حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «در ایران سرشماری دقیقی از میزان پت‌های شناسنامه‌دار و پت‌ها یا حیواناتی که توسط حامیان حمایت می‌شوند یا تعداد پت‌هایی که در مراکز پرورش و تکثیر عرضه می‌شوند وجود ندارد. به عبارت دیگر سازمان نظام دامپزشکی و یا سازمان دامپزشکی اصطلاحاً آمار نفوس و مسکن ندارد که بداند چه تعداد سگ و گربه ثبت شده، ماهی زینتی، پرنده و… در کشور وجود دارد»؛ این یکی از گلایه‌های «دکتر حمیدرضا فتاحیان» در گفت‌وگو با حکیم مهر است: «اگر این اطلاعات را می‌داشتیم، آن موقع قادر بودیم که بگوییم که تعداد آن در کشورهای دیگر چه تعدادی می‌باشد؟ و نیاز کشور ما با توجه به همه مواردی که دخیل در امر بهداشت و درمان و آموزش دامپزشکی و پرورش است، چه خواهد بود؟»
به گفته او سازمان نظام دامپزشکی و سازمان دامپزشکی نقش نظارتی روی مراکز بدون مجوز ندارند: «اگر هم رصد کنند، امکان تنبیه و تعقیب قضایی ندارند و دلیل این است که مسئولیت نظارت مراکز فاقد مجوز به عهده این سازمان‌ها نیست.»
دکتر فتاحیان در گفت‌وگو با حکیم مهر تصریح می‌کند: «اینکه بیمه در دامپزشکی و خصوصا در پت شکل نمی‌گیرد، عمدتاً به خاطر این است که نمی‌تواند بیماران خود یا افراد بیمه شده را دقیق شناسایی کند. پس اگر نیّت این باشد که از کارهای غیرقانونی جلوگیری شود، اول باید اطلاعات آماری دقیق داشته باشیم.»
حکیم مهر: آقای دکتر، ارزیابی شما از مشکلات دامپزشکی دام کوچک در ایران و تهران با توجه به جذب بالا در این حوزه، چیست؟
در ابتدا سال نو و همچنین حلول ماه مبارک رمضان را به شما و همه خوانندگان محترم و گرامی و همکاران عزیزم تبریک عرض می‌کنم. در حوزه دامپزشکی به خصوص حیوانات خانگی یا حیوانات کوچک فرضی حاکم شده است که تعداد دانش‌آموختگان به تبع گسترش مراکز دانشگاهی افزایش بسیار یافته است. اما واقعیت پیدا و نهان این است که تعداد پذیرش دانشجو بعد از یک افزایش انفجاری نابهنجار در سال‌های گذشته، در حال حاضر متعادل شده است که این مهم با تلاش بخش نظارتی و برنامه‌ریزی دقیق وزارت علوم، سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی و پیگیری‌های مجدانه سازمانهای نظام دامپزشکی، سازمان دامپزشکی و وزارت جهاد کشاورزی به ثمر نشسته است. این پنج مجموعه در کنار هم از افزایش بی‌رویه تعداد پذیرش دانشجوی دامپزشکی در مقطع دکتری عمومی و تخصصی و رده‌های پایین‌تر جلوگیری نمودند تا امروز به هنجار در جذب و پذیرش دانشجو برسیم.
نکته مهم و کلیدی دیگر اینکه افراد و خانواده‌ها در بعضی از مراکز استان‌ها و شهرهای بزرگ و کلان‌شهرها مثل تهران، اصفهان، شیراز، تبریز، مشهد، اهواز، ارومیه، کیش و قشم گرایش به نگهداری پت و حیوانات خانگی از جمله سگ، گربه، پرندگان زینتی، خرگوش و… پیدا کرده‌اند، لذا در سال‌های اخیر با افزایش افرادی مواجهیم که تمایل و خواست آنها، نگهداری از حیوانات خانگی است که دلایل این اقبال عمومی به نگهداری پت در جلسه‌ی دیگری با حضور دست‌اندرکاران قابل تحلیل و بررسی است.
از سویی قاعدتاً تعداد پرورش‌دهندگان حیوانات خانگی هم افزایش می‌یابد. مجموع این عوامل نشان می‌دهد که اقبال عمومی حداقل در سطح شهرهای بزرگ یا کلان‌شهرها نسبت به نگهداری حیوانات خانگی وجود دارد. بنابراین نیاز است که خدمات بهداشتی و درمانی را برای افرادی که از پت نگهداری می‌کنند، فراهم نمایم و به مشکلات آنها و صاحبان آنها بپردازیم.
خوشبختانه سازمان نظام دامپزشکی در کنار سازمان دامپزشکی کشور به خصوص در شهرهای بزرگ ترتیبی اتخاذ کردند که متناسب با افزایش تعداد پت، ظرفیت تأسیس کلینیک یا بیمارستان بر اساس نیاز شهر و استان در نظر گرفته شود و این بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها علاوه بر اشتغال‌زایی افراد دانش‌آموخته، در امر خدمت‌رسانی و حفظ سلامت جامعه نقش‌آفرینی می‌نمایند.
بنده حقیر هم‌اکنون و در ابتدای سال ۱۴۰۱ رابطه نامتقارنی بین تعداد دانش‌آموختگان و مراکز درمانی بخش خصوصی شامل کلینیک‌ها، داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها با تعداد پت نمی‌بینم و حس می‌کنم تعداد آن دسته از دانش‌آموختگان ما که تمایل به انجام خدمات دامپزشکی در شاخه طب دام کوچک و پت را دارند، با تعداد افرادی که اقبال به نگهداری از پت دارند، از تناسب نسبتاً مناسب و قابل قبولی برخوردار است. این توازن میان تعداد دانشجو و افراد نگهدارنده پت، امکان تأسیس مراکز خدمات درمانی جدید را مهیا و فراهم می‌نماید.
حکیم مهر: آیا تأسیس خدمات درمانی با هر کم و کیفی باید ادامه پیدا کند؟
خیر، می‌تواند مثل تعداد پذیرش دانش‌آموخته‌هایی که تحت نظارت نهادهای نظارتی با بررسی دقیق و مناسب که برای دامپزشکان متعادل شده است. تعداد پت و تعداد پرورش‌دهنده پت نیز مورد بررسی دقیق آماری قرار گیرد و به تبع آن تعداد کلینیک و بیمارستانهای مورد نیاز در هر شهر مشخص می‌گردد.
حکیم مهر: آیا امکان این سرشماری وجود دارد؟
متأسفانه نکته این است که ما سرشماری دقیقی از تعداد پت‌های شناسنامه‌دار و پت‌ها یا حیواناتی که توسط حامیان حمایت و در پناهگاه‌ها با کمک این عزیزان نگهداری می‌شوند و یا تعداد کیس‌ها یا پت‌هایی که در مراکز پرورش وجود دارند، نداریم. یعنی سازمان نظام دامپزشکی اصطلاحاً آمار نفوس و مسکن ندارد که تعداد سگ و گربه ثبت شده، ماهی زینتی، پرنده و… را داشته باشد. اگر این اطلاعات را می‌داشتیم، با برنامه‌ریزی دقیق‌تر بخش عمده‌ای از نیازهای بهداشتی و درمانی آنها را تامین می‌ساختیم.
حکیم مهر: وضعیت درمان غیرمجاز در حوزه دام کوچک چگونه است؟
وقتی که تعداد مراکز خدمات درمانی پت کافی نباشد و اطلاع‌رسانی در خصوص مراکز معتبر در سامانه‌ای جهت اطلاع مردم طراحی نشده باشد، امکان ایجاد فرصت‌های درمانی غیرمجاز فراهم می‌گردد.
سوألی این جا مطرح است و اینکه چنانچه این مراکز غیرقانونی با افرادی بدون صلاحیت حرفه‌ای و حتی بدون مدارک تحصیلی دامپزشکی و مجوز، در امر درمان دخیل هستند، سازمان نظام دامپزشکی یا سازمان دامپزشکی امکان پیگرد قانونی از این مراکز غیرمجاز را دارد؟ که پاسخ صریح این است که چون مجوزی از سوی ما صادر نگردیده است، بنابراین اخطار یا حکم قضایی به منظور پلمب یا بستن این مجموعه‌ها را نمی‌توانیم صادر کنیم.
حکیم مهر: چرا؟
دلیل روشن است و چرا که سازمان نظام دامپزشکی و سازمان دامپزشکی نقش نظارتی روی مراکز بدون مجوز ندارند. اگر هم گزارشی مبنی بر این امر به دستشان برسد، امکان تنبیه و تعقیب قضایی و جریمه و توبیخ ندارند و دلیل این است که بررسی مراکز فاقد مجوز به عهده این نهادها نیست. پس عملاً آن بخش از کادر درمانی که با مجوز و پروانه کار مشغول انجام امور درمانی است، همیشه تحت نظارت می‌باشند و آن قسمتی که به صورت سازمان‌یافته و بدون مجوز تخلف می‌کند، سازمان نظام یا سازمان دامپزشکی قاعدتاً نقش نظارتی و بر روی آنها ندارد.
حکیم مهر: پس چه باید بکنیم؟
اول اینکه به مخاطبان این حوزه آگاهی‌رسانی شود که پایگاه خبری حکیم مهر یا سایر رسانه‌ها می‌توانند این مهم را به تحقق برسانند. در حال حاضر شناسنامه‌های متحدالشکلی تهیه شده است که هولوگرام دارد. فرد صاحب پت، شناسنامه مورد نظر را تهیه و عملاً گویا این‌گونه است که پت با این شناسنامه ثبت سند می‌شود و مراکزی که این شناسنامه به آنها تعلق می‌گیرد، مجوز معاینه پت را دارد. یعنی مراکز درمانی باید شناسنامه‌ها را از سازمان نظام تهیه نمایند. حال اگر مرکزی چنین شناسنامه‌ای را نداشته باشد (البته بعد از اتمام شناسنامه‌های خود مرکز درمانی و سپس تهیه شناسنامه متحدالشکل) غیرقانونی است.
اما من مطمئن هستم و یقین دارم که همیشه در کنار این مسائل قانونی، مسیرهای غیرقانونی هم به تدریج شکل می‌گیرد، یعنی احتمال جعل شناسنامه وجود دارد؛ همانطور که اسکناس، دلار، چک و… جعل می‌شود و این مسأله همچنان مسیر را برای فعالیت مراکز غیرمجاز و غیرمعتبر فراهم می‌سازد. راه حل این است با آگاهی دادن و اطلاع‌رسانی به افراد و جامعه درباره مراکز مورد تأیید سازمان نظام، بخشی از معضل فوق را میتوان حل نمود.
حکیم مهر: راهکار نهایی چیست؟
راهکار این است که مکانیسم‌های هوشمند شناسایی و ثبت پت در کشور صورت پذیرد. این سیستم‌های هوشمند با یک مدیریت منسجم و دلسوزانه می‌تواند در ایران طراحی شود و یا با همکاری با سایر کشور های پیشرو در این امر اجرایی شود. بنابراین بر اساس مکانیسمی که در سایر کشور ها وجود دارد و با کمک از هوش مصنوعی و پردازش کامپیوتری پت‌ها ثبت و شناسایی شوند.
با ثبت پت و داشتن اطلاعات دقیق آن مثل شناسایی چهره و ویژگی‌های فردی، هیچ فرد سودجویی قادر به اقدام غیرقانونی نیست و یا اینکه به حداقل می‌رسد و بر این اساس با داشتن تعداد دقیق پت و نیازهای بهداشتی و درمانی آن، مسئولان قادر به برنامه‌ریزی جهت همه موضوعات آنها خواهند شد.
از سویی با اجرای این طرح حتی پت‌هایی که در خانه‌ها متولد می‌شوند، پس از شناسایی دقیق چهره و ویژگی‌های فردی و با داشتن اصطلاحاً یک کد شناسه ملی می‌توانند به مراکز درمانی معرفی گردد و حال اینجاست که با اخذ شناسنامه (گواهی بهداشتی متحدالشکل حاوی نکات بهداشتی و خدمات درمانی دریافت شده و تأیید شده توسط کلینیسین) بدون هیچ مخاطره‌ای می‌تواند در کنار صاحبان خود زندگی کند و این امکان سودجویی را به دلیل وجود سامانه تشخیص هویتی و همچنین گواهی بهداشتی متحدالشکل واجد هولوگرام به حداقل می‌رساند. مثل تولد یک بچه در بیمارستان‌ها می‌توانیم سازوکار را رسمیت ببخشیم.
حکیم مهر: چرا تاکنون بیمه در عرصه دامپزشکی ورود نکرده است؟
عمده دلیل اینکه بیمه در دامپزشکی و خصوصا در پت شکل نمی‌گیرد، عدم شناسایی دقیق مشخصات بیمه‌گذار می‌باشد. مثلاً پتی به رنگ سفید و نژاد مشخص شاید فقط بر اساس اندک تفاوت‌های چشم و وزن قابل تمیز باشد که فاکتور دقیقی برای شناسایی افراد نیست. بنابراین ابتداً باید افراد تحت بیمه کاملاً تشخیص هویت داده شوند. مثلاً وقتی کودکی در بیمارستان متولد می شود، بلافاصله نامه تولد آن به ثبت احوال می‌رود. ثبت احوال شناسنامه صادر می‌کند و کد ملّی می‌دهد؛ در دامپزشکی هم باید چنین روندی طراحی گردد.
پیش از این بنده به جناب آقای دکتر سلامتی عزیزم ریاست محترم سازمان نظام دامپزشکی استان تهران عرایضی داشتم که یقیناً و حتماً با توجه به درایت و حسن نیت و سعی و تلاش مجدانه و دلسوزانه ایشان و انتقال آن به ریاست محترم سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی، این سازوکار قابلیت اجرا می‌یابد. یعنی پس از اخذ ID یا کد ملی یا شماره شناسنامه، گواهی بهداشتی در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها جهت امر درمانی پس از ارجاع به آن مراکز صادر گردد (شناسنامه‌ای متحدالشکل).
دفترچه بیمه ما، کد شناسه ما و کد ملی ما را دارد؛ در حال حاضر شناسنامه‌ای که در دامپزشکی برای پت می‌باشد، شناسنامه بهداشتی و مشخصه ظاهری است که در بسیاری از پت‌ها یکسان می‌باشد (با لحاظ نمودن نژاد و…) ولی ID با ذکر مشخصات فردی منحصر به آن فرد ثبت نشده است بنابراین بیمه‌گر امکان ردیابی و تأیید بیمار خود بر اساس دفترچه‌ای بهداشتی و حتی شناسنامه‌ای متحدالشکل را ندارد. بنابراین تعداد مشخص متقاضیان بالقوه بیمه مشخص نیست و دوم اینکه با فرض احتمال تعیین تعداد، شناسایی دقیق آنها در منازل و حتی مراکز پرورش وجود ندارد و همچنان روند پرورش و تولید و تکثیر بدون ثبت دقیق آماری ادامه‌دار خواهد بود و بالتبع مشکلات همچنان جاری و ساری می‌باشد و کسی قادر به سر و سامان دادن آن نیست.
با توجه به این که امسال، سال تولید دانش‌بنیان و اشتغال‌آفرین از سوی مقام معظم رهبری تعیین و نام‌گذاری شده است، فرصت مناسبی برای جذب افراد زبده و علمی و نخبه رشته‌های مهندسی، آمار، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی در کنار دامپزشکان عزیز در رفع این مشکل می‌باشد.
بنابراین میتوان نتیجه گرفت که با تشخیص دقیق مراکز پرورش، حضور مسئول فنی دامپزشک و ارائه پرونده زاد و ولد از سوی مراکز پرورشی به اتاق ثبت احوال سازمان نظام، کد ملی یا یک ID پس از ثبت مشخصات و ویژگی‌های فردی با ثبت هوشمند، و ملزم کردن مراکز درمانی به دسترسی و یا دستیابی به سامانه ثبت مشخصات و ویژگی‌ها (ثبت احوال) و تأیید کد ID ، صدور شناسنامه یا گواهی بهداشتی و امکان ارائه خدمات میسر می‌گردد؛ در صورت عدم داشتن ID ، شناسنامه بهداشتی در مراکز درمانی صادر نمی‌شود و عملاً بساط درمان‌های غیرمجاز تا حدود بسیاری برچیده می‌شود. اگر بخواهیم از بخش زیادی از تخلفات جلوگیری کنیم، مجبوریم که سازماندهی اداری و قانونی انجام دهیم و هیچ راه دیگری هم نداریم.
در حال حاضر مراکز پرورش‌دهنده را نمی‌شناسیم و تعداد آنها را نمی‌دانیم. گاهی افراد دو پت خریداری می‌نمایند و در منزل نگهداری و زاد و ولد می‌کند و آنها را در صفحه اینستاگرام تبلیغ، عرضه و به فروش می‌رسانند. حال اگر این فرد تحت نظارت باشد و کار او ساز و کار قانونی بگیرد، بسیار جالب و بهتر خواهد بود، دکتر مسئول فنی امور را اداره می‌کند و عملاً جامعه سالم‌تر و تعداد پت‌ها هم با فرایندهای نظارتی تعیین و شناسایی می‌شود، در آن صورت هست که می‌دانیم چه تعداد دامپزشک و چه تعداد مرکز درمانی برای آن تعداد پت مورد نیاز خواهد بود.
من با تجربه تقریبا دو دهه هنوز واقعاً نمی‌دانم که چه تعداد پت در تهران وجود دارد و هیچ مأخذ و مرجعی نیز جهت ارجاع در این خصوص و کسب آمار وجود ندارد، درحالی که یکی از بزرگ‌ترین رموز موفقیت سازمان‌ها، ادارات، وزارتخانه‌ها، دولت‌ها و حتی کشورها در داشتن آمار دقیق در تمامی حوزه‌ها است. اگر آمار دقیق یا دیتابیس وجود داشته باشد، برای بسیاری از کارها می‌توانید برنامه‌ریزی نمایید و به انجام رسانید. دیتابیس ما در مورد تعداد دامپزشکان، فارغ‌التحصیل‌ها و کاردان‌ها و سایر رده‌های دامپزشکی دقیق نیست و نمی‌دانیم که چه تعداد در ایران فعال و مشغول امور دامپزشکی هستند، چه تعداد رفتند و چه تعداد شماره نظام دارند و کار نمی‌کنند. تعداد پت هم که تقریبا نامشخص است و در این آشفته بازار هر فردی بخواهد می‌تواند خدای ناخواسته سوء استفاده کند. راه این است که تعداد فعالان رده‌های مختلف دامپزشکی و تعداد پت (سرشماری آنها) تعادل داشته باشد و همچنین مجموعه‌های پرورش‌دهنده نیز تحت نظارت سازمانی قرار گیرند. باید توجه ویژه داشت که با ثبت اطلاعات و داشتن دیتا، بیمه و شکل‌گیری آن در کشور گسترش داده می‌شود.
چندروز قبل از ورود به سال ۱۴۰۱، سازمان نظام پزشکی کشور تعرفه‌های جدید خدمات درمانی را به بیمه پیشنهاد داد و اظهار داشت که با افزایش قابل توجه تعرفه‌ها، افزایش سطح کمی و کیفی خدمات و تنوع خدمات در حوزه بهداشت و درمان پزشکی از پیامدهای این افزایش تعرفه بیمه است. ما نیز از مسئولان محترم بیمه خواهشمندیم که مساعدت لازم را مبذول فرمایند که این اتفاق مهم و حیاتی در دامپزشکی نیز به تحقق بپیوندد.
حدود سه سال و نیم پیش تمام موارد مورد نیاز در بیمه پت با مشاوره بنده و همکاران من تهیه و تنظیم شد و مبلغ ۲۵۰ هزار تومان حق بیمه با سقف پوشش پنج میلیون تومان تعیین شد. صباحی نگذشت که در بیمارستان فردی سراسیمه آمد و گفت «دکتر دست سگم شکسته است.» پرسید که هزینه چقدر است؟ و من گفتم که هزینه با مواد مصرفی حدود چهار و نیم تا پنج میلیون تومان می‌شود. گفت که امکان دارد مبلغ جراحی و سایر امور دو و نیم بشود؟ علّت را پرسیدم. گفت به خاطر بیمه؛ به هر حال دست سگ ما شکسته و می‌خواهیم هزینه‌های رفت و آمد را هم بگیریم، چون بیمه پنج میلیون تومان ماکزیمم می‌پردازد. همان لحظه با مسئول بیمه تماس گرفتم و گفتم که این طرح از ابتدا مشخص بود که می‌تواند مشکل‌ساز باشد. مدتی بعد متوجه شدیم که این فرد یک پتی را با مبلغ دویست و پنجاه هزار تومان بیمه کرده و مدتی بعد دست او را شکسته است (جای بسی تأسف دارد) و قصد دارد با هزینه دو میلیون و اندی او را درمان کند و مازاد مبلغ را با فاکتورسازی تا سقف پنج میلیون تومان برای خودش بگیرد.
متأسفانه به دلیل اینکه هنوز ساز و کار بیمه شکل نگرفته، تخلف در آن صورت می پذیرد. فکر می‌کنم که مهمترین ابزار کار اطلاع‌رسانی و آگاهی دادن به مردم و تسهیل نمودن و تهیه ساز و کار دقیق، مطابق با استانداردهای قابل قبول جهانی و نظارت بر مراکز درمانی و پرورشی از طریق سازمانهای ذیربط و همچنین حضور پررنگ و جدی بیمه باعث گشایش در این موضوع می‌گردد و هم مسیرها و خط مشی اصلی سازمانهای ذیربط را در امر آموزش عالی و تحصیلات تکمیلی و بازآموزی‌ها، فراهم نمودن بسته تولید مایحتاج مورد نیاز پت‌ها و حتی در صورت نیاز میزان و نوع محصولات وارداتی فراهم می‌نماید.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
متاسفانه به دلیل عدم نظارت مراجع ذیصلاح، یکی از موارد درمان غیرمجاز در دام های کوچک که اتفاقا در مراکز به ظاهر معتبر و دارای مجوز دیده می شود، انجام پروسه جراحی در مواردی است که اندیکاسیون جراحی ندارند. دکتر جان چطور رابطه ی نامتقارنی در تعداد پذیرش و بازار کار نمی‌بیند؟ ............ اصلا خبر از جمعیت دامی کشور دارید آقای دکتر عزیز از کجا به این نتیجه رسیده اند که سازمانهای یاد شده در متن گفتگو با درایت و اقدام جمعی باعث کاهش پذیرش دانشجو دامپزشکی شده اند؟اتفاقا هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است بلکه عدم اقبال و عدم علاقه جوانان به علت وضع اسفناک بازار کار باعث عدم ثبت نام در این رشته شده است و نه عامل دیگر دکتر جان. 
اقای دکتر اینکه فردی به حیوان خانگی خود آسیب می رساند تا بتواند از بیمه پول بیشتری بگیرد را چطور میتوان چاره اندیشید، پس نیاز هست در کشور ابتدا افراد را درمان و تحت پوشش بیمه روحی و روانی قرار داد و بعد فکری برای بیمه حیوانات همراه اندیشید. | راه چاره چیزی که فرمودید نیاز به مجوز صلاحیت روانی داشتن برای سرپرستی حیوانات خانگیست دقیقا مثل آنچه برای سرپرستی بچه های پرورشگاهی لازم هست نه اینکه همه افراد جامعه دارای بیمه بشوند بخصوص که اکثر افراد روانی و بیمار اصلا به نظر خودشان بیمار روانی نیستند. در ایران متاسفانه اکثریت افراد که دارای پت هستند خودشان از مشکلات روحی یا .... رنج میبرند و نفس نگهداری حیوانات خانگی با آنچه که در کشورهای پیشرفته اتفاق می‌افتد، متفاوت هست ، بنابراین مشکلات این حوزه قابل حل نیست چطور به نظر می رسد که مراکز درمانی و پزشکی حیوانات با نیاز موجود تطابق دارد؟! بسیاری از شهرها حتی کلان شهرها حتی یک مرکز دامپزشکی معتبر و مجهز و دارای تیم پزشکی ماهر و با سواد و دلسوز نیستند و بسیاری از روستاهای کشور و هر جایی که گله داران باشند هم به صورت مبرم نیاز به دامپزشک مقیم دارند. بسیاری از دامپزشکان دارای کلینیک هم دامپزشک نما هستند و به بیماران خود فقط به چشم کیسه پول نگاه می کنند که لازم هست این چنین افرادی از دامپزشکی بیرون انداخته بشن. چطور وقتی از کل کشور حیوانات بسیار بیمار را باید تا تهران حمل کرده و به بیمارستانهای مجهز که در مجموع یکی دوتا بیشتر نیستند ببرند گفته می شه که عرضه خدمات با تقاضای آن متناسب هست وقتی بسیاری از حیوانات فقط به دلیل نبود خدمات پزشکی مناسب در کشور جان خود را از دست می دهند؟؟ در ایران نیاز به خدمات دامپزشکی برای حیوانات ایران هم از نظر کیفی بسیار بالاتر هست و هم از نظر کمیت نسبت به آنچه در حال حاضر موجود هست و لازم هست این مورد رفع و رجوع و پاسخگویی قرار گیرد و از هر استان و شهر و روستا افراد متقاضی با دلسوزی و علاقه به حیوانات و سلامت آنها بدرستی آموزش دیده و از روان سالم اطمینان حاصل شده و به نیروی دامپزشکی کشور بپیوندند و در همه جای ایران خدمات درمانی و تشخیصی و پیشگیری را برای همگی حیوانات ایران ارائه کنند. 
