ بنابراین درصد کمتری از پولی که مصرف‌کننده برای خرید مرغ می‌پردازد، هدر می‌رود. ضمن اینکه افزایش ماندگاری لاشه در سردخانه، ذخیره‌سازی را تسهیل کرده و امکان صادرات را دوچندان می‌کند.
طبق آخرین تحقیقات به‌عمل‌آمده توسط محققان داخلی و خارجی، به‌نظر می‌رسد بهترین سن برای کشتار مرغ بین ۳۷ تا ۴۲ روزگی باشد. این در حالی است که میانگین سن کشتار در واحدهای ایران بین ۴۵ تا ۴۸ روز برآورد می‌شود. این امر نه‌تنها افزایش هزینه‌های خوراک و هزینه‌های جانبی را بالا می‌برد، بلکه کیفیت گوشت را نیز پایین آورده و توان رقابت در بازارهای جهانی برای صادرات مرغ را سلب می‌کند.
متاسفانه شجاعت لازم برای اجرای طرح های اینچنینی در روسا و مدیران سازمان و جهاد وجود ندارد و این ارگانها سالهاست که دچار سکون و ایستایی مدیریتی کلان هستند.